Στον ραδιοφωνικό σταθμό News247 και την εκπομπή «Διαδρομές στην Ενημέρωση» με τον Γιώργο Βούλγαρη μίλησε το βράδυ της Τετάρτης ο υποψήφιος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας της Β’ περιφέρειας του Πειραιά, Μιχάλης Λιβανός.

Με αφετηρία την πρόσφατη ανακοίνωση των ψηφοδελτίων σχολίασε την επικαιρότητα, την επόμενη ημέρα των εκλογών της 7η Ιουλίου αλλά και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Διαβάστε αναλυτικότερα τη συνέντευξη του Μιχάλη Λιβανού στον Γιώργο Βούλγαρη

Για τη Β’ Πειραιά και τις δυσκολίες της περιοχής

Η Β’ Πειραιά είναι μία περιοχή με πολλές ιδιαιτερότητες και προβλήματα τα οποία δυστυχώς τα τελευταία τέσσερα χρόνια και συνολικά τα τελευταία εννέα χρόνια από τον καιρό των Μνημονίων και μετά επιδεινώθηκαν ακόμη περισσότερο, πολλά ζητήματα και πολλά προβλήματα.

Για την προτεραιότητα όχι μόνο ενός βουλευτή αλλά και της Νέας Δημοκρατίας για αυτές τις περιοχές

Το πρώτο θέμα που πρέπει να αποκαταστήσουμε και είναι κρίσιμο σ’ αυτές τις εκλογές είναι η σχέση του πολίτη με την πολιτική και τους εκπροσώπους της. Διότι όλη αυτή η ιστορία απαξίωσε την πολιτική στα μάτια του κόσμου και πλέον είναι συνολικά δύσπιστος απέναντι σε όλο τον κόσμο.

Για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου υπάρχει έντονη αδιαφορία από τον κόσμο, σχεδόν έχουν προδικάσει τα πράγματα, ακόμη και το αποτέλεσμα και ουσιαστικά δεν γίνεται πολιτική κουβέντα πάνω στα προβλήματα αλλά δεν γίνεται και σωστή ενημέρωση απέναντι στους εκπροσώπους που θέλουμε αύριο να επιλέξουμε και να έχουμε στο Κοινοβούλιο. Για μένα είναι κρίσιμο αυτή τη φορά να διαλέξουμε και να επιλέξουμε, να πάρουμε το βάρος της ευθύνης και της επιλογής και για μια φορά να κάνουμε τη δικής μας ανατροπή. Να σπάσουμε τα τετριμμένα, να σπάσουμε τις φόρμες, τις στρατηγικές ακόμη και τους στρατούς παρόλο που εγώ προέρχομαι από το κομματικό κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας – έχω ασχοληθεί πολλά χρόνια με τον στενό κομματικό κλοιό και να βγούμε προς την κοινωνία. Νομίζω ότι πρώτο μέλημα ενός σωστού εκπροσώπου και υποψηφίου θα πρέπει να είναι να κοιτάξει τον κόσμο και να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου, να ξαναενώσει την αλυσίδα που έχει σπάσει, στην επικοινωνία και την εμπιστοσύνη μεταξύ πολιτών και πολιτικού.

Είναι δεδομένο ότι το κομμάτι των ΜΜΕ δημιουργεί ανισότητες μεταξύ των υποψηφίων. Αυτοί οι οποίοι έχουν μεγαλύτερη προβολή έχουν σαφέστατα ένα πλεονέκτημα, ειδικά σε εκλογές τύπου ευρωεκλογών που είναι και πανελλαδική η ψήφος μεταξύ 40 ανθρώπων είναι εξαιρετικά δύσκολο για κάποιον που δεν είχε το προηγούμενο διάστημα μεγάλη επικοινωνιακή προβολή να διεκδικήσει την εκλογή.

Ακούστε ολόκληρη τη συνάντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό


Πάντως σχετικά αυτό το οποίο έχει σημασία πέρα από μία εσωτερική υπόθεση που αφορά τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του καθενός, την Παιδεία αλλά και την κοινωνική του μόρφωση αυτό το επιβάλουν και οι ψηφοφόροι του πολιτικού ή του δημάρχου, δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί επιβάλουν χαρακτηριστικά στον υποψήφιό τους τα οποία θα τηρήσει – θέλοντας και μη – γιατί αν δεν τα τηρήσει θα χάσει την εμπιστοσύνη του και δεν θα είναι κοντά του. Επομένως αν θέλει, είτε εκπροσωπώντας τον ρόλο του, είτε για πολιτικά ωφελιμιστικό λόγο, θα πρέπει να είναι κοντά στον κόσμο. Εγώ νομίζω αυτό το οποίο χάσαμε – και το έχασε και η Νέα Δημοκρατία στο παρελθόν – είναι η επαφή με τον κόσμο, γι αυτό ο κόσμος κοίταξε γύρω- γύρω, κοίταξε αλλού, απογοητεύτηκε, έχασε την εμπιστοσύνη του. Νομίζω ότι αυτό θα πρέπει να τελειώσει και για να τελειώσει πρέπει να το ξανακερδίσουμε βήμα-βήμα και κομμάτι –κομμάτι. Αυτή η σχέση είναι δυναμική και δυναμική θα πρέπει να παραμείνει δυναμική.

Αυτά τα οποία ζει ο καθένας στον μικρόκοσμό του αλλά και στο κοινωνικό του περίγυρο δεν μπορεί να τα επικοινωνήσει με τον πολιτικό του αν δεν τα συζητήσει μαζί του, αν δεν ζυμωθούν. Αυτή είναι η πραγματική εκπροσώπηση στη σωστή της διάσταση. Επομένως πρώτη προτεραιότητα πρέπει να είναι ο κόσμος και μετά τα προβλήματα θα αρχίσουν ένα- ένα να λύνονται.

Για τον ρόλο των δημοσιογράφων απέναντι στους πολιτικούς

Δεν είναι δυνατόν να πορευόμαστε εν κρυπτώ… Έχουμε το πρόσφατο παράδειγμα της Συμφωνίας των Πρεσπών, όπου για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα οι δημοσιογράφοι, τα άλλα κόμματα, η κοινωνία ολόκληρη ήταν στο σκοτάδι. Δεν ξέραμε τι διαπραγματευόμασταν και τι όχι. Είναι θεμιτό να ενημερώνεται ο κόσμος, είναι θεμιτό να υπάρχει και η αντίθετη άποψη. Είναι θεμιτό να συζητάμε πάνω στις αντίθετες απόψεις μας και να προσπαθούμε να βρούμε λύσεις και να συναντηθούμε στις λύσεις. Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής και του διαλόγου. Δεν είναι η μόνιμη στείρα αντιπαράθεση. Αν μπορούμε στα πέντε πράγματα που διαφωνούμε, να βρούμε που μπορούμε να συμπλεύσουμε και που μπορούμε να βρούμε κοινές λύσεις – που τελικά θα ωφελήσουν όλους μας – έχουμε βρει την ουσία της πολιτικής. Προφανώς και δεν γίνεται συμφωνούμε σε όλα, προφανώς έχουμε ιδεολογικές διαφορές τα κόμματα μεταξύ μας. Όμως είναι δυνατόν οι ιδεολογικές μας διαφορές να μην μας επιτρέπουν να σχηματίσουμε μια ενιαία εξωτερική πολιτική; Δεν είναι για όλους μας τα ίδια τα δίκαια και τα συμφέροντα της πατρίδας μας;

Δηλαδή εγώ είμαι λιγότερο πατριώτης από εσάς ή περισσότερο; Όλοι αγαπάμε την Ελλάδα μας. Μπορούμε να συμφωνήσουμε σε 5-10 πράγματα που να γίνουν κοινή εξωτερική πολιτική είτε αύριο είναι πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είτε κάποιος άλλος και να συνεχίσουμε να πορευόμαστε σ’ αυτό το κομμάτι όλοι μαζί; Δεν μπορώ να καταλάβω τι μας εμποδίζει να το κάνουμε. Νομίζω όμως ότι όλα αυτά τα οποία ζήσαμε στο παρελθόν μας έχουν διδάξει. Και έχουν διδάξει και τη Νέα Δημοκρατία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας άνθρωπος ο οποίος είναι ανοικτός στον διάλογο. Την επόμενη ημέρα των δημοτικών εκλογών ήρθε στην πόλη μου, το Κερατσίνι, για να συναντήσει έναν δήμαρχο ο οποίος δεν είναι του χώρου της ΝΔ για να στείλει το μήνυμα της συνεργασίας με όλους τους χώρους, για να στείλει το μήνυμα ότι θέλει να ενώσει όλους τους Έλληνες. Δεν θα κυβερνήσει για τους μισούς Έλληνες και τους άλλους μισούς θα τους έχει στο περιθώριο.

Επομένως πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι, ανεξάρτητα από το τι θα ψηφίσουμε. Θα πρέπει να κάνουμε μια κοινή προσπάθεια να βρούμε αυτά τα οποία συμπλέουμε για το καλό όλων μας.

ΔΗΜ: Και κάποια στιγμή να σταματήσει και το… από τον γιο στον πατέρα. Ένας νέος άνθρωπος 42 ετών που είναι πιο κοντά στη σημερινή κοινωνία να δούμε τι μπορεί να κάνει…

Είμαι ένας άνθρωπος 42 ετών ο οποίος είναι γιος ιδιωτικού υπαλλήλου που έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει στο Κερατσίνι και έφτασε να έχει μόνος του τη δυνατότητα να διεκδικήσει την εκλογή του στη Βουλή. Αυτό είναι το όμορφο στην Ελλάδα και την αστική Δημοκρατία. Υπάρχουν ακόμη κάποια πράγματα που μας κρατάνε κάποια ψήγματα ρομαντισμού στη μίζερη πραγματικότητα μας. Ας προσπαθήσουμε αυτά τα ψήγματα ρομαντισμού να τα μετουσιώσουμε σε καλύτερα πράγματα και συστατικά μέσα στη ζωή μας.