Η Νέα Δημοκρατία, η παράταξη που ίδρυσε και προσανατόλισε ιδεολογικά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, περνάει τα τελευταία πέντε χρόνια μια βαθιά, επώδυνη και επικίνδυνη κρίση. Η οποία μπορεί να την οδηγήσει ως τη συρρίκνωση εκείνη που ισοδυναμεί με την αδυναμία της να ασκήσει οποιαδήποτε σοβαρή επιρροή στο πολιτικό μας σύστημα. Η βαριά εκλογική της ήττα, η οποία δεν ήταν μεγαλύτερη μόνο και μόνο επειδή οι ρίζες της Νέας Δημοκρατίας είναι ακόμη βαθιές στην κοινωνία μας, ήχησε σαν καμπάνα που προειδοποιεί για την κατάρρευση.

Αυτήν ακριβώς την κατάρρευση προσπαθώ, στα πλαίσια των δυνάμεών μου, να αποτρέψω με την δημοσιοποίηση των απόψεών μου.
Επειδή ο ρόλος της Νέας Δημοκρατίας είναι ιστορικός για τον Ελληνικό Λαό και τον Τόπο, ιδίως μέσα στην εφιαλτική κοινωνική και οικονομική κρίση που βιώνουμε, εμφανίζεται άμεση και επείγουσα ανάγκη η Παράταξη να ανακάμψει. Και αυτό μπορεί και πρέπει να γίνει, ταυτόχρονα, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον αλλά και με επιστροφή στις ρίζες της.

Η Νέα Δημοκρατία πρέπει λοιπόν να αποκτήσει τον Ηγέτη και την Ηγεσία που της ταιριάζει τούτες τις κρίσιμες ώρες. Τον Ηγέτη και την Ηγεσία που έχοντας δώσει απτά δείγματα γραφής θα εμπνεύσουν, θα την οδηγήσουν και πάλι στον ιστορικό δρόμο της και θα της δώσουν τη δύναμη και τη δυνατότητα :

1. Να εκφράσει και πάλι, αυθεντικά την ιδεολογία του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού με κοινωνικό πρόσωπο και να εκπροσωπήσει όλο το φάσμα του μεσαίου χώρου, με οδηγούς το μέτρο και το ήθος.
2. Να οργανωθεί και πάλι, με δημοκρατικό και αξιοκρατικό τρόπο. Και να στελεχωθεί και πάλι, από πρόσωπα που πιστεύουν ειλικρινά στην ιδεολογία της, αποβάλλοντας ή περιθωριοποιώντας περιστασιακούς και περιφερόμενους κατ΄επάγγελμα πολιτικούς, οι οποίοι συνήθισαν να ταξιδεύουν με πολιτικές σημαίες ευκαιρίας. Και μάλιστα σημαίες των πολιτικών άκρων, εντελώς ξένες προς τις ιδεολογικές της ρίζες.
3. Να υπερασπιστεί και πάλι, τα εθνικά μας θέματα, όπως ταιριάζει στην ιστορία του Τόπου και στην παράδοση των αγώνων του Λαού μας.
4. Να στηρίξει και πάλι, στην πράξη κυρίως τη χειμαζόμενη μέση αστική τάξη, που την απαρτίζουν πιο αντιπροσωπευτικά οι κάθε είδους μισθωτοί, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και οι αγρότες και να αποκαταστήσει και πάλι, την ιδιοκτησία στις στέρεες συνταγματικές και οικονομικές της βάσεις.
5. Να αναδείξει και πάλι, την Ελληνική Παιδεία, με τις ιστορικές της καταβολές και τις αυριανές προοπτικές της, ως μέσο διαμόρφωσης της συνείδησης της νεολαίας αλλά και ως μέτρο του πολιτικού μας πολιτισμού.
6. Να βάλει και πάλι, τα ρεαλιστικά θεμέλια της ελπίδας για το αύριο και να αντισταθεί σθεναρά στους εμπόρους του φόβου και της κομματικής ιδιοτέλειας,

Με αυτό το κείμενο κάνω έκκληση σε κάθε δημοκράτη να συστρατευτούμε και να υπερασπιστούμε τις αρχές της παράταξης. Είναι ένα ανοικτό προσκλητήριο σε όλους εκείνους που πιστεύουν στα ίδια ιδανικά, πέρα και έξω από τυχόν πολιτικές διαφορές μας χώρισαν στο παρελθόν. Γιατί μπροστά στην εκπλήρωση του εθνικού χρέους, αυτά που μας ενώνουν, χωρίς υποκρισία, είναι πολύ περισσότερα από εκείνα που μας χωρίζουν λόγω μικροπρεπών υπολογισμών.
Η πρόσφατη εκλογική ήττα δεν πρέπει να γεννήσει κι άλλα δεινά. Εποχή δελφίνων δεν πρέπει να υπάρξει. Η παράταξη έχει ηγέτη με βαρύ και ιστορικό όνομα. Αυτόν χρειάζεται.

Κάποιοι, εντός της παράταξης θεωρούν τις καρέκλες ιδιοκτησία τους. Κάποιοι άλλοι έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους πως θα τις κατακτήσουν. Και οι δύο κατηγορίες απαρτίζονται από μικρούς και μοιραίους. Η νοοτροπία τους είναι τουλάχιστον εθνικά επικίνδυνη. Εύχονται να αποτύχει η νεοεκλεγμένη κυβέρνηση και στο μέλλον να ξανακυβερνήσουν. Δεν άκουσαν, δεν είδαν, δεν προβληματίστηκαν. Δεν πήραν το μάθημά τους. Όπως λέει κι ο λαός, αν ο θεός άκουγε τα κοράκια θα είχαν γεμίσει κάρματα οι δρόμοι.

Εύχομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, οι προσπάθειες της κυβέρνησης να στεφθούν με επιτυχία για το καλό του ελληνικού λαού. Αν όμως για οποιοδήποτε λόγο δεν τα καταφέρει, τότε δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε ξανά τους εκπροσώπους των ντόπιων και ξένων συμφερόντων. Η κοινωνία γύρισε την πλάτη στους ανεπαρκείς και σε όσους τους εκπροσωπούν. Η κοινωνία ξέρει ότι υπάρχει εθνική εφεδρεία. Και θα την χρησιμοποιήσει όταν πρέπει και όπως πρέπει, για να ξαναβρεί τα πατήματά της. ’λλωστε, η ιστορία συχνά επαναλαμβάνεται, σίγουρα όμως
πάντα μας διδάσκει.