Ευσχήμως και ακαδημαϊκώς  μεν , η ουσία  είναι όμως ότι  ο  πρώην υφυπουργός  Παδείας   Θ.  Παπαθεοδώρου,  από τα  «κεφάλαια» της εγκληματολογικής επιστήμης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, συσχετίζει ξεκάθαρα τις δολοφονικές ενέργειες του τελευταίου διαστήματος   με το  «πολιτικό έγκλημα». Έστω και …εντός εισαγωγικών  οι δηλώσεις  Παπαθεοδώρου   όχι  μόνο δεν  αναιρέθηκαν από  πολιτικούς  αντιπάλους,  αντιθέτως ουδείς τόλμησε  να προχωρήσει  σε τέτοιου εύρους  διαπιστώσεις.  Το χαρακτηριστικό απόσπασμα των δηλώσεων του έχει ως εξής :  «Στην τελευταία δολοφονική επίθεση, πέραν του στοιχείου του αιφνιδιασμού, είναι ευδιάκριτος ο φονικός «επαγγελματισμός» των δραστών, είναι διαγνώσιμη η οργανωτική τους επάρκεια με τη χρονομετρημένη επιχειρησιακή εμπλοκή και απεμπλοκή, τον έλεγχο του περιβάλλοντος χώρου, την παρουσία πολλαπλών κλιμακίων κάλυψης των αυτουργών και την οργάνωση ασφαλούς τρόπου διαφυγής. Ο ίδιος φονικός «επαγγελματισμός» παραπέμπει στην ύπαρξη συγκοινωνούντων δοχείων μεταξύ οργανώσεων του πολιτικού εξτρεμισμού και των οργανωμένων εγκληματικών ομάδων, όπου η χρήση του «ποινικού» εκτελεστικού βραχίονα υπακούει στα σχέδια και υπηρετεί τα κίνητρα του «πολιτικού» εγκλήματος. Τα χαρακτηριστικά αυτά επαναλαμβάνονται, με μεταβαλλόμενη κλίμακα στη βιαιότητα και στο δολοφονικό μένος, όπως έγινε, στο τελευταίο περιστατικό, με την πρωτοφανή χρήση χαριστικής βολής. Ο συμβολισμός της ακραίας βίας επιδιώκει να τρομοκρατήσει την κοινωνία και να καταγράψει μία επίδειξη ισχύος απέναντι στο κράτος και τους θεσμούς του, προβάλλοντας το αδιέξοδο μίσος των αυτόκλητων «τιμωρών» ως καθαρτήρια λύση στα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα».

ΔΓ