Πολλά τα μέτωπα που άνοιξε και πάλι ο Πάνος Καμμένος λίγες ημέρες μετά την λήξη του σιωπητηρίου που του είχε επιβάλει ο ίδιος ο Τσίπρας προκειμένου να μην οξυνθούν τα πνεύματα σχετικά με τα ελληνοτουρκικά. Ο ζορισμένος από το «εμπάργκο» Πάνος Καμμένος, αμέσως μετά την άρση του, άνοιξε το στόμα του και άρχισε τις δηλώσεις. Τοποθετήσεις που για πολλούς θεωρούνται «ρουκέτες» ή ακόμη και εμπρηστικές, όχι μόνο για τις θέσεις του υπουργού απέναντι στα εθνικά μας θέματα, αλλά ακόμη και για τα μηνύματα-προειδοποιήσεις που στέλνει μέσα από τον δημόσιο λόγο του απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα.  

Ο Πάνος Καμμένος επιμένει να στέλνει μηνύματα διαφοροποίησης απέναντι στη γραμμή της κυβέρνησης, ανοίγοντας ωστόσο νέα μέτωπα. «Εγώ είμαι το υπουργείο» δηλώνει και επιχειρεί να «κοντύνει» τον Φώτη Κουβέλη, σημειώνοντας ότι και ο ίδιος συμφώνησε να μπει στην κυβέρνηση ο πρώην πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, κι ότι οι αρμοδιότητές του είναι τα στρατιωτικά νοσοκομεία.

Ο «αντικαμμένος» Κουβέλης προσδιορίστηκε και «βρήκε» τον ρόλο του από τον ίδιο τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, ως μια απάντηση στις δηλώσεις του υφυπουργού ότι ο λόγος του Πάνου Καμμένου είναι… υπερτροφικός.

Όσο ο Καμμένος «ψυχανεμίζεται» ότι το Μαξίμου αναζητά συγκυβερνήτη με προοδευτικό πρόσημο και ανακαλύπτει το «φλερτ» του Αλέξη με τη Φώφη Γεννηματά, φροντίζει να στέλνει τα δικά του μηνύματα στον Αλέξη. Από την πλευρά του, το Μαξίμου δεν μένει άδεια χέρια. Όχι μόνο εξακολουθεί να κλείνει τα αυτιά του στα «καρφιά» του Πάνου Καμμένου, αλλά την ίδια στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας απαντώντας θετικά στην πρόταση της Φώφης Γεννηματά για τη συνταγματική αναθεώρηση που προμηνύει ενδεχομένως και μια συνάντηση μεταξύ τους, στέλνει και το δικό του μήνυμα στον Πάνο Καμμένο ότι… υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές.  

Είναι χαρακτηριστικό δε ότι και ο ίδιος ο Βενιζέλος έχει εκφράσει από χθες τις επιφυλάξεις του σχετικά την αναθεώρηση του συντάγματος και την πρωτοβουλία της Φώφης Γεννηματά, αλλά και σχετικά με το κατά πόσο κάτι τέτοιο θα ωφελούσε ή θα εξυπηρετούσε την κυβέρνηση και την ευκαιρία να «δει» ο Τσίπρας τη δυνατότητα διεύρυνσης, την οποία φυσικά και αναζητά, προς τα αριστερά.