Έπεσε η αυλαία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και της πρώτης φοράς Αριστερά για τη χώρα, με την τελευταία… πράξη του δράματος, να εκτυλίχθηκε εκεί ακριβώς όπου άρχισε. Στο Προεδρικό Μέγαρο. Από εκεί το Σεπτέμβριο του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας πήρε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και εκεί σήμερα, ζήτησε την διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών σε μία συνάντηση η οποία διήρκεσε μόνο 35 λεπτά με τον απερχόμενο πρωθυπουργό να μην κάνει δηλώσεις κατά την έξοδό του.

Στη σύντομη συνομιλία τους ο πρωθυπουργός ανέφερε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας πως «Πρέπει να οδηγηθούμε σε εκλογές για να μην διαταραχτεί από παρατεταμένη προεκλογική περίοδο η πορεία της Οικονομίας». Τόνισε παράλληλα «όπως είναι γνωστό προτίθεμαι να ζητήσω την προκήρυξη πρόωρων εκλογών», τόνισε ο πρωθυπουργός. «Έχοντας πλήρη αίσθηση ευθύνης σας ζητώ όπως διαλυθεί η Βουλή και προκηρυχθούν εκλογές για ανανέωση της λαϊκής εντολής».

 Ο Προκόπης Παυλόπουλος έκανε δεκτό το αίτημα του πρωθυπουργού και από σήμερα αποτελεί παρελθόν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Οι εκλογές θα διεξαχθούν στις 7 Ιουλίου. 


 Το βαρύ πλήγμα που κατάφερε στο ΣΥΡΙΖΑ το αποτέλεσμα των δύο εκλογικών αναμετρήσεων, παρότι η κυβέρνηση δείχνει να μην έχει ερμηνεύσει και αντιληφθεί ακόμη το μέγεθος της ήττας, αναπόφευκτα οδήγησαν το Μαξίμου στην έξοδο.

 Ο Αλέξης Τσίπρας περνάει ηττημένος το κατώφλι του Προεδρικού Μεγάρου στο τελευταίο τετ-α-τετ με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας,  Προκόπη Παυλόπουλο, από τον οποίο θα ζητήσει την διάλυση της Βουλής. Φυσικά, μέχρι πριν από λίγες ώρες με «βροχή» από μετατάξεις τακτοποιούσε «ημετέρους», σπάζοντας κάθε ρεκόρ απαξίωσης των θεσμών.

Η συντριπτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ για το Μαξίμου δεν ήταν μια αιφνίδια εξέλιξη. Αναμένονταν η πορεία τους κόμματος και η ανταπόκριση της κυβέρνησης να είναι καθοδική, ωστόσο, πολλοί ήθελαν να πιστεύουν ότι τα επιδόματα και οι παροχές του Πρωθυπουργού ήταν ικανά να αλλάξουν το κλίμα.

Ούτε η «13η σύνταξη», ούτε η υποψηφιότητα για Νόμπελ, ούτε οι αγκαλιές με τους δανειστές, ούτε οι… άλλοτε «υπερήφανες διαπραγματεύσεις και τα απατηλά εν τέλει ηθικά πλεονεκτήματα, κατάφεραν να παραμυθιάσουν ξανά το λαό. Ο κόσμος έχει στο νου του έναν κυκεώνα σκανδάλων, πούρα, κότερα, διορισμούς ημετέρων, αλαζονικές συμπεριφορές, καθεστωτικές αντιλήψεις και απόλυτη ταύτιση με το «παλιό».