Συνέντευξη στη Σπυριδούλα Τριάντου - Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Επέστρεψε στο «σπίτι» του μετά από 10 χρόνια και είναι σαν να μην έφυγε ποτέ… Για περισσότερους από δύο μήνες το «Posidonio» παίρνει φωτιά και ο Γιάννης Πλούταρχος συνεχίζει να είναι πρώτος στις καρδιές των φίλων του, να κάνει τις νύχτες τους πιο ευχάριστες, αλλά και να τους περνά, παράλληλα, μηνύματα για τη ζωή.

Είναι ζεστός, χαμογελαστός και με διάθεση να σου μιλήσει για όλα. Τα μάτια του βγάζουν μια σπίθα αγάπης για όλο τον κόσμο. Ο,τι και αν λέει, χαμογελά και μιλά με γλύκα για τα πάντα. Ακόμα και για τα άσχημα… Ετσι είναι ο Γιάννης Πλούταρχος. Αβάσταχτα κανονικός άνθρωπος, ασυνήθιστα καλός, πολύ ταλαντούχος και έτοιμος να μοιραστεί όλα όσα έχει με αυτούς που αγαπά.

«Ετσι ήμουν και έτσι θα είμαι. Είναι στάση ζωής και είναι μία και μοναδική. Γι’ αυτό και μπορεί να είμαι ανιαρός καμιά φορά, γιατί δεν έχω καινούργια πράγματα να πω. Ετσι όπως συμπεριφέρομαι στη γυναίκα μου και στα παιδιά μου είμαι και με τους υπόλοιπους ανθρώπους», μου εξηγεί. Η κρίση τον επηρέασε, ενώ παρακολουθεί τα όσα διαδραματίζονται: «Βλέπω ανελλιπώς τι γίνεται. Οσοι ξέρω έχουν σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Βρισκόμαστε όλοι σε αυτό το καζάνι. Ο,τι χρήματα μπορέσαμε και βγάλαμε τα επενδύσαμε σε ακίνητα, που έχουν χάσει την αξία τους. Φτιάξαμε ένα ωραίο σπίτι και τελικά δεν ξέρουμε αν άξιζε ο κόπος. Τελικά αποδείχτηκε μια μεγάλη φούσκα αυτό που ακούγαμε από τους πατεράδες μας: Να αποκτήσουμε γη! Εχασα και εγώ πολλά χρήματα και όχι μόνο εγώ, όλοι».

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 Ποια η σχέση του με την πολιτική; Οι καλλιτέχνες πρέπει να τοποθετούνται δημόσια; «Ο καλλιτέχνης δεν θα πρέπει να μιλάει πολιτικά, γιατί επηρεάζει τον κόσμο. Να λέει με αγανάκτηση “κάντε κάτι”, ναι», απαντά. Οσο για τον Γιάνη Βαρουφάκη, δεν βλέπει κάτι αρνητικό στις μέχρι τώρα προσπάθειές του: «Θεωρώ ότι αυτό που βγάζει είναι συμπάθεια και έχω την αίσθηση πως πολλοί δεν τον συμπαθούν και του κάνουν πόλεμο. Πιστεύω πως είναι σοβαρός και κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να βγει από το αδιέξοδο η χώρα».

Είναι πατέρας πέντε παιδιών και ερωτευμένος με την ίδια γυναίκα από τα παιδικά του χρόνια, τη Μαρία, που στέκεται μεν διακριτικά δίπλα του, είναι όμως η κινητήριος δύναμή του: «Η μεγάλη οικογένεια δεν ήρθε τυχαία. Εγώ έχω τον ρόλο του πιο αυστηρού, γιατί η μάνα φροντίζει τα παιδιά, τα μαλώνει πιο συχνά, τα βλέπει πιο πολύ… Θεωρώ ότι ο πατέρας θα πρέπει να μην επεμβαίνει πολλές φορές, αλλά μόνο όταν έχει ξεφύγει το θέμα. Ετσι έμαθα και εγώ από τον πατέρα μου…».

Ο Γιάννης έχασε τον πατέρα του πριν από εννέα χρόνια και του στοίχισε πολύ… «Ηταν η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής μου. Δεν ήξερα πώς να το διαχειριστώ. Είναι μια στιγμή που, όταν δεν την περιμένεις, τη σκέφτεσαι μεν, αλλά δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις το μέγεθος του αποχωρισμού όταν έρθει το τέλος», εξομολογείται στο «Secret». Ο ίδιος φοβάται τον θάνατο από τότε; «Δεν φοβάμαι τον θάνατο μετά από κάτι που μου είχε συμβεί. Ημουν μόλις οκτώ ετών όταν πήγα να εξομολογηθώ. Φοβόμουν τα πάντα τότε, τον θάνατο, το σκοτάδι… όλα! Από τότε δεν ξαναφοβήθηκα ποτέ! Το μόνο που φοβάμαι είναι να μην υποφέρουν, να μην πονέσουν δικοί μου άνθρωποι.  Αυτό λέω και εγώ για μένα: Αν με αγαπάει ο Θεός, ας μου δώσει ήρεμο θάνατο».

«ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ»

 Στα πρώτα του βήματα, όταν προσπαθούσε να γίνει γνωστός με τον πρώτο του δίσκο, του είχαν προτείνει να κρύψει τον γάμο του: «Στην αρχή η εταιρεία μου ήθελε να κρύψω τον γάμο μου… Ηθελαν να μου κάνουν και ένα σκάνδαλο, για να ακουστώ, και είπα: “Οχι. Δεν θέλω να γίνει έτσι”. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Εγώ ήθελα να με μάθουν όπως ήμουν. Να είμαι αληθινός. Να είμαι ο εαυτός μου».

Για τον επιτυχημένο γάμο του έχει το μυστικό και το αποκαλύπτει θέλοντας να περάσει το μήνυμα σε όλους να αγαπήσουν πρώτα τον εαυτό τους: «Ολα ξεκινούν από τον αυτοσεβασμό. Οταν εσύ δεν σέβεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό, τον παρατάς και δεν τον προσέχεις, πώς να σε σεβαστεί ο άλλος;».

Οσο για το κύριο χαρακτηριστικό του, είναι η υπομονή: «Εχω μεγάλη υπομονή. Σε μια τεταμένη στιγμή κάνω ένα βήμα πίσω και επανεξετάζω τα πράγματα. Αυτό με έχει σώσει από πολλές καταστάσεις». Απωθημένα από τη δουλειά του δεν έχει, παρά μόνο μια συνεργασία που δεν πρόλαβε να γίνει: «Είχε υπάρξει μια προσέγγιση για να συνεργαστούμε με τον Δημήτρη Μητροπάνο. Ηταν Μάρτιος τότε και τον Σεπτέμβριο τελικά έφυγε από τη ζωή…».

Πριν ολοκληρώσουμε την κουβέντα, του ζητώ να μου πει ένα μότο του. Να το μοιραστεί με όσους τον θαυμάζουν: «Το σκληρό ροκ της ζωής είναι να μάθεις να δίνεις σαν δώρο τη ζωή σου στον άλλον. Και μέσα από εκεί να φτιάχνεις μια όμορφη κοινωνία. Να βλέπεις τα παιδιά σου να μεγαλώνουν. Να είσαι ένας ελεύθερος άνθρωπος. Εγώ δεν έχω νιώσει ποτέ δεσμευμένος, παρόλο που είμαι τόσα χρόνια με τη γυναίκα μου και μπράβο στη Μαρία. Αλλά και εγώ έτσι είμαι απέναντί της…».