Σε μια γενικευμένη βαθειά οικονομική κρίση, σαν αυτή πού τρία χρόνια τώρα περνάει η χώρα μας, οι ρηχές ερμηνείες και πολύ περισσότερο οι λαϊκισμοί δεν είναι λύσεις στο πρόβλημα.

Ούτε, βέβαια οι αποκαλύψεις για το χορό των εκατομμυρίων πού λεηλατήθηκαν , και πού πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι αυτά πού μέχρι τώρα αποκαλύπτονται είναι πολύ λιγώτερα από τον πακτωλό πού ακόμη κάποιοι κρύβουν επιμελώς, αφήνουν περιθώρια στη ψύχραιμη ανάλυση.

Όμως, πολύ δραματικές επιπτώσεις έχουν αυτά τα φαινόμενα στη νεολαία μας, πού μπορεί να μην μειώθηκε ο μισθός της, η δεν «κουρεύτηκε» η σύνταξή της ,πού ποτέ δεν είχε η ίδια,και δεν πολυπιστεύει να υπάρχει ως θεσμός μετά από κάποιες δεκαετίες, αλλά νοιώθει να απειλείται το μέλλον της και η ίδια η ζωή της.

Γιατί όταν βλέπει να ανατρέπονται τα σχέδια της για σταδιοδρομία και οικογένεια , δεν μπορεί και να διανοηθεί τι έκανε και πρέπει να της απαγορευτεί να ονειρευτεί.

Αυτοί οι νέοι όμως, είτε ανήκουν στην προνομιούχο ακόμη κοινωνική τάξη πού εξαφανίζει σε λίγες μέρες όλα τα tabletς πού μπήκαν στη χώρα, η στις άλλες πού εξαντλούν καθημερινά την αξιοπρέπειά τους , λόγω της ανατροπής , για λόγους οικονομικούς, της κοινωνικής συμπεριφοράς τους, δεν είχαν μάθει ότι πρέπει να ασπαστούν και τις αερολογίες για παραίτηση τους από τους αγώνες για τη ζωή.

Για αυτό ας είμαστε επιεικείς και ας αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία τις όποιες αντιδράσεις τους. Ούτε βέβαια με ύμνους για τον εκκρηκτικό ψυχισμό τους, ούτε πολύ περισσότερο με αποδοκιμασίες της κάποιας επιπολαιότητάς τους.

Γιατί ο συνδυασμός του αίματος πού βράζει, με την άγνοια του κινδύνου και την ανωριμότητα της ηλικίας, συνθέτουν ένα εκκρηκτικό μείγμα, πού τον περισσότερο καιρό μένει ανενεργό και μοιάζει ακίνδυνο.

Με το παραμικρό, όμως «ταρακούνημα», μπορεί να γίνει έκκρηξη και το μήνυμα στην κοινωνία να είναι τόσο ισχυρό , πού μπορεί για πολύ καιρό να είναι επώδυνες οι συνέπειες.

Γιατί δυστυχώς , όσο καλές προθέσεις και να έχει η νεολαία , φροντίσαμε να έχει και πλήρη άγνοια βασικών κανόνων του δημοκρατικού πολιτεύματος μας.

Όπως πχ ότι η πολιτική αντιπαράθεση σε μία δημοκρατία, επιβάλλεται πάντα στο πλαίσιο των κανόνων πού αυτή η δημοκρατία ορίζει.

Αυτοί οι νέοι όμως , αλλά δυστυχώς καί πολλοί άλλοι μεγαλύτεροι στην ηλικία , δεν έμαθαν ότι η τήρηση των νόμων είναι οι κανόνες συμβίωσης σε κάθε κοινωνία και ότι μπορεί να υπάρχουν ακόμη και «λάθος νόμοι», οι οποίοι όμως δεν μπορεί να αλλάξουν, παρά μόνο με νόμιμες διαδικασίες

Παρ’όλα αυτά, μέσα σε αυτό το βαρύ κλίμα του χρέους και του κρατισμού, υπάρχουν και πολλοί νέοι πού με αισιοδοξία αναζητούν την ελπίδα.

Αναζητούν όχι μόνο να βολευτούν , αλλά και να πρωτοτυπήσουν, αντιμετωπίζοντας με τα σύγχρονα όπλα της γενιάς τους-τη μόρφωση, την καινοτομία, αλλά και τον έντιμο ανταγωνισμό- τις οδύσειες δυσκολίες πού «φροντίσαμε» οι προηγούμενες γενιές να τους κληροδοτήσουμε.

Αυτή η ανάγκη , έστω και για εκβιαστική αισιοδοξία κατευθύνει όλες τις προσπάθειες των σοβαρών πυλώνων της επιχειρησιακής καινοτομίας, να δημιουργούν κλίμα για ανάκαμψη της αγοράς.

Αυτά το φαινόμενο, όσο και αν δεν είναι ολοφάνερο από όλους μας , έχει πάρει κινηματικές διαστάσεις, το οποίο αυτή τη φορά δεν στηρίζεται σε επικοινωνιακές

πομφόλυγες, αλλά σε αποφασισμένους, νέους κυρίως, πού πήραν την τύχη τους στα χέρια τους.

Αυτές οι πρωτοβουλίες, όμως για να αποτελέσουν μοχλό και όχημα ανάπτυξης για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία πρέπει να στηριχθούν από την πολιτεία , αλλά και την κοινωνία.

Γιατί καλός είναι ο ενθαρρυντικός λόγος, αλλά δεν αρκεί για να αντιμετωπιστεί το τέρας της γραφειοκρατίας, αλλά καί η φυλετική διαστροφή πού αντιμάχεται κάθε αναπτυξιακή πρωτοβουλία.

Όμως για να πετύχουμε πρέπει να απαλλαγούμε από τις πάσης φύσεως δογματικές αγκυλώσεις των πάσης φύσεως …ισμών ,πού αν και έχουν ξεθωριάσει και εγκαταλείπονται σε ολόκληρο τον κόσμο, εμείς επιμένουμε στη νεκρανάσταση τους.