Αφού είτε γεννηθήκαµε εργολάβοι είτε βγάλαµε λεφτά ως εργολάβοι, µπορούµε και να πεθάνουµε ως εργολάβοι. Αυτό φαίνεται πως είναι το δόγµα στρατηγικής και διοίκησης που προτάσσει για τον Οµιλο ΕΛΛΑΚΤΩΡ το πλειοψηφούν, µετοχικά, δίδυµο των Λεωνίδα Μπόµπολα και ∆ηµήτρη Κούτρα και εκεί εστιάζεται, σύµφωνα µε πληροφορίες, η κόντρα µε τους άλλους δύο βασικούς µετόχους, Σάκη και ∆ηµήτρη Καλλιτσάντση.

Ακόµα και σήµερα, η ΕΛΛΑΚΤΩΡ επιµένει στην κατασκευή, που στην Ελλάδα βαίνει συνεχώς µειούµενη και στο εξωτερικό είναι γενικά ζηµιογόνα, ακολουθώντας νοοτροπίες της δεκαετίας του ’90, όταν η ΑΚΤΩΡ αναδεικνυόταν σε εθνικό εργολάβο µε τις ευλογίες του πολιτικού συστήµατος και τη στήριξη των συγγενών µέσων ενηµέρωσης. Την ίδια στιγµή, οι βασικοί ανταγωνιστές της, αναγνωρίζοντας αφενός πως το µέλλον της κατασκευής στην Ελλάδα δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για δηµοπράτηση έργων που θα µπορούσαν να αποφέρουν κέρδη κι όχι απλώς τζίρους (µε φωτεινή εξαίρεση τη Γραµµή 4 του Μετρό) και αφετέρου πως εκτός συνόρων το συγκριτικό τους πλεονέκτηµα δεν είναι ούτε τα φθηνά εργατικά χέρια ούτε οι τοπικές διασυνδέσεις, στοχεύουν και αναπτύσσουν έργα EPC. Πρόκειται για έργα στα οποία ο ανάδοχος έχει τον πρώτο λόγο σε όλο τον κύκλο ζωής του έργου, από τον σχεδιασµό και την προµήθεια των υλικών έως εν τέλει την κατασκευή.

Η ΑΚΤΩΡ έκανε, βέβαια, στο παρελθόν µια τέτοια κίνηση και, αξιοποιώντας την πλούσια τεχνογνωσία της, κατόρθωσε να αναδειχθεί ηγέτης µιας πολυεθνικής κοινοπραξίας που ανέλαβε να υλοποιήσει ένα από τα πιο εµβληµατικά έργα στη Μέση Ανατολή, τη Χρυσή Γραµµή του µετρό στην Ντόχα, µε προϋπολογισµό που ξεπερνά τα 3 δισ. ευρώ. Μόνο που ο πρόεδρος και διευθύνων σύµβουλος της ΑΚΤΩΡ, ∆ηµήτρης Κούτρας, είχε µάθει να παίζει το παιχνίδι στην Ελλάδα µε τους δικούς του όρους και στα ξένα γήπεδα αποδείχτηκε εκ των αποτελεσµάτων ότι δεν µπορεί να «σκοράρει», ενίοτε ούτε καν να αµυνθεί. Η διαχείριση των έργων στη Μέση Ανατολή τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια έχει αποδειχθεί ανεπαρκής, εκθέτοντας τον όµιλο σε πελάτες και συνεταίρους, ενώ στα Σκόπια η ΑΚΤΩΡ κατηγορείται για χρηµατισµό και «ξέπλυµα» µαύρου χρήµατος.

Διεθνές ένταλμα

Ειδικά η υπόθεση των Σκοπίων ξυπνά εφιαλτικές µνήµες από όσα συνέβησαν πριν από δύο χρόνια µε την άλλη θυγατρική του οµίλου, την ΗΛΕΚΤΩΡ, µε τις κυπριακές Αρχές να ζητούν την έκδοση του διευθύνοντος συµβούλου της ΕΛΛΑΚΤΩΡ, κ. Λεωνίδα Μπόµπολα. Κι αν η ελληνική ∆ικαιοσύνη δεν εξέδωσε τελικά τον κ. Μπόµπολα στην Κύπρο, έχει ασκ ηθεί εναντίον του ποινική δίωξη από τα ελληνικά δικαστήρια. Αυτός είναι ο λόγος, άλλωστε, που, παρά την παρουσία της ΕΛΛΑΚΤΩΡ σε 26 χώρες, ο διευθύνων σύµβουλος, Λεωνίδας Μπόµπολας, δεν µπορεί να ταξιδέψει εκτός συνόρων, καθώς συνεχίζει να ισχύει το διεθνές ένταλµα σύλληψης εναντίον του.

Το στρατηγικό και διοικητικό αυτό αδιέξοδο δεν προβληµατίζει µόνο τους άλλους βασικούς µετόχους της ΕΛΛΑΚΤΩΡ. Ο όµιλος έχει έναν δανεισµό κοντά στο 1,5 δισ. ευρώ και ανήκει κατά ποσοστό που υπερβαίνει το 30% σε ξένους. Ηδη από πέρυσι τα funds είχαν στείλει µήνυµα στη διοίκηση µέσω της Τακτικής Γενικής Συνέλευσης ότι η υποµονή τους εξαντλείται, για να εισπράξουν διά στόµατος του διευθύνοντος συµβούλου διαβεβαιώσεις ότι σε έναν χρόνο όλα θα έχουν φτιάξει.

Με την επόµενη Τακτική Γενική Συνέλευση να απέχει λιγότερο από τρεις µήνες, και την κατάσταση στην ΕΛΛΑΚΤΩΡ όχι απλώς να µην έχει βελτιωθεί, αλλά ο όµιλος να βρίσκεται στο χείλος του εµφυλίου, είναι βέβαιο πως οι µέτοχοι θα βρεθούν σύντοµα έναντι ενός κρίσιµου διλήµµατος και η απάντηση που θα δώσουν θα καθορίσει το µέλλον και της ΕΛΛΑΚΤΩΡ και της τσέπης τους.

Απόλυτο αδιέξοδο και στις παραχωρήσεις

∆ιέξοδο δεν φαίνεται να βρίσκει η ΕΛΛΑΚΤΩΡ ούτε στον τοµέα των παραχωρήσεων. Εχοντας επαναπαυτεί στις χρηµατορροές των ώριµων οδικών αξόνων για χρόνια, η ΑΚΤΩΡ Παραχωρήσεις ελπίζει πως θα βρεθεί η επόµενη Αττική Οδός και πως θα ξαναδεί ικανοποιητικές αποδόσεις, ελπίδα, ωστόσο, που αποδεικνύεται φρούδη, αν κρίνει κανείς από τις αποδόσεις των πιο πρόσφατων παραχωρήσεών της, όπως ο Μορέας. Την ίδια στιγµή, η πραγµατικότητα διαψεύδει τις προσδοκίες του Λεωνίδα Μπόµπολα, διευθύνοντος συµβούλου της ΑΚΤΩΡ Παραχωρήσεις, καθώς για τις παραχωρήσεις στην Κρήτη και τη Σαλαµίνα δεν αναµένεται να υπάρξει ουσιαστική εξέλιξη πριν από το 2025. Οι προοπτικές για τις ελληνικές εταιρείες δεν είναι καλύτερες ούτε στο εξωτερικό για τον τοµέα των παραχωρήσεων, καθώς η προσπέλαση στις διεθνείς χρηµαταγορές εξαρτάται άµεσα από την εµπιστοσύνη των αγορών στην ελληνική οικονοµία, οπότε ακόµα και στις σπάνιες περιπτώσεις που είναι δυνατή η χρηµατοδότηση γίνεται µε εξαιρετικά δυσµενείς όρους.