Η εμπειρία της Ευρώπης από την κρίση χρέους θα πρέπει να οδηγήσει σε μια πλήρη επανεξέταση της παγκόσμιου συστήματος για την αντιμετώπιση της πτώχευσης ενός κράτους, αναφέρει σε άρθρο του στο Project Syndicate ο Κένεθ Ρόγκοφ, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) από το 2001 έως το 2003.

Το γεγονός ότι το ΔΝΤ αναγνώρισε πως το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο θα μπορούσε να αποδειχθεί ορόσημο για το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα, επισημαίνει ο Ρόγκοφ.

Στο άρθρο του με τίτλο «Μια νέα συμφωνία για τα υπερβολικά χρέη;», ο Ρόγκοφ περιγράφει τις τρεις βασικές σχολές σκέψεις που δημιουργήθηκαν από τότε που ενέσκηψε η ελληνική κρίση. Ξεκινά με την άποψη της λεγόμενης τρόικας που απαιτεί αυστηρή πειθαρχία στην εφαρμογή των πολιτικών, συνεχίζει με το αντιμνημονιακό στρατόπεδο, που θεωρεί την κρίση ως καθαρά πρόβλημα ρευστότητας και καταλήγει με την τρίτη άποψη, σύμφωνα με την οποία το πρόβλημα χρέους της Ευρώπης θα έπρεπε από την αρχή να είχε διαγνωστεί ως πρόβλημα αφερεγγυότητας.

Ως τέτοιο, εξηγεί ο οικονομολόγος, θα έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί με αναδιάρθρωση και απομείωση χρέους, σε συνδυασμό με μετρίως αυξημένο πληθωρισμό και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αυτή ήταν και η δική του άποψη, προσθέτει ο Ρόγκοφ, από τότε που ξεκίνησε η κρίση.

Διερωτώμενος τι μπορεί να γίνει από δω και πέρα, ο οικονομολόγος εξηγεί ότι τα βασικά στοιχεία της όποιας λύσης είναι σίγουρα η βαθύτερη ευρωπαϊκή ενοποίηση, οι αυστηρότερες απαιτήσεις ιδίων κεφαλαίων για τις τράπεζες και οι βαθύτερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που προέρχονται από την ίδια τη χώρα. Ωστόσο επισημαίνει πως σίγουρα απαιτείται και περαιτέρω βοήθεια προς την ευρωπεριφέρεια.

όμως από αυτό, θα πρέπει να αναθεωρηθεί το παγκόσμιο σύστημα για τη διαχείριση μιας κρατικής χρεοκοπίας. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει την επαναφορά παλαιότερων προτάσεων του ΔΝΤ για έναν μηχανισμό κρατικής χρεοκοπίας ή την εύρεση τρόπων για να θεσμοθετηθεί η πρόσφατη στάση του Ταμείου αναφορικά με το ελληνικό χρέος. Για όλα υπάρχει ένα τίμημα, αλλά υπάρχουν πολύ καλύτεροι τρόποι για να αντιμετωπιστεί το μη βιώσιμο χρέος, καταλήγει ο Ρόγκοφ.