Του Μάνου Οικονομίδη, Twitter@EmOikonomidis

Μια καλοκουρδισμένη μηχανή όπως είναι η σημερινή Γερμανία, έχει συνηθίσει να υποκλίνεται στην υπεραξία της… ρουτίνας, η οποία διαμορφώνεται από διακριτούς και σαφείς ρόλους. Οι διανοούμενοι διαβάζουν, οι τεχνοκράτες αναλύουν και οι πολιτικοί αναλαμβάνουν να υλοποιήσουν.

Πάνω και πέρα από όλους όμως, οι… χορηγοί του συστήματος και οι τραπεζίτες, διατηρούν ένα ιδιότυπο “βέτο”, ή έστω μια τελική ανάγνωση σε αποφάσεις που μπορούν να επηρεάσουν άμεσα ή ακόμη και έμμεσα την ομαλή λειτουργία του Βερολίνου ως ατμομηχανής της Ενωμένης Ευρώπης.

Στο περιθώριο του ελληνικού δράματος, και του κινδύνου ατυχήματος που θα οδηγήσει την Ελλάδα σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, το γερμανικό οικονομικό κατεστημένο είναι εκείνο που… αθορύβως βάζει πλάτη για την Ελλάδα. Επειδή, πολύ απλά κατανοεί ότι σε μια οικονομία ψυχολογίας, όπως έχουν εξελιχθεί όλες οι οικονομίες του σημερινού παγκοσμιοποιημένου κόσμου, δεν υπάρχουν περιθώρια για υποθέσεις εργασίας και ανοιχτά παράθυρα. Την τελευταία φορά που συνέβη κάτι αντίστοιχο, το 2008 στις ΗΠΑ, με τη χρεοκοπία της Lehman Brothers, ξέσπασε μια παγκόσμια κρίση, από τις παρενέργειες της οποίας δεν έχει συνέλθει πλήρως ακόμη, ούτε καν η θεωρητικά “αδιάβροχη” οικονομία της υπερδύναμης.

Γι’ αυτό και έχει ιδιαίτερη αξία η σημερινή παρέμβαση της αντιπροέδρου της Bundesbank, Κλόντια Μπαχ, σε γερμανική εφημερίδα, με ατζέντα ενδιαφέροντος το ενδεχόμενο μιας ελληνικής χρεοκοπίας.

Η αντιπρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας, λέει… όλη την αλήθεια. Επισημαίνει ότι οι άμεσες επιπτώσεις ενός Grexit δεν θα είναι καταστροφικές, λόγω και της περιορισμένης έκθεσης των μεγάλων ξένων τραπεζών στην ελληνική οικονομία. Αλλάζοντας… παράγραφο ωστόσο, προσθέτει ότι οι έμμεσες επιπτώσεις μπορεί να είναι ανεξέλεγκτες, και σε κάθε περίπτωση απρόβλεπτες. 

Το μήνυμα εστάλη. Και προφανώς το Βερολίνο το έχει λάβει και το έχει κατανοήσει πλήρως. Γι’ αυτό και η Άνγκελα Μέρκελ διατηρεί το δικαίωμα να “τραγουδήσει τελευταία, πάνω στη σκηνή”. Και να πιστωθεί τα εύσημα για τη διάσωση της Ελλάδας, και την αποτροπή του πολιτικού ακρωτηριασμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι περίπου βέβαιο ότι θα ακολουθήσει τον ακρωτηριασμό της ευρωζώνης.