Φυγοπονούν, ωρέ, τα παλικάρια;

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο Παύλος Πολάκης αισθάνεται κάπως άβολα επειδή τάχα μου δέχεται αρνητικά μηνύματα και σχόλια από τον κόσμο στα κακοτράχαλα χωριά της Κρήτης, όπου περιοδεύει, αναφορικά με τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα των ομόφυλων ζευγαριών. Εδώ δεν είχε παρεξηγηθεί ούτε είχε νιώσει άσχημα όταν ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Κραουνάκης τον εμφάνιζε ως σύμβολο του σεξ στην gay κοινότητα, που για πάρτη του ξελιγώνονται «όλες οι λούγκρες» όταν τον αντικρίζουν στην πίστα να ρίχνει τις ζεϊμπεκιές του. Εν τω μεταξύ ο Σταμάτης Κραουνάκης αποδείχτηκε προφητικός, καθώς, εκτός από «ψηλό και Κρητίκαρο», τον χαρακτήριζε και «βουνό» σε εκείνη την περίφημη δήλωσή του για τις «λούγκρες», λες και ήξερε πως θα έρθει η στιγμή που τα «όρη και τα βουνά» θα αποτελέσουν συμβολικό πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα στον Παύλο Πολάκη και τον Στέφανο Κασσελάκη. Ο τελευταίος τού εξήγησε στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ πως στα βουνά δεν πρέπει να φυγοπονούν τα παλικάρια, μήτε κρύβονται, αλλά αγωνίζονται.

Τώρα, πώς θα τη διαχειριστεί τη συγκεκριμένη νουθεσία ο Παύλος Πολάκης, θα σας γελάσω. Διότι εκεί που κάποτε μας απειλούσε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα φτιάξει μεραρχία μαυροσκούφηδων στα πρότυπα του Άρη Βελουχιώτη και όχι «μητρώο στελεχών», κάτι που επίσης δρομολογεί ο Στέφανος Κασσελάκης με τα περίφημα think tanks των αριστερών αρίστων, τώρα θα πρέπει να ανέβει στον Ψηλορείτη και να υψώσει τη σημαία της «δικαιωματικής επανάστασης» των ομόφυλων ζευγαριών.

Όταν γίνεται είδηση ο Θεοχαρόπουλος

Υπάρχει ένα παλιό ρητό που λέει πως, όταν ένας πολιτισμός αρχίζει να καταρρέει, τότε αυτοί που επωφελούνται για να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό και σωτήριο ρόλο είναι οι μάγοι και οι παπάδες. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ ισχύει κάτι διαφορετικό, αλλά με το ίδιο νόημα περίπου. Όταν ένα κόμμα παίρνει την κάτω βόλτα, διεκδικούν την πρωτοκαθεδρία στην παραγωγή «αναστάσιμων» ειδήσεων οι «τριτοδεύτεροι» σε επίπεδο πολιτικής αξίας και κομματικής ιεραρχίας. Το γεγονός πως μετά από μια διήμερη σύνοδο της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ έπαιζε ως είδηση η παρέμβαση του Θανάση Θεοχαρόπουλου για να τεθεί σε εσωκομματικό δημοψήφισμα η πρόταση για την ένταξη του κόμματος στην πολιτική οικογένεια των Σοσιαλιστών είναι αν μη τι άλλο ένα ακόμη σύμπτωμα του κωμικού εκφυλισμού στον οποίο έχει περιέλθει ο συγκεκριμένος χώρος.

Ο Μωραΐτης και τα φαντάσματα

Τι και αν ο ίδιος έχει ξεκαθαρίσει πως αυτά που γράφει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν εντάσσονται στο πλαίσιο μιας επαγγελματικής συνεργασίας με την Κουμουνδούρου για την επικοινωνιακή καθοδήγηση του Στέφανου Κασσελάκη, εν τούτοις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ κάποιοι τις αναρτήσεις του γνωστού μουσικοσυνθέτη Νίκου Μωραΐτη τις αντιμετωπίζουν ακόμη με καχυποψία, διακινώντας δεξιά και αριστερά πως λειτουργεί ως «σκιώδης» σύμβουλος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Προφανώς το να «συμφωνεί» μαζί του ο Στέφανος Κασσελάκης για τις θέσεις που διατυπώνει, όπως συνέβη πρόσφατα με το θέμα της επιβολής κομματικής πειθαρχίας στο νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, ενδεχομένως να είναι κάτι που τον «δαιμονοποιεί» στο εσωτερικό του ΣΥΡΖΑ, δίχως να φέρει ο ίδιος την ευθύνη γι’ αυτό. Και επειδή στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ «κακολογήθηκε» σε πολλά πηγαδάκια η επίδρασή του επάνω στον Στέφανο Κασσελάκη, μάλλον θα πρέπει να εξηγήσει εκ νέου στους «συντρόφους» του ΣΥΡΙΖΑ πως με τις παρεμβάσεις του δεν διεκδικεί τον ρόλο του «θεσμικού γραμμιτζή» της Κουμουνδούρου. Ίσως κάτι τέτοιο καθησυχάσει και κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο επικοινωνιακό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν παντού φαντάσματα.

Ο Τσίπρας ο Ρέντσι και η Ευρώπη

Οι πληροφορίες που φέρουν τον πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι να κατεβαίνει αυτόνομα στις ευρωεκλογές ως επικεφαλής του δικού του κόμματος έχει πυροδοτήσει αντίστοιχα σενάρια και εντός της Ελλάδος, με εικασίες πως μπορεί κάτι αντίστοιχο να επιχειρήσει και ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, που όλοι περιμένουν πως μπορεί να αναλάβει δράση μετά τις ευρωεκλογές, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγηθεί σε περαιτέρω εκλογική συρρίκνωση.

Το να αποτολμήσει ο κ. Τσίπρας το ίδιο εγχείρημα με το Ματέο Ρέντσι, τον οποίο είχε συναντήσει πρόσφατα στην ευρωπαϊκή του περιοδεία, είναι κάτι που μπορεί να φαντάζει ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά στην πολιτική τα περιμένουμε όλα, ακόμη και όταν νομίζουμε πως δεν θα συμβούν!

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή»