Όταν το διακύβευμα επικεντρώνεται στο «δύο ή τρείς», κάθε άλλη λύση πού θα δοθεί δεν ανακηρύσσει ούτε νικητές, ούτε ηττημένους. Η λύση πού δόθηκε, με μεγάλη είναι αλήθεια καθυστέρηση, σε ένα καθαρά διοργανωτικής φύσεως πρόβλημα του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου, είναι η επιτομή αυτού ακριβώς πού λέμε, «μεσοβέζικη». Εκείνο όμως πού έχει σημασία, είναι ότι αυτή η «μεσοβέζικη» λύση, έλυσε το πρόβλημα το οποίο σερνόταν από την αρχή της αγωνιστικής περιόδου μέχρι και μετά την έναρξη του δευτέρου γύρου των πρωταθλημάτων Super League και Football League.

Η λύση λέει ότι φέτος θα υποβιβαστούν απ’ ευθείας οι δύο τελευταίες ομάδες της βαθμολογίας της μεγάλης κατηγορίας, θα ανέβουν οι δύο πρώτες από τη μικρότερη και μετά από αγώνα μπαράζ μεταξύ της τρίτης από το τέλος της Α’ και της τρίτης στη βαθμολογία της Β’ Εθνικής, θα αναδειχθεί η ομάδα πού θα συμπληρώσει τον αριθμό των ομάδων των δύο κατηγοριών.

Είπαμε, ότι δεν υπάρχει ούτε νικητής, ούτε ηττημένος σε αυτή την περιπέτεια. Υπάρχει μόνο η διευθέτηση ενός προβλήματος, κατά τον τρόπο πού αναδείχθηκε ως καλύτερος και συμφερότερος. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο : Το ναυάγιο των προσπαθειών ορισμένου κέντρου, πού παρασιτοβιεί σε κάθε μία από τις δύο κατηγορίες, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί κάθε «ευκαιρία» πού του παρουσιάζεται ώστε να προκαλέσει διοικητικό αλαλούμ σ’ αυτές, με απώτερο στόχο, την κατάρρευση του διοικητικού οικοδομήματος ολόκληρου του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δηλαδή, την ΕΠΟ, η άλωση της οποίας, από παρατρεχάμενους του ίδιου παρασιτικού κέντρου αποσταθεροποίησης.

Η ΕΠΟ, φρονίμως ποιούσα, φρόντισε να μείνει έξω από αυτή την επιφανειακά διαμάχη μεταξύ των δύο κατηγοριών. Η Α’ Εθνική ( Super League ) ήθελε να υποβιβασθούν μόνο δύο ομάδες, ενώ η Β’ Εθνική ( Football League ) να ανέβουν τρείς στην μεγάλη κατηγορία.

Το θέμα διαβιβάστηκε στο κορυφαίο Δικαιοδοτικό όργανο της ΕΠΟ, το Διαιτητικό Δικαστήριο, το οποίο βάση Καταστατικού, είναι και το ΜΟΝΟ ΑΡΜΟΔΙΟ για την επίλυση των διαφορών μεταξύ δύο Ενώσεων της Ομοσπονδίας. Εν προκειμένω, η Α’ και η Β’ Εθνική είναι δύο διαφορετικές Ενώσεις – μέλη της Ομοσπονδίας, οπότε και το αρμόδιο για την επίλυση των διαφορών τους ήταν εξ αρχής, το Διαιτητικό Δικαστήριο.

Γιατί λοιπόν, το πρόβλημα δεν πήγε εξ αρχής εκεί, ώστε να έχει λυθεί πολύ καιρό πριν ; Είναι απλό. Διότι τα κέντρα πού προαναφέραμε πίεζαν και απειλούσαν, ανακαλύπτοντας κάθε φορά και άλλα προσκόμματα. Αυτή η έντονη προσπάθειά τους, να δημιουργήσουν ανεπίλυτο πρόβλημα, είχε σαν αποτέλεσμα και την απίστευτα συχνή μεταλλαγή των απόψεών τους !

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση ης Παναχαϊκής του κ. Αλέξη Κούγια, η οποία, στους πέντε περίπου μήνες πού κράτησε η αβεβαιότητα και η εκκρεμότητα, παρουσίασε Οβιδιακές μεταμορφώσεις απόψεων. Στην αρχή, ο κ. Κούγιας υποστήριζε ότι δεν θα έπρεπε να πάνε καθόλου σε όργανο της ΕΠΟ, αλλά να τα βρούνε μεταξύ τους με την Α’ Εθνική. Στη συνέχεια, έλεγε ότι ήταν υπέρ της προσφυγής στο Διαιτητικό ( υπάρχουν πρακτικά του ΔΣ ).

Μετά από τις πιο πρόσφατες ζυμώσεις και ενώ η κατάσταση πλέον είχε φτάσει στο «αμήν», το ΔΣ της Football League αποφάσισε, με εντυπωσιακή πλειοψηφία (22-1 ), να παραστεί η Ενωσή τους στο Διαιτητικό Δικαστήριο, αναγνωρίζοντας έτσι την αρμοδιότητά του, άρα και την απόφασή του στη συνέχεια.
Το Διαιτητικό, πριν εκδώσει απόφαση επί της ουσίας, ζήτησε από τις δύο πλευρές να κάνουν μία ακόμη προσπάθεια συμβιβασμού. Η Ενωση Β’ Εθνικής, συγκάλεσε σε νέα συνεδρίαση τα μέλη του, προκειμένου να δεχτούν αυτή τη συμβιβαστική λύση. Η απόφαση πού πάρθηκε σε αυτή τη συνεδρίαση, ήταν και πάλι υπέρ της λύσης με συμβιβασμό, με ψήφους 16 – 6.

Η συνέχεια, επιβεβαίωσε πέρα από την τάση συνεχούς διαφωνίας με απώτερο σκοπό την αποσταθεροποίηση της διοίκησης του Σπύρου Καλογιάννη, άρα και την ανατροπή της κάτι ακόμα, αρκετά ενδιαφέρον :  Την κατάσταση παραγοντικής πενίας, στην οποία βρίσκονται ακόμα πολλές «επαγγελματικές» ομάδες. Οι ομάδες πού είχαν ψηφίσει όχι σε εκείνη τη συνεδρίαση, ήταν ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης ( πού φοβάται μήπως βγεί τρίτος, οπότε θα πρέπει να υποστεί στη διαδικασία του μπαράζ ), η Παναχαϊκή του κ. Κούγια με τις Οβιδιακές μεταμορφώσεις απόψεων ( πού δεν πάει για τίποτα, αλλά στηρίζει το κέντρο πού απεργάζεται την ανατροπή του σημερινού στάτους του ποδοσφαίρου μας, επ’ αμοιβαιότητι ), η Καβάλα του … κ. Βλάσση Τσάκα ( γνωστής ταυτότητος, πού προφανώς στην άκρη του μυαλού του έχει την αποφυγή του υποβιβασμού ), η Κασσιώπη, ο Αιγινιακός και η Μαγούλα, ο εκπρόσωπος της οποίας ομολόγησε ότι … είχε κάνει λάθος στην ψηφοφορία !
Αυτή είναι η καταγραφή των αντιδράσαντων και οι – λίγο ως πολύ κατανοητοί – λόγοι των αντιδράσεων. Κάποιοι εξ αυτών, συνέχισαν να αντιδρούν και μετά την λήψη της απόφασης, με δηλώσεις και ανακοινώσεις, όπως ο Ηρακλής και η Νίκη Βόλου.

Η Παναχαϊκή του κ. Κούγια, το προχώρησε ( ως συνήθως ) ακόμη περισσότερο. Αυτή τη φορά, εκτός από την … «αναρμοδιότητα» του ( παλαιότερα «μοναδικού αρμοδίου» ) Διαιτητικού Δικαστηρίου, οι βολές της Παναχαϊκής εξαπολύθηκαν και εναντίον του προέδρου της διοργανώτριας Ενώσεως Β’ Εθνικής, Σπύρου Καλογιάννη.

Η Παναχαϊκή τον αποκάλεσε «Δούρειο ιππο» της Super League, «έμμισθο πρόεδρο» πού «υποκίνησε και υλοποίησε» μία απόφαση «παράνομη και ληφθείσα με υπόγειες συμφωνίες».

Υπενθύμισε ότι «δεν είναι ιδιοκτήτης ομάδας», άρα «δεν έχει κανένα κόστος από τις αποφάσεις πού λαμβάνονται».
Βεβαίως, οι … «ιδιότητες» αυτές του κ. Καλογιάννη, ούτε κρυφές είναι, ούτε και έχουν απορριφθεί ποτέ από τον ίδιο. Ο κ. Σπύρος Καλογιάννης έχει αναδειχθεί πρόεδρος της Ενωσης Β’ Εθνικής με την ΟΜΟΦΩΝΗ απόφαση ΟΛΩΝ των ΠΑΕ της κατηγορίας, μεταξύ των οποίων, φυσικά και η Παναχαϊκή. Ηξεραν πολύ καλά οι άνθρωποι της Παναχαϊκής ποιος ήταν και ποιος είναι ο κ. Καλογιάννης και γι’ αυτό είχαν υποστηρίξει με θέρμη την υποψηφιότητά του.
Ο κ. Καλογιάννης, πού αυτή τη στιγμή είναι ο παλαιότερος εν ενεργεία παράγων του ελληνικού ποδοσφαίρου, γνωστού ήθους, εντιμότητας και υψηλού επιπέδου, ως άνθρωπος και παράγων, αυτή την εποχή δεν είναι αρεστός στον κύκλο πού όπως προαναφέραμε, απεργάζεται την ΑΝΑΤΡΟΠΗ των σημερινών διοικήσεων, προκειμένου να εγκατασταθούν, στις θέσεις των προς αντικατάσταση, παράγοντες της απολύτου εγκρίσεώς τους.
Επόμενος στόχος, θα είναι ο κ. Σαρρής της ΕΠΟ και ο κ. Μόραλης της . Τα πρόσωπα των κ. Καλογιάννη, Σαρρή και Μόραλη, δεν είναι αρεστά σ’ αυτούς τους γνωστούς σε όλους πού «υπάρχουν» και στους άλλους, πού … «έρχονται». Από δω και πέρα, η προσπάθεια του συγκεκριμένου τραστ, θα επικεντρώνεται στην αντικατάστασή τους, με κάθε τρόπο, εφικτό ή ανέφικτο. Το αν θα τα καταφέρουν, όμως, είναι άλλου παππά ευαγγέλιο. Διότι και οι φύλακες, έχουν την δική τους γνώση.