Ο αγέλαστος Τεµπονέρας

Ο µόνος που δεν χαζογελούσε µε τα αστειάκια που έκανε ο Στέφανος Κασσελάκης µε το κοινό, θέλοντας να δώσει «διαδραστικό» χαρακτήρα στην παρουσίαση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για την αντιµετώπιση της ακρίβειας και τις αλλαγές στη φορολογία, ήταν ο ∆ιονύσης Τεµπονέρας, ο οποίος είχε την ατυχία να κάθεται στην ίδια σειρά µε τον Γ. Τσίπρα και τον Π. Πολάκη. Ο τελευταίος ήταν όλη την ώρα µε ένα κινητό στο χέρι και απαθανάτιζε τον «άρχοντα των αστακών» και πρόεδρο του κόµµατος, Στ. Κασσελάκη, ενώ δίπλα του ο ∆. Τεµπονέρας είχε σταυρώσει τα δάχτυλά του στο πηγούνι και παρακολουθούσε αγέλαστος, περίλυπος και προβληµατισµένος. Εννοείται πως απέφυγε να χειροκροτήσει τον Κασσελάκη όσες φορές ο τελευταίος προσπάθησε να «εκβιάσει» τα «ζήτω» και τα «µπράβο» του κοινού. Εκείνος που «συνοµιλούσε» χαµογελαστά και µε «τσαχπινιά» από την πρώτη θέση ήταν ο Νίκος Παππάς, θυµίζοντας πελάτες που κάθονται στο πρώτο τραπέζι σε νυχτερινό κέντρο και υποδύονται τους κολλητούς της φίρµας, που εκείνη την ώρα ερµηνεύει τα σουξέ της.

Το ανέκδοτο με τα μερίσματα

Από το επιτελείο του Στ. Κασσελάκη έδιναν έμφαση στην πρότασή του για αύξηση της φορολόγησης των μερισμάτων. Εν τω μεταξύ, αυτό το θέμα τείνει να εξελιχθεί σε κωμικό σύνδρομο για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς τα προηγούμενα χρόνια πότε το εμφάνιζαν ως σοβαρή πρόταση για να χτυπήσουν τον «πλούτο», όχι αυτόν του Αριστοφάνη, και πότε ως μια αχρείαστη παρέμβαση που δεν θα επιφέρει έσοδα στο κράτος. Ο δε Αλέξης Τσίπρας, που άλλαζε θέσεις σαν τα πουκάμισα όσο ήταν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, είχε υπερασπιστεί και τη μη φορολόγηση των μερισμάτων και το ακριβώς αντίθετο.

Ένας «μικρός» Μπερλουσκόνι της Αριστεράς

Καλό θα είναι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης, να μην υποτιμά τη νοημοσύνη των κανονικών δημοσιογράφων, εμφανίζοντάς τους ως προπαγανδιστές της Νέας Δημοκρατίας, που -τάχα μου- ασχολούνται μαζί του επειδή είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία. Δεν φταίνε οι δημοσιογράφοι για τις γκρίζες έως σκοτεινές ζώνες που υπάρχουν μέχρι τώρα στην οικονομική δραστηριότητά του. Ο ίδιος, με τις αντιφάσεις στις απαντήσεις του, έχει πυροδοτήσει τη σχετική δημοσιογραφική έρευνα. Επίσης, πώς γίνεται να στοχοποιεί ως προπαγανδιστές δημοσιογράφους που δουλεύουν σε ανεξάρτητα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ενώ ο ίδιος καταφανέστατα λειτουργεί ως ένας «μικρός» Μπερλουσκόνι της Αριστεράς, έχοντας την προεδρία ενός κόμματος και στη δούλεψή του εκατοντάδες δημοσιογράφους, που τους πληρώνει τους μισθούς από τις εταιρείες που έχει στο εξωτερικό;

Αναβάλλεται (;) η μήνυση στον Θύμιο Γεωργόπουλο

Η εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Βούλα Κεχαγιά, ερωτηθείσα τις τελευταίες ημέρες για το εάν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης, θα καταθέσει τελικά μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση εναντίον του πρώην γενικού διευθυντή της Κουμουνδούρου, Θύμιου Γεωργόπουλου, όπως είχε προαναγγείλει, με απόλυτη ειλικρίνεια δήλωνε πως δεν έχει γνώση για την πορεία του συγκεκριμένου θέματος. Κάνω αυτή την αναφορά, διότι από χθες μαθαίνω πως ο Στ. Κασσελάκης αρχίζει να κάνει δεύτερες σκέψεις, γιατί εάν σύρει στα δικαστήρια τον Θ. Γεωργόπουλο, ίσως στο τέλος οι «αποκαλύψεις» γύρω από τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες πάρουν άλλη τροπή.

Κάποιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που δεν έχουν χωνέψει μέχρι σήμερα πως ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι πρόεδρος του κόμματος, καλό θα ήταν να παίζουν με καθαρά χαρτιά απέναντί του. Όχι στήνοντας προβοκάτσιες και σαμποτάζ σε βάρος του από τα παρασκήνια.

Οι «εγκέφαλοι» και οι άλλοι

Φτάνει πια µε το πολιτικό κανάκεµα των «λαµπρών και έξυπνων µυαλών» που φεύγουν από την Ελλάδα. Όχι γιατί δηµιουργεί συνειρµούς πως όσοι µένουν πίσω στη χώρα µας είναι ηλίθιοι, αλλά γιατί η συγκεκριµένη αναφορά επικεντρώνεται κυρίως σε νέους επιστήµονες, που πολλές φορές «επιλέγουν» συνειδητά τη φυγή στο εξωτερικό, έχοντας πίσω τους την ασφάλεια της οικονοµικής στήριξης των οικογενειών τους. Ακούσατε ποτέ τους πολιτικούς να εντάσσουν στα «λαµπρά και έξυπνα» µυαλά όσους συµπολίτες µας µεταναστεύουν για να δουλέψουν ταξιτζήδες στη Νέα Υόρκη, οικοδόµοι στην Αυστραλία ή σερβιτόροι στη Γερµανία; Ποτέ, όµως! Αντιθέτως, τα τελευταία δέκα χρόνια εµφανίζονται ως θύµατα του «brain drain» γόνοι πλούσιων οικογενειών, που πλασάρουν την «κοσµοπολίτικη» ζωή των τέκνων τους και των θυγατέρων τους ως τις περιπέτειες του Τοµ Σόγιερ. Με τον άνθρωπο που αφήνει µια γυναίκα και τρία παιδιά πίσω του για να δουλέψει εργάτης στη Γερµανία, επειδή την περίοδο της οικονοµικής κρίσης είχε µια επιχείρηση που πήγε κατά διαόλου, δεν ασχολείται κανένας.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή