Ένταση, πανικό και αμηχανία μαρτυρούν οι τελευταίες κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος απροκάλυπτα πια και με καταιγιστικό ρυθμό, για τον δικό του τρόπο αντίδρασης τουλάχιστον, αποκαλύπτει τις προθέσεις του. Την μια θέλει να κάνει κατάληψη στην εξουσία κατακτώντας του αρμούς της εξουσίας, θυμίζοντας άλλες καταστάσεις και εποχές, που με ένα αριστερό κόμμα δεν συνάδει, αλλά πολύ περισσότερο δεν πείθει, αλλά τρομοκρατεί, το σοσιαλιστικό και κεντρώο ακροατήριό του, στο οποίο επιθυμεί να απευθυνθεί και να κατακτήσει.

Την άλλη, με αφορμή την υπόθεση Novartis, μάχεται να υπερασπιστεί την κουκούλα των προστατευόμενων μαρτύρων της υπόθεσης, που είναι αυτοί που θα αποκαλύψουν εάν ήταν ή όχι σκευωρία τελικά η υπόθεση Νovartis ή το μεγαλύτερο σκάνδαλο όπως ο ίδιος και ο κ. Παπαγγελόπουλος, αλλά και οι ίδιοι οι μάρτυρες με τις καταθέσεις τους επιθυμούσαν να αναδείξουν.

Και η τελευταία παράκρουση ήρθε, με την δήλωσή του ότι όποιος διαφωνεί, φεύγει, δεν υπονομεύει.

Στον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, ή τουλάχιστον σ’ αυτόν τον νέο ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να κάνει, ο Αλέξης ονειρεύεται για τον εαυτό του, το ρόλο ενός μικρού ηγεμόνα σε ένα κόμμα αρχικά και σε μια χώρα έπειτα, όπου δεν υπάρχει άλλη γνώμη, πέρα από την δική του, δεν υπάρχει διάλογος. Όλοι θα έχουν μια άποψη και γνώμη. Την δική του.

 Ενστάσεις, διαφωνίες και οτιδήποτε θυμίζει… πολυφωνία, που τόσο διαφήμιζε για το κόμμα του, στο νέο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ένας Ρουβίκωνας, ενοχλητικός αυτή τη φορά για τον ίδιο, που όποιος τον… διαβεί, δεν θα έχει επιστροφή.

 Ο Αλέξης ήδη έχει κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ ένα κόμμα προσωποκεντρικό και αρχηγικό. Τώρα θέλει να αναδείξει και τον… ολοκληρωτικό του χαρακτήρα. Οι τακτικές και οι αντιδράσεις του θυμίζουν αρκετά τον φαντασμένο «Βασιλιά Τζούλιαν» από την ταινία «Οι Πιγκουίνοι της Μαδαγασκάρης», τον λεμούριο που βρίσκεται βυθισμένος στην «ευτυχία της άγνοιας» του δικού του κόσμου, δίνοντας δικές του ερμηνείες και κατά πώς τον βολεύει σε κάθε κατάσταση που καλείται να αντιμετωπίσει.

 Το αντίδωρο που προσφέρει στα ευήκοα ώτα που βρίσκει είναι ένα κόμμα, ως μοχλός εξουσίας, με σκοπό να επιστρέψει στην εξουσία και να την κατακτήσει αυτή τη φορά. Το βροντοφώναξε άλλωστε ο Παύλος Πολάκης, ότι «πήραν τον μάθημά τους και την άλλη φορά θα είναι αλλιώς».