Σε μια περίοδο όπου η γεωπολιτική αβεβαιότητα, η ακρίβεια και το ζήτημα της στέγης απασχολούν έντονα την ελληνική κοινωνία, ο υφυπουργός Εξωτερικών και βουλευτής Νότιου Τομέα Αθηνών της Ν.Δ., Χάρης Θεοχάρης μιλά στα «Παραπολιτικά» με λόγο καθαρό και χωρίς υπεκφυγές. Περιγράφει τον ρόλο της Ελλάδας σε ένα απαιτητικό διεθνές περιβάλλον, εξηγεί τις προτεραιότητες της κυβερνητικής πολιτικής για την επόμενη διετία και επιμένει ότι η αποτελεσματικότητα του κράτους είναι το κλειδί για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών.

Διαβάστε: Η εξομολόγηση της Ζέττας Μακρή στη Σάσα Σταμάτη: Ψηφίζω... μελομακάρονα και θέλω ποδαρικό από τα εγγόνια μου (Βίντεο)

Παράλληλα, αναφέρεται στα καθημερινά προβλήματα που ακούει από τους κατοίκους του Νότιου Τομέα, από το κόστος ζωής μέχρι την ποιότητα των γειτονιών, και μιλά για την ανάγκη ανάπτυξης με κανόνες και κοινωνικό πρόσημο. Χωρίς μεγάλες κουβέντες, αλλά με έμφαση στη δουλειά και το αποτέλεσμα, ο Χάρης Θεοχάρης σκιαγραφεί το πολιτικό του στίγμα και αποκαλύπτει την πιο ανθρώπινη πλευρά του, μακριά από τις κάμερες.

Χάρης Θεοχάρης: Η συνέντευξή του στα Παραπολιτικά

Ζούμε σε εποχή γεωπολιτικής έντασης και οικονομικής ανασφάλειας. Ποιος είναι σήμερα ο ρόλος της Ελλάδας και ποιο το στοίχημα της επόμενης διετίας;

Ζούμε πράγματι σε μια περίοδο έντασης. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ο ρόλος της Ελλάδας είναι διπλός. Πρώτον, να είναι παράγοντας σταθερότητας και αξιοπιστίας στην Ανατολική Μεσόγειο, με καθαρό ευρωπαϊκό προσανατολισμό και σοβαρή εξωτερική πολιτική. Δεύτερον, να μεταφράζει αυτή τη σταθερότητα σε ευκαιρίες για την οικονομία, δηλαδή σε επενδύσεις, θέσεις εργασίας, καλύτερους μισθούς. Το στοίχημα της επόμενης διετίας είναι να κάνουμε την Ελλάδα όχι απλώς «ελκυστική», αλλά με κανόνες που τηρούνται, διαδικασίες που τελειώνουν στην ώρα τους και ένα καθαρό μήνυμα προς τους επενδυτές, ότι εδώ το κράτος δουλεύει.

Αν έπρεπε να αναφέρετε δύο προτεραιότητες του χαρτοφυλακίου σας για το 2026, ποιες θα ήταν αυτές και γιατί;

Πρώτον, να μειώσουμε τον χρόνο «από την πρόθεση στην υλοποίηση»: απλούστερες διαδικασίες, προβλεψιμότητα, λιγότερα εμπόδια. Δεύτερον, στοχευμένη προσέλκυση επενδύσεων σε τομείς που ανεβάζουν την παραγωγικότητα της χώρας (τεχνολογία, υποδομές, πράσινη μετάβαση, logistics). Στόχος μου είναι να είμαστε εξωστρεφείς, αλλά και απαιτητικοί με επενδύσεις που σέβονται κανόνες, περιβάλλον και τοπικές κοινωνίες.

Πείτε μου μια μεταρρύθμιση που φαίνεται τεχνική, αλλά στην πράξη αλλάζει τη ζωή μιας οικογένειας

Η πιο «τεχνική» που αλλάζει τα πάντα είναι η επιτάχυνση αδειοδοτήσεων και διαδικασιών. Οταν μια επένδυση ή μια επιχειρηματική πρωτοβουλία δεν κολλάει μήνες ή χρόνια, τότε ανοίγουν θέσεις εργασίας, ανεβαίνουν μισθοί, κινείται η αγορά. Η οικογένεια το νιώθει άμεσα: σταθερότερη δουλειά, καλύτερο εισόδημα, λιγότερη ανασφάλεια.

Σας περιγράφουν ως «ήρεμη δύναμη». Στην πολιτική όμως χρειάζεται και ένταση. Πότε ανεβάζετε τον τόνο και πότε τον κρατάτε χαμηλά;

Ανεβάζω τόνο όταν θίγονται η αλήθεια, η σοβαρότητα ή όταν γίνεται εύκολη πολιτική πάνω σε αγωνίες ανθρώπων. Τον κρατάω χαμηλά όταν πρέπει να «κλειδώσει» μια λύση. Εκεί, δε, χρειάζεται ψυχραιμία και σχέδιο, επιμονή και συνεργασία. Η ένταση, όταν υπάρχει, πρέπει να υπηρετεί αποτέλεσμα, όχι εντυπώσεις.

Τι πιστεύετε ότι λείπει σήμερα περισσότερο, αποτελεσματικότητα ή εμπιστοσύνη; Και πώς το χτίζετε προσωπικά;

Σήμερα λείπουν και τα δύο, αλλά η σειρά είναι σαφής. Η εμπιστοσύνη χτίζεται από την αποτελεσματικότητα και από την ειλικρίνεια για ό,τι δεν γίνεται ακόμη. Προσωπικά το χτίζω με τρία πράγματα. Να μιλάω συγκεκριμένα, να μην ωραιοποιώ και να επιμένω μέχρι να ολοκληρωθεί αυτό που υποσχεθήκαμε. Οι πολίτες ζητούν συνέπεια.

Τι είναι για εσάς «κοινωνικό πρόσωπο» χωρίς μεγάλα λόγια; Δώστε μας δύο παραδείγματα πολιτικής

Πρώτον, πολιτικές που μειώνουν πραγματικά την πίεση της καθημερινότητας: στέγη, εισόδημα, πρόσβαση σε υπηρεσίες. Δεύτερον, ένα κράτος που δεν εξαντλεί τον πολίτη, ειδικά τον πιο αδύναμο, με γραφειοκρατία, καθυστερήσεις και αβεβαιότητα. Κοινωνικό πρόσωπο είναι να κάνεις τη ζωή πιο δίκαιη.
 
Στον Νότιο Τομέα, όπου εκλέγεστε, ποιο είναι το Νο 1 πρόβλημα που ακούτε περισσότερο;

Στέγη, ακρίβεια, ασφάλεια, παραλιακό μέτωπο; Αν το βάλω σε μία λέξη, είναι «κόστος». Κόστος στέγης, κόστος ζωής, κόστος μετακίνησης, κόστος ασφάλειας στην καθημερινότητα. Και πίσω από αυτό, η ανάγκη οι γειτονιές να μείνουν ανθρώπινες, με δημόσιο χώρο, καθαριότητα, φωτισμό, συγκοινωνία, χωρίς να νιώθει ο πολίτης ότι μένει μόνος του.

Παραλιακό μέτωπο και ταυτότητα της περιοχής: Πώς κρατάμε ανάπτυξη χωρίς να γίνει «τσιμέντο για λίγους»;

Με κανόνες και δημόσια πρόσβαση. Το παραλιακό μέτωπο είναι ταυτότητα και ανάσα. Θέλει πράσινο, ήπιες παρεμβάσεις, μετακίνηση που λειτουργεί, σεβασμό στην ιστορία της περιοχής και διαφάνεια σε κάθε απόφαση. Αν ο κάτοικος νιώσει ότι χάνει την παραλία του, έχεις χάσει το παιχνίδι, όσο ωραία κι αν είναι τα σχέδια στα χαρτιά.

Τι σας κρατάει «γειωμένο» στην καθημερινότητα; Υπάρχει κάτι που σας άλλαξε ως άνθρωπο;

Η οικογένεια σε επαναφέρει στην πραγματική κλίμακα των πραγμάτων. Εκεί δεν έχει τίτλους, έχει ευθύνη, παρουσία και συνέπεια. Με άλλαξε στο να ακούω περισσότερο, να βιάζομαι λιγότερο και να θυμάμαι ότι η πολιτική, στο τέλος, κρίνεται από το αν η καθημερινότητα του άλλου γίνεται λίγο καλύτερη.

Τι θέλετε να καταλάβει ο κόσμος για εσάς που δεν χωράει σε μια συνέντευξη;

Οτι είμαι άνθρωπος της δουλειάς και της ευθύνης. Με ενδιαφέρει να είμαι χρήσιμος και να κρίνομαι από το αποτέλεσμα, όχι από την εικόνα της στιγμής.

Τα Χριστούγεννα των παιδικών σας χρόνων: ποια εικόνα σάς έρχεται πρώτη στο μυαλό;

Ενα σπίτι ζεστό, το τραπέζι στρωμένο, οι μεγάλοι να μιλάνε, τα παιδιά να ανυπομονούν, η μυρωδιά από φαγητό και γλυκό, τα κάλαντα στη γειτονιά. Δεν ήταν η «υπερβολή», ήταν η θαλπωρή. Αυτό κρατάω, ότι οι γιορτές δεν είναι επίδειξη, είναι το να νιώθεις ότι ανήκεις.



Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ''ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ''