Σοκαρισμένος, όπως και όλοι οι Έλληνες, είναι ο Παύλος Χαικάλης αναφορικά με τις καταστροφικές φωτιές που έπληξαν την Ανατολική Αττική τις προηγούμενες μέρες. Αν και η συνάντησή μας έγινε με αφορμή τους «Αχαρνής» του Αριστοφάνη, όπου πρωταγωνιστεί, τα τραγικά γεγονότα επισκίασαν τη συζήτηση. «Είμαι σοκαρισμένος αλλά τα αίτια δεν θα τα βρούμε αν ψάξουμε ποιος φταίει. Το Μάτι, μια πυκνοκατοικημένη περιοχή, είναι δασική έκταση. Από εκεί και πέρα αρχίζεις τις αναζητήσεις. Γιατί είναι δασική έκταση; Γιατί οι δασάρχες ζητάνε πρόστιμα για τα αυθαίρετα χρόνια τώρα και δεν κάνουν τίποτα για τους δρόμους; Γιατί δεν υπάρχουν δίοδοι από το βουνό έως τη θάλασσα; Από κει πρέπει να αρχίσουν να αναζητούνται οι ευθύνες. Όχι τώρα ξαφνικά να ρωτάμε γιατί δεν χτύπησαν οι καμπάνες ή δεν πήρε τηλέφωνο κάποιος για εκκένωση. Δυστυχώς στο Μάτι δεν μπορούσε να γίνει καμία παρέμβαση από τις αρχές γιατί θεωρείται δασική έκταση. Το δασαρχείο παίζει ένα δικό του παιχνίδι και η πολιτεία το δικό της» αναφέρει.

Οι Αχαρνής είναι ένα έργο που γελοιοποιεί τον πόλεμο. Ποιο είναι το δικό σας μήνυμα για τον πόλεμο;

Είμαστε στο μέσον της περιοδείας στη Βόρεια Ελλάδα. Ο πόλεμος δεν είναι η ουσία του έργου, αλλά εκείνο που θέλει ο Αριστοφάνης να θίξει με το έργο αυτό είναι οι συγκρούσεις των ανθρώπων και τα αίτια που τις δημιουργούν. Και εν τέλει αυτές οι αιτίες οδηγούν τον πόλεμο και μεταξύ των ανθρώπων και μεταξύ των κρατών. Το μεγάλο μυστικό είναι ότι οι άνθρωποι αν δεν βρουν την εσωτερική τους ειρήνη, δεν θα μπορέσουν ποτέ να απαλλαχθούν από τις εσωτερικές τους συγκρούσεις, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εξωτερικές συγκρούσεις με τους γύρω τους.

Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια καλείται να στηρίξει ανθρώπους που προέρχονται από χώρες που έχουν πόλεμο. Όμως παλεύει σχεδόν μόνη της. Πιστεύετε πως θα αντέξει ένα τόσο μεγάλο φορτίο ή θα δημιουργηθούν προβλήματα στο μέλλον;

Η Ευρώπη δυστυχώς δημιουργεί τις αιτίες των πολέμων, αλλά τις συνέπειες των ενεργειών της δεν τις αναλαμβάνει μετά. Πρόσφυγες είναι ένα μόνο ένα κομμάτι των μεταναστών, όχι όλοι. Γιατί υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν καμία σχέση με εμπόλεμες περιοχές, αλλά παρεισφρέουν μέσα στην Ευρωπαϊκή κοινότητα με τα γνωστά αποτελέσματα. Η Ελλάδα δείχνει μεγάλη ευαισθησία στο θέμα αυτό, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να ελεγχθεί, γιατί η ανεξέλεγκτη ευαισθησία φέρνει κάποιες καταστάσεις που θα τις βρούμε μπροστά μας στο μέλλον. Μελλοντικά θα είμαστε οι πρώτοι που θα έχουμε μεγάλο πρόβλημα και όσο κι αν κάποιοι θα μιλάνε για την ελληνική ευαισθησία της υποδοχής μεταναστών, ο ανεξέλεγκτος αριθμός στην εισροή των ανθρώπων αυτών θα δημιουργήσει αλλαγή στην πολιτισμική κατάσταση της χώρας μας και θα αλλάξει όλο το κοινωνικό γίγνεσθαι. Η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη και μακροπροθεσμα θα επιφέρει μεγάλες αλλαγές. Η Ευρώπη δείχνοντας αναλγησία προστατεύεται όμως από αυτό. Ενώ θα έπρεπε να αντιμετωπίσει την κατάσταση με περισσότερο σεβασμό.

Ο Αριστοφάνης τα έχει πει όλα αυτά πριν χιλιάδες χρόνια με κωμικό τρόπο.

Μα η κωμωδία είναι ο πιο εύκολος και εύπεπτος τρόπος για να περάσεις τα πιο σοβαρά πράγματα. Αν ο Αριστοφάνης είναι σήμερα διαχρονικός, συμβαίνει επειδή έγραψε και ανέδειξε πολύ μεγάλες ιδέες. Που έγιναν πανανθρώπινες.

Έχετε παίξει στις μεγαλύτερες σκηνές της χώρας έως τώρα. Και το ρεπερτόριό σας περιλαμβάνει από μιούζικαλ έως αρχαίο δράμα. Τι σας έχει μάθει όλη αυτή η διαδρομή; Σε ποια στοιχεία στηρίζεται η τόσο μεγάλη πείρα σας;

Το κύριο στοιχείο του επαγγέλματός μου είναι η εκφραστικότητα. Και μέσα από την υποκριτική ανακάλυψα τον εαυτό μου και τα λάθη μου. Και δημιούργησα νέους λόγους ύπαρξης. Οι εμπειρίες από τη δουλειά μου με εξέλιξαν.

Είστε πιο πολύ ταγμένος στην κωμωδία.

Δεν θα έλεγα ότι είναι δική μου ευθύνη αυτό. Κάποιοι άλλοι με έταξαν στην κωμωδία. Είναι τιμή μου που 35-40 χρόνια υπηρετώ αυτό το είδος και κάνω τον κόσμο να γελάει.

Η πολιτική τι γεύση σας άφησε;

Η ενασχόληση με τα πολιτικά όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης είναι δικαίωμα. Για μένα η πολιτική ξεκίνησε από μια διάθεση προσφοράς και επίλυσης προβλημάτων και κατέληξε να γίνει ένα τεράστιο σχολείο, ένα τεράστιο μάθημα ζωής. Πιστεύω όμως πως βγήκα κερδισμένος από αυτή τη διαδικασία. Μάλλον η πολιτική μου έκανε περισσότερο καλό, από το κακό που μου έκανε σε ψυχολογικό επίπεδο.

Θα το ξανακάνετε;

Όχι! Σε καμία περίπτωση. Η όλη διαδικασία και το ταξίδι στην πολιτική μου απέδειξε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει μέλλον σε αυτόν τον τόπο γιατί ο κόσμος διέπεται από στεγανά και σχέσεις εξάρτησης. Και είναι ένα σύστημα που δεν μπορεί να σε αφήσει να λειτουργήσεις κάνοντας κάτι διαφορετικό. Πρέπει να κινηθείς μέσα στα πλαίσια που αυτό ορίζει. Κάτι τέτοιο δεν μου πάει και έτσι δεν έχω κανένα λόγο να υπάρχω ξανά σε αυτόν τον χώρο.

Είχατε περάσει και μια πολύ δύσκολη στιγμή στην πολιτική. Τι σας δυσκόλεψε πιο πολύ τότε;

Η ιστορία αυτή ανήκει στο παρελθόν. Δεν δόθηκε η πρέπουσα σημασία σε ένα τόσο σοβαρό θέμα. Κανείς δεν ερεύνησε αν υπήρχε έστω κι ένα ίχνος αλήθειας στα λεγόμενά μου. Κανείς δεν το έψαξε ποτέ. Ας πούμε πως ο Χαϊκάλης ήταν ένας παράλογος και χαζός. Τότε κατάλαβα πάρα πολλά…. Δεν με χάλασε γιατί ένιωσα πως κέρδισα μια σπουδαία γνώση. Ξέρετε, όταν χάνεις κάνει, πάντα κάτι κερδίζεις από κάπου αλλού. Είναι στοιχείο της φύσης αυτό. Και όταν η ύλη χάνει κάτι, το πνεύμα γελάει για κάτι που βρήκε… Όλοι το αντιμετώπισαν επιδερμικά τότε. Οπότε σταμάτησα κι εγώ να ασχολούμαι με το θέμα. Ανακάλυψα άλλα πράγματα και έτσι θεώρησα πολύ τυχερό τον εαυτό μου που έφυγα από την πολιτική. Δεν κρατάω κακίες. Κάθε εμπόδιο είναι για καλό. Πετάω τα κακά, όπως ένα πολυφορεμένο ρούχο.

Έχετε κόψει κάθε επαφή με το κόμμα του κ. Καμμένου;

Ναι βέβαια! Δεν έχω πια καμία σχέση. Δεν με αφορά πια η πολιτική. Παρακολουθώ τα πράγματα μόνο σαν πολίτης. Με τον κ. Καμμένο και τους Ανεξάρτητους Έλληνες έχουμε σταματήσει πια να μιλάμε. Δεν έχω πια καμιά διάθεση ανάμειξης με αυτά. Βέβαια δεν ένιωσα ποτέ ότι η πολιτική απειλεί τη δουλειά μου και αυτό φάνηκε από το αποτέλεσμα. Ευτυχώς η πολιτική δεν επηρέασε την αγάπη του κόσμου για μένα και τη δουλειά μου στο θέατρο. Γιατί ποτέ δεν μπήκα σε κομματική αντιπαράθεση.

Τι πράγμα θεωρείτε τη μεγαλύτερή σας επιτυχία στη ζωή σας;

Η επιτυχία δεν είναι η επαγγελματική καταξίωση. Αλλά επιτυχία είναι να καταφέρει κάποιος μέσα στο σύμπαν να δεσμεύσει αυτά τα οποία τον δεσμεύουν. Να μπορέσει δηλαδή να κυριαρχήσει τον εαυτό του.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Όχι δεν έχω. Ο φόβος είναι κάτι περαστικό όπως και η ζωή. Απλά θέλω να φέρνω σε πέρας την αποστολή της ζωής μου. Δεν φοβάμαι τίποτα. Όλα τα λάθη που έχω κάνει θα πληρωθούν κάποια στιγμή. Και ποτέ δεν μου φταίνε οι άλλοι, φταίω πάντα εγώ για ότι κάνω.

Ποια ήταν έως τώρα η πιο δύσκολη στιγμή στην ζωή σας;

Δυσκολίες έχω περάσει, όπως όλοι οι άνθρωποι. Αλλά δεν δίνω πολύ σημασία γιατί σκέφτομαι πως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν περάσει πολύ πιο δύσκολα από εμένα. Αλλά κυρίως οι δυσκολίες είναι προσωπικές που έρχονται για να σου επισημαίνουν κάποια πράγματα. Για παράδειγμα το ότι έχασα τον πατέρα μου στα 10 μου χρόνια ήταν για εμένα ένα πολύ βαρύ γεγονός. Αλλά το είδα ως δώρο γιατι αυτό το γεγονός με έκανε να αντιμετωπίσω τη ζωή μέσα από κάποια άλλα μονοπάτια, που σε άλλη περίπτωση δεν θα τα είχα σκεφτεί. Πάντα βρίσκω ομορφιά ακόμα και στα σκουπίδια. Έτσι είναι η φιλοσοφία ζωής μου.

Με τον γιό σας πως είναι η σχέση σας;

Έχουμε μια πάρα πολύ καλή σχέση. Είμαστε δύο φίλοι καλοί. Τώρα είναι 28 ετών. Τον στηρίζω σε όλα αλλά δεν επεμβαίνω στη ζωή του. Αλλά τον αφήνω ελεύθερα να κάνει λάθη για να μάθει. Κι αν θα ήθελε να φύγει στο εξωτερικό θα του έλεγα να το κάνει. Γιατί στο εξωτερικό αναγνωρίζουν την αξία σου, ενώ εδώ όχι. Αλλά δεν θέλει.

Μετά από πολλά χρόνια για ποιο πράγμα θέλετε να σας θυμάται ο κόσμος;

Δεν έχω τέτοια ματαιοδοξία. Αν έχω παράξει κάτι καλό ας γίνει οδηγός στον κόσμο. Αλλά δεν έχω τέτοιου είδους ψευδαισθήσεις.