Τσίπρας στην "Ιθάκη": Επιπολαιότητα του Παππά ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες - Ο διάλογος με τον Ψυχάρη και η ατάκα για τη "βιτρίνα"
Τι αναφέρεται
«Το λάθος ήταν ότι παρασυρθήκαμε σε μια λογική μετωπικής σύγκρουσης με τους επιχειρηματίες των ΜΜΕ, από ένα αίσθημα δικαιοσύνης, αλλά και οργής»
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα έχει το θέμα των τηλεοπτικών αδειών, με τον πρώην πρωθυπουργό να αναφέρεται στον ρόλο του Νίκου Παππά, κατηγορώντας τον για επιπολαιότητα, αλλά και στην καταδίκη του πρώην υπουργού με 13-0.
«Τελικά πείστηκα, ίσως και γιατί ήθελα να πειστώ. Να αναγκαστούν οι καναλάρχες να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Το λάθος ήταν ότι παρασυρθήκαμε σε μια λογική μετωπικής σύγκρουσης με τους επιχειρηματίες των ΜΜΕ, από ένα αίσθημα δικαιοσύνης, αλλά και οργής. Κι αυτό το λάθος το ακολούθησε για τους ίδιους λόγους ένα δεύτερο: Η διαδικασία του διαγωνισμού ήταν επιδεικτικά επιθετική. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στα τέλη Οκτωβρίου, ήταν το τελικό πλήγμα. Τα 246 εκατομμύρια που είχαμε πάρει από τους καναλάρχες έγιναν καπνός. Είχαμε ηττηθεί από τη διαπλοκή και τους συνεργούς της. Και υπεύθυνος γι’ αυτό ήμουν πρώτα εγώ».
Το αποτέλεσμα ήταν αναπάντεχο: ομόφωνα ένοχος, 13-0. Επικοινώνησα αμέσως με τον Νίκο, αναμένοντας να δω ποια στάση θα κρατούσε ο ίδιος. Φανερά πληγωμένος από την απόφαση, δεν έδειξε καμία διάθεση να θέσει ζήτημα παραίτησης, προσωρινής αποχής ή έστω να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να αποσυρθεί από την πρώτη γραμμή, ενόψει εκλογών. Ούτε κι εγώ από την πλευρά μου προχώρησα σε τέτοια συζήτηση. Εκ των υστέρων, εκτιμώ ότι έπρεπε τότε να του ζητήσω να διευκολύνει, κυρίως το κόμμα αλλά και τον εαυτό του, αποσύροντας ο ίδιος την υποψηφιότητά του.
Κι αυτό, γιατί είχε επιδείξει σε όλη αυτή τη διαδικασία απαράδεκτη επιπολαιότητα.
«Ο Σκουρλέτης είχε από καιρό επικρίνει τις επιλογές του οικονομικού επιτελείου και τους συμβιβασμούς που είχαν γίνει από την Κυβέρνηση, προκειμένου να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, να ρυθμίσουμε το χρέος και να εγγυηθούμε την έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια. Η απομάκρυνσή του από την Κυβέρνηση ήταν αναγκαία για τη συνοχή και την καλύτερη λειτουργία της. Η τοποθέτησή του, όμως στη θέση του Γραμματέα του κόμματος αποδείχτηκε λαθεμένη επιλογή, καθώς εξέπεμπε ένα εξόχως αντιφατικό μήνυμα που σε δεύτερη φάση θα μας στοίχιζε: διεύρυνση στην Κυβέρνηση – αναδίπλωση στο κόμμα».
“Τη συνάντηση ζήτησε ο ίδιος ο Ψυχάρης και έγινε στο διαμέρισμα μιας στενής συνεργάτιδας μου, της Ζωής Χαλιδιά. Καθίσαμε στο σαλόνι. Εκεί, ανάμεσα μας, σουλατσάριζε αδιάφορη μια γάτα Ιμαλαΐων. Ένα πλάσμα σχεδόν αριστοκρατικό. Λίγο αργότερα αποχώρησε η Χαλιδιά. Και έτσι μείναμε μόνοι: εγώ ο Ψυχάρης και εκείνη η γάτα.
Ο Ψυχάρης ήταν απολύτως ευθύς. Μου είπε: «Στις εκλογές, Έρχεσαι. Θα γίνεις Πρωθυπουργός. Η σύγκρουσή μας πρέπει να τελειώσει. Αλλά πρέπει να βοηθήσεις. Γιατί βουλιάζουμε».
«Τι σημαίνει το “βουλιάζουμε”;» τον ρώτησα. «Ο δανεισμός», μου απάντησε, «τα χρέη του Ομίλου. Δεν βγαίνουμε». «Εμείς δεν μπορούμε να λειτουργούμε όπως οι προηγούμενοι», του είπα, «Δεν είμαστε ίδιοι».
Εκεί με κοίταξε σχεδόν χαμογελώντας. Και μου είπε το πιο ειλικρινές πράγμα: «Κοίταξε… Οι εφημερίδες είναι σαν τις βιτρίνες των καταστημάτων. Μια φορά έχουν καλοκαιρινά, μια φορά χειμωνιάτικα. Το μαγαζί είναι το ίδιο. Η βιτρίνα αλλάζει».
Αυτή η ατάκα έκλεισε το ραντεβού.
«Τελικά πείστηκα, ίσως και γιατί ήθελα να πειστώ. Να αναγκαστούν οι καναλάρχες να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Το λάθος ήταν ότι παρασυρθήκαμε σε μια λογική μετωπικής σύγκρουσης με τους επιχειρηματίες των ΜΜΕ, από ένα αίσθημα δικαιοσύνης, αλλά και οργής. Κι αυτό το λάθος το ακολούθησε για τους ίδιους λόγους ένα δεύτερο: Η διαδικασία του διαγωνισμού ήταν επιδεικτικά επιθετική. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στα τέλη Οκτωβρίου, ήταν το τελικό πλήγμα. Τα 246 εκατομμύρια που είχαμε πάρει από τους καναλάρχες έγιναν καπνός. Είχαμε ηττηθεί από τη διαπλοκή και τους συνεργούς της. Και υπεύθυνος γι’ αυτό ήμουν πρώτα εγώ».
Το αποτέλεσμα ήταν αναπάντεχο: ομόφωνα ένοχος, 13-0. Επικοινώνησα αμέσως με τον Νίκο, αναμένοντας να δω ποια στάση θα κρατούσε ο ίδιος. Φανερά πληγωμένος από την απόφαση, δεν έδειξε καμία διάθεση να θέσει ζήτημα παραίτησης, προσωρινής αποχής ή έστω να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να αποσυρθεί από την πρώτη γραμμή, ενόψει εκλογών. Ούτε κι εγώ από την πλευρά μου προχώρησα σε τέτοια συζήτηση. Εκ των υστέρων, εκτιμώ ότι έπρεπε τότε να του ζητήσω να διευκολύνει, κυρίως το κόμμα αλλά και τον εαυτό του, αποσύροντας ο ίδιος την υποψηφιότητά του.
Κι αυτό, γιατί είχε επιδείξει σε όλη αυτή τη διαδικασία απαράδεκτη επιπολαιότητα.
Τσίπρας για Σκουρλέτη: Η τοποθέτησή του στη θέση του Γραμματέα του κόμματος αποδείχθηκε λαθεμένη επιλογή
Αναφερόμενος στον Πανό Σκουρλέτη τονίζει ότι ήταν λάθος η απόφαση του να τον προτείνει για Γραμματέα του κόμματος .«Ο Σκουρλέτης είχε από καιρό επικρίνει τις επιλογές του οικονομικού επιτελείου και τους συμβιβασμούς που είχαν γίνει από την Κυβέρνηση, προκειμένου να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, να ρυθμίσουμε το χρέος και να εγγυηθούμε την έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια. Η απομάκρυνσή του από την Κυβέρνηση ήταν αναγκαία για τη συνοχή και την καλύτερη λειτουργία της. Η τοποθέτησή του, όμως στη θέση του Γραμματέα του κόμματος αποδείχτηκε λαθεμένη επιλογή, καθώς εξέπεμπε ένα εξόχως αντιφατικό μήνυμα που σε δεύτερη φάση θα μας στοίχιζε: διεύρυνση στην Κυβέρνηση – αναδίπλωση στο κόμμα».
Για τη συνάντηση Τσίπρα-Ψυχάρη και τη "γάτα Ιμαλαΐων"
Πολλά έχουν γραφτεί στο παρελθόν για την συνάντηση του με τον Σταύρο Ψυχάρη και την” γάτα των Ιμαλαΐων ». Ο πρώην πρωθυπουργός γράφει τη δική του εκδοχή σημειώνοντας :“Τη συνάντηση ζήτησε ο ίδιος ο Ψυχάρης και έγινε στο διαμέρισμα μιας στενής συνεργάτιδας μου, της Ζωής Χαλιδιά. Καθίσαμε στο σαλόνι. Εκεί, ανάμεσα μας, σουλατσάριζε αδιάφορη μια γάτα Ιμαλαΐων. Ένα πλάσμα σχεδόν αριστοκρατικό. Λίγο αργότερα αποχώρησε η Χαλιδιά. Και έτσι μείναμε μόνοι: εγώ ο Ψυχάρης και εκείνη η γάτα.
Ο Ψυχάρης ήταν απολύτως ευθύς. Μου είπε: «Στις εκλογές, Έρχεσαι. Θα γίνεις Πρωθυπουργός. Η σύγκρουσή μας πρέπει να τελειώσει. Αλλά πρέπει να βοηθήσεις. Γιατί βουλιάζουμε».
«Τι σημαίνει το “βουλιάζουμε”;» τον ρώτησα. «Ο δανεισμός», μου απάντησε, «τα χρέη του Ομίλου. Δεν βγαίνουμε». «Εμείς δεν μπορούμε να λειτουργούμε όπως οι προηγούμενοι», του είπα, «Δεν είμαστε ίδιοι».
Εκεί με κοίταξε σχεδόν χαμογελώντας. Και μου είπε το πιο ειλικρινές πράγμα: «Κοίταξε… Οι εφημερίδες είναι σαν τις βιτρίνες των καταστημάτων. Μια φορά έχουν καλοκαιρινά, μια φορά χειμωνιάτικα. Το μαγαζί είναι το ίδιο. Η βιτρίνα αλλάζει».
Αυτή η ατάκα έκλεισε το ραντεβού.
En