Το 2015 βρήκε την πατρίδα μας σε προεκλογική περίοδο. Ε, και; Σε μια χώρα που οι σταθεροί εκλογικοί κύκλοι υφίστανται μόνο στα χαρτιά, θα συνέβαινε κάποια στιγμή και αυτό. Στατιστικά ήταν θέμα χρόνου. Η επισήμανση αυτή θα μπορούσε να ήταν τόσο απλή, αν δεν βάραινε τόσο πολύ η κρισιμότητα της εκλογικής αναμέτρησης της 25ης Ιανουαρίου. Ίσως η κρισιμότερη μεταπολεμικά. Γιατί;

Πρώτον, γιατί ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η αξιολόγηση από την πλευρά της τρόικας για το υφιστάμενο πρόγραμμα. Θετική αξιολόγηση θα σημάνει και την καταβολή της τελευταίας δόσης του δανείου, αλλά και την απεμπλοκή της χώρας από την στενή μνημονιακή επιτήρηση.
Δεύτερον, γιατί ακόμη δεν έχει οριστεί ο οδικός χάρτης της επόμενης ημέρας για τη χώρα μας. Ποια θα είναι η σχέση μας με τους δανειστές και τι υποχρεώσεις θα υπάρξουν στο πλαίσιο της πιστοληπτικής γραμμής στήριξης.
Τρίτο και σημαντικότερο: Σε λίγες εβδομάδες θα αποφασίσουμε οριστικά και αμετάκλητα για την πορεία της χώρας τις επόμενες δεκαετίες. Δεν υπάρχει Ελληνίδα και Έλληνας που να μην γνωρίζει όλη την αλήθεια.

Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η απόφαση για τους Έλληνες πολίτες δεν είναι εύκολη.
Το πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης είχε ως αποτέλεσμα την επιβάρυνση των οικονομικών της καθημερινότητας. Η μείωση των εισοδημάτων, οι φόροι και οι υψηλές τιμές στην αγορά έχουν ως αποτέλεσμα την αδυναμία των ελληνικών νοικοκυριών να αντεπεξέλθουν στις καθημερινές τους υποχρεώσεις ή στην καλύτερη περίπτωσης της διατήρησης ενός ανεκτού επιπέδου διαβίωσης. Αν τα οικονομικά της καθημερινότητας είναι το ένα θέμα που απασχολεί τους Έλληνες πολίτες, το δεύτερο είναι τα εργασιακά. Υψηλή ανεργία, ανασφάλιστη εργασία και σε πολλές περιπτώσεις καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων φορτίζουν αρνητικά την την ελληνική κοινωνία.

Αυτή είναι η παρούσα κατάσταση μιας κουρασμένης και ταλαιπωρημένης ελληνικής κοινωνίας. Και σε αυτή την κοινωνία οι επιτυχίες δημοσιονομικής εξυγίανσης, ίσως να μην λένε πολλά. Το πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά και οι πρώτοι θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης οφείλουμε να δεχθούμε ότι όντως δεν λένε πολλά, γιατί ο κάθε πολίτης κρίνει μέσα από το πρίσμα των δικών του βιωμάτων.

Όμως, αυτή η εκλογική μάχη δεν πρέπει να αφορά το παρόν. Είναι μια εκλογική αναμέτρηση πρωτίστως για το μέλλον. Η παρούσα οικονομική κατάσταση είναι το αποτέλεσμα των αμαρτιών του παρελθόντος. Τις αμαρτίες αυτές τις πληρώσαμε. Και τις πληρώσαμε ακριβά. Όλοι θέλουμε να επιστρέψουμε στις ωραίες εποχές του παρελθόντος, αλλά θα πρέπει να επιλέξουμε άλλον δρόμο.
Ασφαλώς, και θα πρέπει να αυξηθούν τα εισοδήματα, οι μισθοί και οι συντάξεις. Αλλά αυτό θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα αύξησης της παραγωγικής διαδικασίας.
Ασφαλώς, και θα πρέπει να υπάρξουν νέες και περισσότερες δουλειές. Αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει να υπάρξουν γενναίες μεταρρυθμίσεις.
Ασφαλώς και θα πρέπει να μειωθούν οι φόροι, να μην πληρώνουμε «ενοίκιο για το πατρικό μας σπίτι». Αλλά θα πρέπει να μην δανειζόμαστε στο μέλλον, όπως συνέβαινε στο παρελθόν για να στηριχθεί η αλόγιστη κρατική σπατάλη.

Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα παραδείγματα που θα καθιστούσαν σαφές ότι για να επιστρέψουμε στις ωραίες εποχές του παρελθόντος θα πρέπει να επιλέξουμε έναν διαφορετικό δρόμο.

Και σε αυτές τις εκλογές καλούμαστε να επιλέξουμε το δρόμο, που θα μας οδηγήσει σε μια νέα, αλλά υγιή ευημερία. Πιστεύω ότι είναι αναγκαίο, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά, κάθε ελληνική οικογένεια να καθίσει στο ίδιο τραπέζι και να συζητήσει για τις επιλογές που πρέπει να γίνουν, για τον δρόμο που θα πρέπει να επιλέξουμε. Η ελληνική οικογένεια υπέστη θυσίες, άρα έχει υποχρέωση να συζητήσει, να ακουστούν όλες οι απόψεις, να ζυγιστούν και να ληφθούν κρίσιμες αποφάσεις, που αφορούν το μέλλον της και κατ’ επέκταση της Ελλάδας. Κάθε μέλος της ελληνικής οικογένειας πρέπει να σταθεί με υπευθυνότητα στο ύψος των περιστάσεων. Η ψήφος στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα οργής ή θυμού, παρορμητικών αποφάσεων. Πρέπει να είναι αποτέλεσμα συζήτησης, ώριμης σκέψης και επικράτησης της λογικής.