Του Μάνου Οικονομίδη, Twitter@EmOikonomidis

Μην έχετε καμία αμφιβολία. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει τον σαφή διαχωρισμό των social media, δίνοντας στο Facebook τον τίτλο του “φλύαρου” και στο Twitter του “εγκεφαλικού”. Με αυτονόητη την υποσημείωση ότι το Facebook ταίριαξε με το dna των Ελλήνων, περίπου όπως και το… ΠΑΣΟΚ, αν σκεφτεί κανείς ότι το κουτσομπολιό και οι ψίθυροι είναι συμπτώματα που μοιάζουν καρφιτσωμένα στα γονίδιά μας.

Φυσικά, στον υπόλοιπο… πολιτισμένο κόσμο, όποιος θέλει να κάνει σοβαρή δουλειά, την κάνει μέσω του Twitter. Πιο στοχευμένο και “εγκεφαλικό”, επομένως και περισσότερο απαιτητικό. Δεν είναι τυχαίο ότι μέσω του Twitter “γεννήθηκαν” ο Μπαράκ Ομπάμα και ο Ματέο Ρέντσι. Ούτε ότι μέσω του συγκεκριμένου κοινωνικού δικτύου, ο διάδοχος του Βενέδικτου στην Αγία Έδρα κατάφερε να “πουλήσει” το brand του “Πάπα της συνείδησης”.

Το Twitter είναι το κατεξοχήν “πολιτικό” από τα social media. Και επιβεβαιώνει πόσο έχει κατέβει επίπεδο η πολιτική στην Ελλάδα, αν αφιερώσει κανείς ελάχιστο χρόνο στο να μελετήσει το ελληνικό Timeline. Εκεί, θα δει όσους βρίσκονται στη Βουλή θεωρητικά ως… αντιπρόσωποί μας, να σεργιανίζουν μεταξύ άνευρων τοποθετήσεων, αφόρητα πεπερασμένων απόψεων, συμπεριφορών δημοσίων σχέσεων προς τα ΜΜΕ και τους εκπροσώπους τους, και φυσικά την απόλυτη ατολμία να ασχοληθούν με τα φλέγοντα και δημιουργικά. Εκείνα που θα βοηθούσαν σε ένα διαφορετικό agenda setting, για το παρόν και το μέλλον του τόπου.

Ενδιαφέρον έχει η περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα. Επειδή ο σημερινός Πρωθυπουργός δείχνει να έχει κατανοήσει τη θυελλώδη δυναμική του Twitter, ειδικά στις γενιές που ακολουθούν τη δική του. Και αντιγράφει την πεπατημένη των ξένων ηγετών, επιχειρώντας μέσω των λογαριασμών του, να ασπαστεί μια επιθετική εξωστρέφεια, ποντάροντας και στο γεγονός ότι ο προκάτοχός του στο Μέγαρο Μαξίμου, Αντώνης Σαμαράς, απουσίαζε αισθητά από το συγκεκριμένο μέσο.

Η χθεσινή μέρα, κρίσιμη για την οριστικοποίηση της… κωλοτούμπας, συγγνώμη του συμβιβασμού, ήταν εξόχως χαρακτηριστική. Ο Τσίπρας “μπούκωσε” το Twitter, είτε με σχόλια και ατάκες, είτε με “ομιλούσες” φωτογραφίες από τις επαφές του στις Βρυξέλλες.

Πόση ουσία υπάρχει πίσω από όλα αυτά φυσικά, είναι μια άλλη, ακόμη πιο ενδιαφέρουσα συζήτηση. Εκείνο ωστόσο που ξεκάθαρα κάνει ο Πρωθυπουργός είναι να έχει εντάξει το Twitter ως αιχμηρό βέλος στην επικοινωνιακή στρατηγική του, και να κερδίζει χρόνο.

Χρόνο που φυσικά χάνει η Ελλάδα, όσο όμως δεν υπάρχει αντίπαλο δέος, λόγω και της πολιτικής μελαγχολίας στην οποία έχει εγκλωβιστεί η Αξιωματική Αντιπολίτευση, δεν πληρώνει ακριβά...