Μια Παράταξη για να έχει ΜΕΛΛΟΝ οφείλει να έχει αυτογνωσία, να τιμά το ΠΑΡΕΛΘΟΝ της και να ανιχνεύει το ΜΕΛΛΟΝ ακόμη και μέσα από τα λάθη της και κυρίως να έχει τη δυνατότητα να ενώνει ακόμα και εκεί που έχει διχαστεί.

Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου αποτέλεσαν την πρώτη σελίδα στη νέα εποχή. Ο λαός αποφάσισε να βάλει στο περιθώριο το παλιό και να δώσει τη δυνατότητα σε όσους λένε ότι εκφράζουν το νέο να το αποδείξουν στην πράξη.

Ο λαός έβαλε στο περιθώριο όλους όσοι από τους πολιτικούς ταυτίστηκαν συνειδητά ή ασυνείδητα με το παλιό και φθαρμένο κατεστημένο ή φορτώθηκαν, δικαίως ή αδίκως, τις ευθύνες της μεγαλύτερης μεταπολεμικής κρίσης.

Για να προχωρήσουμε μπροστά και όχι να κοιτάμε παραλυτικά το παρελθόν, τρώγοντας τις σάρκες μας, όλοι όσοι νοιώθουμε ότι ανήκουμε στην πολιτικά άστεγη προοδευτική παράταξη οφείλουμε να κάνουμε δυο επώδυνες παραδοχές.

1η παραδοχή: Το ΠΑΣΟΚ έτσι όπως το ξέραμε «τελείωσε» και η χαριστική βολή δόθηκε στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση. Όποιος από το σημερινό τελευταίο και καταϊδρωμένο ΠΑΣΟΚ εθελοτυφλεί και ρίχνει τις ευθύνες της ήττας αλλού, και δη στον Γιώργο Παπανδρέου, το μόνο που επιχειρεί είναι να διασώσει το πολιτικό του σαρκίο.

AΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ

2η παραδοχή: Πικρή αλλά πραγματική, είναι ότι το ατελές εγχείρημα του Γιώργου Παπανδρέου με το ΚΙΔΗΣΟ δεν κατάφερε να ευδοκιμήσει. Κακά τα ψέματα ο λαός δεν ενστερνίστηκε τις ανησυχίες, τις αγωνίες και τους προβληματισμούς μας. Είχε άλλες προτεραιότητες που αφορούσαν τη χώρα και όχι το ξεκαθάρισμα στο θόλο τοπίο του πάλαι ποτέ δυνατού Κινήματος του Ανδρέα.

Η ιστορία, όπως και ο λαός, αποφάσισαν να βάλουν ένα τέλος σε αυτή τη μακρόσυρτη και επώδυνη διαδικασία φθοράς και σήψης στο ΠΑΣΟΚ. Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου έβαλαν ένα ΤΕΛΟΣ σε ότι αντιπροσώπευε το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια.

Και από τις δυο παραδοχές ας καταλήξουμε και σε ένα συμπέρασμα από τα διαδραματιζόμενα τους τελευταίους δυο μήνες. Ο νέος πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, όσο και εάν είναι μπλεγμένος στις αντιφάσεις του κομματικού του χώρου, αποδεικνύεται ότι σταθερά χειρίζεται με αξιοπρέπεια και πραγματισμό το θέμα της διαπραγμάτευσης, θέτοντας όρους και όρια στη συζήτηση με τους δανειστές. Αν και στο εσωτερικό υπουργοί δείχνουν να πελαγοδρομούν ανάμεσα στις προεκλογικές υποσχέσεις και στις ρεαλιστικές ανάγκες της περιόδου, στο εξωτερικό ο πρωθυπουργός αποδεικνύει ότι μαθαίνει γρήγορα και επιζητεί έναν έντιμο εθνικό συμβιβασμό προς όφελος του λαού και της χώρας.

ΟΙ ΔΥΟ ΑΠΟΡΙΕΣ

Ωστόσο όλοι έχουν δυο απορίες για την κρίσιμη υστάτη ώρα του έντιμου επωφελούς συμβιβασμού:

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα εμφανιστεί ώριμος να στηρίξει την εθνική προσπάθεια του πρωθυπουργού και αυτή η κυβερνητική πλειοψηφία θα ανταποκριθεί στις τελικές επιλογές του Αλέξη Τσίπρα;
Η σημερινή αντιπολίτευση των Σαμαρά και Βενιζέλου ανταποκρίνονται στις περιστάσεις ή χαντακώνουν τα κόμματα τους σε ένα αδιέξοδο προσωπικό παιχνίδι δικαίωσης τους μέσα από την αποτυχία της χώρας;
Σε ότι αφορά το πρώτο, τα σημάδια για τη συνοχή της κυβερνητικής πλειοψηφίας είναι ανησυχητικά, όπως και όσα λέγονται και γίνονται εντός του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνουν το κομματικό ακροατήριο εγκλωβισμένο στην αδιέξοδη προεκλογική ρητορική σε αναντιστοιχία με αυτά που θέλει η κοινωνία. Τα κομματικά στελέχη γκρεμίζουν εντός της χώρας όσα χτίζει με ρεαλιστικές υποχωρήσεις ο πρωθυπουργός στο εξωτερικό.

Η απάντηση στην τελευταία απορία είναι ότι οι αδιέξοδες στρατηγικές των κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλου καταστρέφουν τα κόμματα τους. Ο χώρος της Δεξιάς θα πληρώσει τις πολιτικές ανακολουθίες των τελευταίων ετών και σύντομα θα αναζητήσει νέα ηγεσία.

ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΥΛΙΚΑ

Ο χώρος της Κεντροαριστεράς, δηλαδή ΠΑΣΟΚ, ΚΙΔΗΣΟ και άλλες δυνάμεις, ανακυκλώνουν σε επίπεδο ηγεσίας αντιθέσεις, αδιάφορες για την κοινωνία και τα προβλήματα της χώρας.

Ο κ. Βενιζέλος αρνείται να δει κατάματα την αλήθεια, δηλαδή ότι οδήγησε αυτός στο τελευταίο σκαλοπάτι το ΠΑΣΟΚ. Ρίχνει τις ευθύνες στον προκάτοχο του και συντηρεί μια καταστροφική προσωπική βεντέτα, έχοντας εγκλωβίσει τον χώρο σε μια παραλυτική προσωπική στρατηγική.

Ο Γιώργος Παπανδρέου πικραμένος φορτώθηκε, αδίκως, όλο το ανάθεμα για την κρίση και οδηγήθηκε στο απονενοημένο διάβημα της δημιουργίας του ΚΙΔΗΣΟ έχοντας μαζί του σημαντικά στελέχη του Κινήματος.

Όλα αυτά είναι παρελθόν και δεν αφορούν το μέλλον, όπως δεν αφορούν το μέλλον οι ίντριγκες και οι διαδικαστικές συζητήσεις στο ΠΑΣΟΚ για το επικείμενο συνέδριο του και τον έλεγχο των μηχανισμών.

Έτσι σύντροφοι δεν στήνεται το νέο, με παλιά υλικά, πρόσωπα, μηχανισμούς ελεγχόμενα συνέδρια και επετηρίδες. Όλα αυτά τέλειωσαν στις 25 Ιανουαρίου.

Ο χώρος της Κεντροαριστεράς χρειάζεται κάτι νέο για να μπορεί να ορθοποδήσει και να συμμετάσχει ισότιμα από τη θέση της αντιπολίτευσης σε μια συνολική εθνική προσπάθεια.

ΑΛΛΟ ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΟ

Ήρθε η ώρα, να σιωπήσουν όλα τα λεγόμενα κορυφαία στελέχη, οι φιλόδοξοι επίγονοι και όσοι χρεώθηκαν τη στρατηγική ήττα του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος, να αποχωρήσουν οριστικά από το προσκήνιο.

Ο μόνος ιστορικός ρόλος που έχουμε είναι να εγγυηθούμε τη διεξαγωγή ενός πραγματικού Ανοικτού Συνεδρίου όλων των μελών και φίλων του χώρου, όπου και εάν βρίσκονται σήμερα, είτε στο ΠΑΣΟΚ, είτε στο ΚΙΔΗΣΟ, είτε στην εναπομείνασα ΔΗΜΑΡ, είτε στα σπίτια τους.

Ένα Συνέδριο, στο οποίο θα μπορούν να συμμετάσχουν από μηδενική βάση όλοι όσοι αισθάνονται ότι ανήκουν στην Κεντροαριστερά ανεξαρτήτως του που βρίσκονται σήμερα.

Σε αυτό το Συνέδριο χωρίς κλειστά μητρώα μελών και φίλων και μηχανισμούς θα συζητηθούν όλα όσα αφορούν την προοπτική. Για τη δημιουργία εκ του μηδενός ενός Νέου Κόμματος, με νέο όνομα, σύμβολο, πολιτικές, πρόγραμμα και κυρίως μια πραγματικά Νέα Ηγεσία, η οποία θα μπορεί να ενώσει όλες τις δυνάμεις, από το ΠΑΣΟΚ, το ΚΙΔΗΣΟ, τη ΔΗΜΑΡ τις κινήσεις και τις πρωτοβουλίες των πολιτών. Και κυρίως μπορεί να απευθυνθεί και να εκφράσει τη μεγάλη κοινωνική βάση της Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Παράταξης.

Ήρθε η ώρα της νέας γενιάς, των τριαντάρηδων και σαραντάρηδων, στην πολιτική. Ας κάνουμε ότι έκαναν οι άλλοι από το 2008. Ας αφήσουμε, όλοι ανεξαιρέτως, στους νεώτερους αγωνιστές να αναλάβουν τις τύχες της Κεντροαριστεράς και εμείς οι ίδιοι να γίνουμε παρακολουθητές μιας νέας Σύγχρονης αριστερής Σοσιαλδημοκρατικής Παράταξης.