Το τρίτο πακέτο στήριξης είναι θέμα χρόνου και η κυβέρνηση Τσίπρα θα αθετήσει πολλές προεκλογικές υποσχέσεις μεταξύ των οποίων και η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης.

Με αφορμή την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στο Βερολίνο ο διευθυντής έρευνας του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικής Έρευνας (DIW) Αλέξανδρος Κρητικός, μιλώντας στο ραδιόφωνο DLF, θεωρεί ότι δεν εκπληρώθηκαν οπωσδήποτε οι προσδοκίες του από τις πεντάωρες διαβουλεύσεις Τσίπρα-Μέρκελ:
«Θα περίμενα κάτι περισσότερο. Στο προοίμιο, τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και η κυβέρνησή του άφησαν να διαφανεί ότι δρομολογούν μια ή δύο μεταρρυθμίσεις. Φοβάμαι ωστόσο ότι απουσιάζει η αναγκαία στόχευση για πραγματικά σημαντικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα. Ο κ Τσίπρας μίλησε για τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος και αυτό επαναφέρει στο προσκήνιο ένα σημαντικό πρόβλημα της χώρας. Στην Ελλάδα πολλοί πιστεύουν ότι έχουν να κάνουν με μια κρίση χρέους και όχι με οικονομική κρίση. Γι' αυτό δεν ακούμε τίποτα για το πως θα αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση».

Κατά την άποψη του ελληνικής καταγωγής καθηγητή, τα χρονικά περιθώρια που έχει στη διάθεσή της η Ελλάδα για την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων είναι μηδαμινά.

Ήδη πάντως η Αθήνα σχεδιάζει, όπως όλα δείχνουν, την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67.
«Θα είναι η πρώτη από πολλές προεκλογικές υποσχέσεις που θα αθετήσει η νέα κυβέρνηση. Στην ελληνική κοινή γνώμη δεν έχει περάσει ακόμα ότι χώρα οδεύει προς ένα δραματικό πρόβλημα στο συνταξιοδοτικό. Η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού με την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 είναι επομένως ο πρώτος σημαντικός στόχος που παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας. Θα ακολουθήσουν και άλλες προεκλογικές υποσχέσεις που δεν θα τηρηθούν, για να βγει η χώρα από την κρίση».

Ο Αλέξανδρος Κρητικός θεωρεί ότι οι ευρωπαίοι εταίροι δεν θα αποφύγουν ένα τρίτο πακέτο στήριξης αν θέλουν να κρατήσουν την Ελλάδα στην ευρωζώνη. Την ίδια στιγμή πιστεύει ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έχει συνείδηση της σοβαρότητας της κατάστασης.

«Διερωτώμαι, ωστόσο, αν η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει την αρχική της στρατηγική με την οποία προσπαθούσε να φτάσει σε οριακό σημείο τα δημοσιονομικά, αναγκάζοντας έτσι τις Βρυξέλλες να επιλέξουν: είτε να εκταμιεύσουν την επόμενη δόση είτε να αφήσουν την Ελλάδα να βγει από το ευρώ αναλαμβάνοντας στο οικονομικό κόστος. Φοβάμαι ότι ακριβώς αυτό κρύβεται πίσω από αυτή τη στρατηγική. Αυτό που παραβλέπεται συχνά στην Ελλάδα είναι ότι οι Βρυξέλλες είναι μακροχρόνιος εταίρος, με τον οποίο θα πρέπει να βρεθεί από κοινού λύση στο αδιέξοδο. Το να προσπαθείς να πιέσεις για την καταβολή δόσης, χωρίς να αναζητάς από κοινού λύσεις, οδηγεί μοιραία στη διάσπαση.