Το μεγάλο ερώτημα για την ελληνική κρίση δεν σχετίζεται με τα λάθη χειρισμού της Τρόικα, αλλά είναι το γιατί οι Έλληνες οδήγησαν τη χώρα τους σε μία κατάσταση τέτοιας δημοσιονομικής ανισορροπίας. Αυτό τονίζει ο Ζαν Κλοντ Τρισέ, που χαρακτηρίζει τον κρατικό μηχανισμό της Ελλάδας ως το βασικό πρόβλημα που πρέπει να λυθεί για να λειτουργήσει η οικονομία.

«Ηταν εξαιρετικά επώδυνη για την Ελλάδα, γιατί η χώρα σας ήταν αυτή με τα μεγαλύτερα προβλήματα: είχατε τεράστιο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, αλλά και δημοσιονομικό έλλειμμα. Ετσι, από την αρχή κατέστη σαφές, ότι η προσπάθεια για να έρθουν τα δημοσιονομικά της Ελλάδας σε μία πιο ισορροπημένη κατάσταση θα ήταν πολύ μεγαλύτερη από άλλες χώρες», είπε ο τέως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σε συνέντευξή του στην Καθημερινή της Κυριακής.

«Από τη στιγμή που η χώρα σας έφτασε εκεί, έπρεπε να κάνει πολλά. Κι έτσι βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το άλλο μείζον πρόβλημα, που είναι ο αδύναμος κρατικός μηχανισμός. Το κράτος στην Ελλάδα δεν λειτουργεί όπως πρέπει. Δεν είναι σε θέση, να εφαρμόσει μέτρα που είναι απαραίτητα. Αυτό πρέπει να διορθωθεί», σημείωσε ακόμη, ενώ παρότρυνε την Ελλάδα να συνεχίσει να οικονομεί ένα κράτος σε στέρεες βάσεις.

Ακόμη, ο κ. Τρισέ υπενθύμισε τις καθυστερήσεις της ελληνικής πλευράς και τη μη υλοποίηση αποφάσεων που λαμβάνονταν, αλλά αναγνώρισε την προσπάθεια που έχει καταβληθεί και τα αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί κατά τη διάρκεια της προηγούμενης τριετίας. «Οταν κοιτάζω τα δεδομένα, είναι πλέον σαφές, ότι έχουν γίνει πολλά», σημειώνει.

Απαντώντας στην κριτική που του ασκήθηκε για την αντίθεσή του στην αρχική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ο κ. Τρισέ παραδέχθηκε τη βαθιά ανησυχία που τον διακατείχε για τις καταστροφικές συνέπειες που ένα «κούρεμα» του ελληνικού χρέους μπορεί να είχε σε όλη την Ευρώπη.

«Η Ελλάδα είχε στην αρχή της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, τον ρόλο που είχε η Ταϊλάνδη στην ασιατική κρίση χρέους στα τέλη της δεκαετίας του '90», σημειώνει, εξηγώντας πως η αρχική αντίθεσή του στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ήταν απόρροια της ανησυχίας του, ότι κάτι ανάλογο θα ζητούσαν και οι άλλες χώρες που αντιμετώπιζαν προβλήματα.