του Σταύρου Παπαντωνίου




        
        

Αυτές οι τρεις ημέρες που μεσολάβησαν από τις δυο τελευταίες ανακοινώσεις του υπουργείου πολιτισμού για την ανασκαφή της Αμφίπολης, αποτυπώνουν δυστυχώς με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο το πόσο πρόχειρος λαός είναι οι Έλληνες, αλλά και τον ακόμα πιο πρόχειρο τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα το αχανές διαδίκτυο. Από το απόλυτο ζενίθ λοιπόν (και για ποιο λόγο ζενίθ δεν κατάλαβα) του "θαύματος" της Αμφίπολης, στο απόλυτο ναδίρ. Είναι μάλιστα τέτοια η σύγχυση στην νοοτροπία, που διάβασα μέχρι και για… παραιτήσεις πολιτικών προσώπων , επειδή δεν συνεχίζεται λέει ο … τάφος. Λες και οι υπουργοί και οι γραμματείς είναι μάντεις για να ξέρουν μέχρι που φτάνει το αρχαίο οικοδόμημα και τι κρύβει και αν αυτό δεν γίνει, πρέπει να αποδοθούν «πολιτικές ευθύνες».Διάβασα μέχρι και για φιάσκο και αποτυχία (!), λες και το ποιος θάφτηκε (και αν θάφτηκε) εκεί μέσα πριν 2.300 χρόνια αφορά κάποιο σημερινό πολιτικό πρόσωπο ή κάποιο σημερινό εγχείρημα που κατέληξε σε αποτυχία. Μπερδεύοντας προφανώς κάποιον ανασχηματισμό που έγινε αστοχία ή κάποιο τέλος πάντων πολιτικό χειρισμό, με μια… ανασκαφή, γράφτηκαν εκκωφαντικοί τίτλοι, θέλοντας να εκμεταλλευτούν το μεγάλο ενδιαφέρον που υπάρχει στην κοινή γνώμη για αυτό το «ταξίδι στο χρόνο». Είναι η Ελλάδα του άρπα κόλα.


Όλο αυτό το διάστημα στο αδιαμφισβήτητα δημοφιλέστερο θέμα της εποχής, στα parapolitika.gr έχουμε κρατήσει μια υπεύθυνη στάση. Τις τρεις ημέρες που προηγήθηκαν «ρίξαμε» το θέμα εσκεμμένα, χωρίς βιαστικά συμπεράσματα. Η μόνη ανάρτηση που κάναμε ήταν στις 30 Οκτωβρίου , στην οποία παραθέσαμε απλά μακεδονικούς τάφους που πηγαίνουν προς τα κάτω (θέμα που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο χωρίς πηγή δυστυχώς, βάζοντας μάλιστα κάποιοι και… υπογραφή) και εκφράζαμε το λογικό ερώτημα αν ο τύμβος κρύβει ένα ακόμα «μυστικό» , καθώς ο κατασκευαστής του, ο Δεινοκράτης, σε αντίθεση με σήμερα, είχε σχέδιο και είχε ολοκληρώσει ουκ ολίγες φορές μεγαλεπήβολες κατασκευές.




        
        

(Δείτε το χτεσινό κείμενο εδώ)


Δεν γίναμε λοιπόν φορείς ούτε ενθουσιασμού, ούτε απογοήτευσης, αντιμετωπίζοντας ένα θέμα που «πουλάει» τρελά, στην κανονική του διάσταση. Ως ένα σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα. Το συγκεκριμένο μνημείο, ακόμα και εκεί να τελείωνε είναι κάτι μεγαλειώδες, το οποίο πάει την Ιστορία και την Αρχαιολογία ένα βήμα παρακάτω. Βοήθησε ήδη στην εθνική μας αυτογνωσία. Αν αυτό για κάποιους ήταν "σκουπίδι" και "άχρηστο" , επειδή δεν βρέθηκαν τα χρυσά στολίδια των παραμυθιών, είναι και αυτό δείγμα ενός λαού που έχει χάσει το μέτρο.




        
        

To μνημείο φαίνεται αυτή την στιγμή να εξελίσσεται σε μία αληθινή ταινία Indiana Jones, εκπλήσσοντας συνέχεια όλους όσοι τους αρέσει αυτή η αναζήτηση του παρελθόντος. Αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι θα μας σώσει, ούτε θα μας λύσει τα προβλήματα. Μας έχει δώσει όμως ήδη ένα μάθημα για την επόμενη φορά. Να σκεφτόμαστε περισσότερο και πέρα από το προφανές. Αυτό δηλαδή που έκανε ο Δεινοκράτης, καταφέρνοντας να κοροιδέψει όλη την Ελλάδα, 2.300 χρόνια μετά, κάνοντας την να νομίζει πως αυτό που έφτιαξε θα τελειώσει έτσι τόσο άδοξα.