Το Σώμα. Ο Έρωτας. Αυτός είναι ο ακριβής τίτλος της έκθεσης σε επιμέλεια Μάνου Στεφανίδη, που παρουσιάζεται από 5 Δεκεμβρίου 2017 έως 13 Ιανουαρίου 2018, στην αίθουσα τέχνης ena contemporary.

Συμμετέχουν: Ντίνος Πετράτος, Αλεξάνδρα Νάκου και Μαρία Μαραγκουδάκη. Το ομότιτλο βιβλίο εκδίδει ο Θανάσης Καστανιώτης με κείμενα της Κικής Δημουλά και του Μάνου Στεφανίδη.

Στον κατάλογο της έκθεσης, ο Μάνος Στεφανίδης, μεταξύ άλλων, γράφει:

Το Σώμα. Ο Έρωτας. Το Κείμενο. Η Εικόνα.

"«Τέχνη κάνουμε όταν η προσωπική μας συγκίνηση μεταμορφωθεί στην συγκίνηση ενός άλλου. Η αισθητική πάλι είναι μορφή ηλεκτρισμού».

Το σώμα, το κάθε ανθρώπινο σώμα, το κορμί καλύτερα, είναι ένας κόσμος που συχνά δεν σου φτάνει μια ολόκληρη ζωή να εξερευνήσεις. Ένα ταξίδι, μια περιπέτεια, ένα άλλοθι, μια αφορμή, η κρυμμένη πλευρά του φεγγαριού, η σύγκρουση, εκείνο το καράβι που θα πάρουμε για να φτάσουμε σε όση αθανασία δικαιούμαστε ή αντέχουμε. Το λύτρο που καταθέτουμε για κάθε λεπτό ευτυχίας. Το ιλαρό πένθος μέσα στον κήπο του Παραδείσου. Το κορμί δηλαδή η ψυχή μας. Κι εκείνη η μοναξιά που γεμίζει με την μοναξιά του άλλου. Η αγαπημένη επιδερμίδα, το πιο πολύτιμο ρούχο που ντύνει διάφανα την όποιαν αρρώστια του μυαλού. Ο έρωτας για το σώμα που είναι πυρετός χωρίς νόσο και έκπαγλη τρέλα που ωστόσο λάμπει από υγεία.
(…)

Ήθελα από πολύ καιρό να οργανώσω μιαν «ακατάλληλη» έκθεση και να την επενδύσω με ανάλογα κείμενα μακριά από ακαδημαϊκές συμβάσεις και ψευδοπουριτανικούς συμψηφισμούς. Εκτός του εύκολου ρεαλισμού και της τρέχουσας μόδας του γυμνού. Να δείξω μια τέχνη ρεαλιστική που δεν θα φοβάται να ονειρεύεται και που θα τολμά να είναι «σπερματική» με τρόπους ανάλογους του Ανδρέα Εμπειρίκου.
(…)

Είμαι λοιπόν ευτυχής που επιτέλους πραγματοποιείται και η έκθεση και εκδίδεται το ομότιτλο βιβλίο με την πολύτιμη συνδρομή της γκαλερί ena contemporary και της Νίκης Παπαδάκη, του εκδότη και τυπογράφου, Γιώργου Κωστόπουλου και του γιου του, Δημήτρη, που είχε τη γραφιστική επιμέλεια. Και βέβαια των τριών φίλων καλλιτεχνών που μου εμπιστεύτηκαν τα τόσο προσωπικά και αυτοεξομολογητικά τους έργα. Έργα τα οποία πάντως δεν λειτουργούν σαν ψυχανάλυση αλλά ως μέθεξη στην πιο βαθιά ουσία του έρωτα. Της εμπειρίας του έρωτα και του πένθους από τον έρωτα. Κι εκείνου του πόνου της ψυχής που γράφει τόσο δραματικά ωραία στο σώμα: Εννοώ βέβαια τους δημιουργούς Μαρία Μαραγκουδάκη, Αλεξάνδρα Νάκου και Ντίνο Πετράτο. Μα πάνω από όλα αναφέρομαι στην άκρως τιμητική για όλους μας συμμετοχή της Κικής Δημουλά. Που τόσα χρόνια τώρα εξαγοράζει τον χρόνο δαπανώντας σπάταλα ατόφια συγκίνηση. Και εγκλωβίζοντας θνητά σώματα σε αθάνατες λέξεις. Το Σώμα δηλαδή το κείμενο.

Ο Έρωτας δηλαδή η εικόνα."