Συμφωνία με τους πιστωτές την τελευταία στιγμή ή προκήρυξη εκλογών με το ερώτημα «δέχεστε τα μέτρα λιτότητας των δανειστών;» προβλέπει ανάλυση του Ινστιτούτου Brookings για την πορεία των διαπραγματεύσεων της ελληνικής κυβέρνησης με τους πιστωτές της χώρας.

Στην ανάλυση, που υπογράφει ο καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης Θεόδωρος Πελαγίδης, σημείωνεται ότι η οικονομία θα είχε ανακάμψει αν δεν υπήρχε το πολιτικό χάος, ενώ τα δύο σενάρια, που περιγράφονται αναλυτικά, έχουν τις ίδιες πιθανότητες, «παίζουν» δηλαδή 50-50.

Σενάριο 1ο

Σύμφωνα με το πρώτο σενάριο, επιτυγχάνεται συμφωνία την τελευταία στιγμή, αφήνοντας σχετικά ευχαριστημένες και τις δύο πλευρές. Αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξει συμφωνία για μια τεχνική φόρμουλα για την εφαρμογή των προληπτικών μέτρων. Την ίδια στιγμή, ο Αλέξης Τσίπρας θα δεχθεί ένα συγκεκριμένο οδικό χάρτη για την αναδιάρθρωση του χρέους, κάτι που σημαίνει βασικά επέκταση της περιόδου αποπληρωμής. Με αυτόν τον τρόπο, το πρόβλημα μετατίθεται χρονικά για το μέλλον, ωστόσο αυτό είναι η πολιτική, επισημαίνεται στην ανάλυση. Το πρόβλημα σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να είναι και πάλι το ΔΝΤ, το οποίο ενδεχομένως να επιμείνει στις λεπτομέρειες που αφορούν την ουσία του προληπτικού πακέτου μέτρων ύψους 3,6 δισ. ευρώ.
Σενάριο 2ο

Στο δεύτερο σενάριο, ο Τσίπρας προκηρύσσει πρόωρες εκλογές θέτοντας στους ψηφοφόρους το εξής δίλημμα: «Δέχεστε τα μέτρα λιτότητας των πιστωτών ή όχι;». Σε αυτό το σενάριο, ο Τσίπρας θα καλέσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις που αντιτίθενται στους δανειστές να ψηφίσουν υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, απορρίπτοντας τις προτάσεις των πιστωτών. Ένα στοιχείο που μπορεί ωστόσο να τον αποτρέψει από μια τέτοια επιλογή είναι τα χαμηλά ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις, ενώ ένα δεύτερο είναι ότι πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ δεν επιθυμούν να ναυαγήσουν οι διαπραγματεύσεις και να προκηρυχθούν εκλογές.
Στην ίδια ανάλυση γίνεται αναφορά στο πώς προέκυψε το αδιέξοδο και υπογραμμίζεται ότι το ΔΝΤ πιέζει για τα επιπλέον προληπτικά μέτρα προκειμένου να διασφαλίσει ότι, με τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα, η Ελλάδα θα εκπληρώσει τον όρο της συμφωνίας για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% από το 2018. Πρόκειται για μέτρα που θα ενεργοποιούνται αυτόματα στην περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση αποτύχει να πιάσει τους στόχους της αρχικής συμφωνίας για τα 5,4 δισ. Η ελληνική κυβέρνηση απέρριψε τα προληπτικά μέτρα.

Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Όπως πάντα, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, σύμφωνα με την ίδια ανάλυση.Οι βασικές τριβές εντοπίζονται στο ήδη συμφωνηθέν πακέτο των 5,4 δισ. με την ελληνική κυβέρνηση να προτίθεται να επιτύχει τους στόχους μέσω αύξηση των φορολογικών εσόδων και τους πιστωτές να προτιμούν σημαντικές περικοπές δαπανών.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση στοχεύει στην προστασία του πυρήνα των ψηφοφόρων της, δηλαδή των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων, αρνούμενη να περικόψει τις δημόσιες δαπάνες, ενώ οι πιστωτές θέλουν να μειώσουν αυτό που θεωρούν ως σπατάλη δημόσιων δαπανών προκειμένου να αυξήσουν τις προοπτικές ανάκαμψης. Κάθε περαιτέρω περικοπή δαπανών που αφορούν μισθούς και συντάξεις θα διαλύσει πλήρως την ήδη πληγείσα δημοτικότητα της κυβέρνησης. Αυτός είναι και ο λόγος που ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επέμεινε -και σε ένα βαθμό το πέτυχε- σε αυξήσεις φόρων, όσον αφορά το πακέτο των 5,4 δισ. ευρώ. Αλλά αυτή η «επιτυχία» αναμένεται να έρθει σε βάρος της τόσο αναγκαίας ανάπτυξης.