Η διεθνής κοινότητα δημιουργεί κλοιό προστασίας στην Κύπρο
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν «θυμώνει», αυξάνει την πίεση και βάζει τα «όρια» του διαλόγου με την Αθήνα
Κωνσταντινος Αγγελοπουλος
Και µόνο το ότι αναφέρει συχνά πλέον σε δηλώσεις του ο Τούρκος υπουργός Αµυνας, Χ. Ακάρ, τη λέξη «πόλεµος», έστω και… απευχόµενος να γίνει, προδίδει τις τουρκικές ανησυχίες και τις προθέσεις του Ερντογάν απέναντι στις εξελίξεις που σηµειώνονται γύρω από τη χώρα του. Ο κ. Ακάρ από τη µια µεριά «προειδοποιεί» τις ΗΠΑ και τη ∆ύση για ενδεχόµενες «εµπλοκές» στην Εγγύς Ανατολή και από την άλλη κρατάει στο κέντρο των τουρκικών στόχων τα «δικαιώµατα» της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Για τον λόγο αυτόν και δεδοµένου ότι οι «µεγάλες εικόνες» των γεωπολιτικών αλλαγών και των νέων ενεργειακών δρόµων συνδέονται και µε τους υποθαλάσσιους ενεργειακούς πόρους στην κυπριακή ΑΟΖ, είναι η Κυπριακή ∆ηµοκρατία και το πλέγµα των συµµάχων της που πριν από όλα ενδιαφέρουν την Αγκυρα. Για πρώτη φορά η Τουρκία διαπιστώνει ότι η Λευκωσία είναι διεθνώς ενισχυµένη και διαθέτει «πλεονεκτήµατα». Ετσι, ο ισλαµιστής Ερντογάν ασκεί τη µεγαλύτερη δυνατή «πολεµική» πίεση στο πεδίο αυτό, µε στόχο να προκαλέσει εκεί µια «εγκατάσταση» κυριαρχικών δικαιωµάτων, είτε διά της πολιτικής οδού, κάµπτοντας και τη Λευκωσία, είτε µε γεωτρήσεις ως πολεµικά εργαλεία.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση, οι ΗΠΑ, η Γαλλία, το Ισραήλ και η Αίγυπτος σχηµατίζουν σε τούτη τη φάση έναν «κλοιό προστασίας» στη στρατιωτικά αδύναµη και εκτεθειµένη στο τουρκικό πυρ Κυπριακή ∆ηµοκρατία, την οποία η Ελλάδα, µόνη, µε τις δικές της δυνάµεις, δεν είναι σε θέση να στηρίξει. Η Τουρκία προσπαθεί, χωρίς αποτέλεσµα έως τώρα, να κρατήσει ανοικτούς διπλωµατικούς διαδρόµους µε την Ε.Ε. και -κυρίως- να σπάσει τον ισχυρό, αµερικανικής κατασκευής, µεσογειακό «άξονα». Κατ’ ουσίαν, συνεπώς, η επιτιθέµενη Τουρκία είναι αµυνόµενη, καθώς κινείται σε ένα διεθνές µεσογειακό περιβάλλον µε στρατιωτική ισχύ, που της είναι εχθρικό.
Παράλληλα µε όλα αυτά, η Αγκυρα προσπαθεί να εκφοβίσει την Αθήνα µε ανοικτές πολεµικές απειλές στο Αιγαίο, που για την τουρκική πολιτική αποτελεί παγίως ένα χρήσιµο εργαλείο πίεσης στη γραµµή Ελλάδας-Κύπρου, µε στόχο την αποδυνάµωση του ελληνικού «άξονα». Ετσι, ο υπουργός Αµυνας Χ. Ακάρ δεν παραλείπει να τονίζει ότι ναι µεν µπορεί να συζητάει µε την ελληνική πλευρά, αλλά µε την προειδοποίηση ότι «δεν θα επιτρέψει τετελεσµένα» στο Αιγαίο. Είναι όντως ξεκάθαρος ο κ. Ακάρ: Μόνο για Αιγαίο µισό-µισό µιλάµε και πάντοτε κάτω από τη σκιά του casus belli.
Γραμμή άμυνας
Εδώ, όµως, για πρώτη φορά, τα πράγµατα γίνονται πολύπλοκα για την Τουρκία. ∆ιότι για πρώτη φορά τα νησιά του Αιγαίου υπολογίζονται από το δυτικό σύστηµα ασφαλείας ως τµήµα της «γραµµής άµυνας» που οργανώνει απέναντι στην ισλαµική Τουρκία. Αν η ευρωπαϊκή και βαλκανική Ελλάδα έχει «ανοικτά» τα ανατολικά θαλάσσια σύνορά της προς την Τουρκία του Ερντογάν, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα κινηθούν για να τα κρατήσουν «κλειστά». Και στη Βόρεια Ελλάδα οι Αµερικανοί αξιοποιούν στρατιωτικά την παραθαλάσσια Αλεξανδρούπολη. Γνωρίζουν ότι για το «σηµείο» αυτό ενδιαφέρονται και η Αγκυρα και η Μόσχα. Και το Αιγαίο είναι επάνω στον δρόµο Αλεξανδρούπολης-Σούδας.
Οργισµένος ο Τούρκος πρόεδρος βλέπει σήµερα όχι µόνο να περιπολούν πολεµικά σκάφη των ΗΠΑ στην περιοχή και να διεξάγονται κοινές στρατιωτικές ασκήσεις των Ελλήνων µε Αµερικανούς και Ισραηλινούς, αλλά και κάτι άλλο: Η ∆ύση παρέχει οπλικά συστήµατα στα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, για να ενισχύεται η άµυνά τους, και την ίδια ώρα οι Αµερικανοί φροντίζουν για να ενισχύεται µε σύγχρονα όπλα η άµυνα της Βουλγαρίας και της Ρουµανίας, δύο χωρών του ΝΑΤΟ. Το ανατολικό «τείχος» της ∆ύσης ενισχύεται και κλείνει τις πύλες του προς την Τουρκία. Μέσω σχολιαστών του φιλικού προς αυτόν Τύπου, ο Ερντογάν έχει εκφράσει τον μεγάλο θυμό του απέναντι σε εκείνους που «θέλουν να περιορίσουν την Τουρκία στη Συρία και στην Ανατολική Μεσόγειο» και «κλείνουν τον δρόμο της προς τα Βαλκάνια».
Διαμαρτυρίες
Ο ευρωατλαντικός παράγων, πράγματι, κλείνει δυτικούς στρατηγικούς δρόμους απέναντι στον επιθετικό και αντιδυτικό τουρκικό ισλαμισμό. «Είναι, όμως, άραγε κατά βάθος αφελής ο “σουλτάνος”;» αναρωτιούνται Ελληνες και ξένοι διπλωμάτες, «ή έχει πέσει θύμα των αυτοκρατορικών φαντασιώσεών του;».
«Νομίζει στ’ αλήθεια ότι ο αρχηγός των Αδελφών Μουσουλμάνων, στρατιωτικός υποστηρικτής των τζιχαντιστών στην Εγγύς Ανατολή και τη Λιβύη, ο σταθερός συνομιλητής του Πούτιν, ο φίλος της Τεχεράνης, θα έβρισκε σήμερα ανοικτές πόρτες προς τα Βαλκάνια, προς την Ευρώπη;».
Ο κ. Ερντογάν «θυμώνει» επειδή ενισχύονται στρατιωτικά τρεις ΝΑΤΟϊκές χώρες, η Ελλάδα, η Βουλγαρία και η Ρουμανία, ξεχνώντας ότι είναι στο ΝΑΤΟ και… η δική του χώρα, η Τουρκία. Ενδεικτικό τουρκικής σύγχυσης; Ελληνες διπλωμάτες υποστηρίζουν ότι μάλλον ενισχύεται πλέον η εκτίμηση δυτικών επιτελικών κέντρων ότι το ισλαμικό καθεστώς της Τουρκίας έχει κάνει τις επιλογές του, που οδηγούν τη χώρα σε μια νέα γεωπολιτική θέση στην υπό «αναδιάταξη» Εγγύς Ανατολή.
Δημοσιεύθηκε στα Παραπολιτικά 22/6/2019
Η Ευρωπαϊκή Ενωση, οι ΗΠΑ, η Γαλλία, το Ισραήλ και η Αίγυπτος σχηµατίζουν σε τούτη τη φάση έναν «κλοιό προστασίας» στη στρατιωτικά αδύναµη και εκτεθειµένη στο τουρκικό πυρ Κυπριακή ∆ηµοκρατία, την οποία η Ελλάδα, µόνη, µε τις δικές της δυνάµεις, δεν είναι σε θέση να στηρίξει. Η Τουρκία προσπαθεί, χωρίς αποτέλεσµα έως τώρα, να κρατήσει ανοικτούς διπλωµατικούς διαδρόµους µε την Ε.Ε. και -κυρίως- να σπάσει τον ισχυρό, αµερικανικής κατασκευής, µεσογειακό «άξονα». Κατ’ ουσίαν, συνεπώς, η επιτιθέµενη Τουρκία είναι αµυνόµενη, καθώς κινείται σε ένα διεθνές µεσογειακό περιβάλλον µε στρατιωτική ισχύ, που της είναι εχθρικό.
Παράλληλα µε όλα αυτά, η Αγκυρα προσπαθεί να εκφοβίσει την Αθήνα µε ανοικτές πολεµικές απειλές στο Αιγαίο, που για την τουρκική πολιτική αποτελεί παγίως ένα χρήσιµο εργαλείο πίεσης στη γραµµή Ελλάδας-Κύπρου, µε στόχο την αποδυνάµωση του ελληνικού «άξονα». Ετσι, ο υπουργός Αµυνας Χ. Ακάρ δεν παραλείπει να τονίζει ότι ναι µεν µπορεί να συζητάει µε την ελληνική πλευρά, αλλά µε την προειδοποίηση ότι «δεν θα επιτρέψει τετελεσµένα» στο Αιγαίο. Είναι όντως ξεκάθαρος ο κ. Ακάρ: Μόνο για Αιγαίο µισό-µισό µιλάµε και πάντοτε κάτω από τη σκιά του casus belli.
Γραμμή άμυνας
Εδώ, όµως, για πρώτη φορά, τα πράγµατα γίνονται πολύπλοκα για την Τουρκία. ∆ιότι για πρώτη φορά τα νησιά του Αιγαίου υπολογίζονται από το δυτικό σύστηµα ασφαλείας ως τµήµα της «γραµµής άµυνας» που οργανώνει απέναντι στην ισλαµική Τουρκία. Αν η ευρωπαϊκή και βαλκανική Ελλάδα έχει «ανοικτά» τα ανατολικά θαλάσσια σύνορά της προς την Τουρκία του Ερντογάν, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα κινηθούν για να τα κρατήσουν «κλειστά». Και στη Βόρεια Ελλάδα οι Αµερικανοί αξιοποιούν στρατιωτικά την παραθαλάσσια Αλεξανδρούπολη. Γνωρίζουν ότι για το «σηµείο» αυτό ενδιαφέρονται και η Αγκυρα και η Μόσχα. Και το Αιγαίο είναι επάνω στον δρόµο Αλεξανδρούπολης-Σούδας.
Οργισµένος ο Τούρκος πρόεδρος βλέπει σήµερα όχι µόνο να περιπολούν πολεµικά σκάφη των ΗΠΑ στην περιοχή και να διεξάγονται κοινές στρατιωτικές ασκήσεις των Ελλήνων µε Αµερικανούς και Ισραηλινούς, αλλά και κάτι άλλο: Η ∆ύση παρέχει οπλικά συστήµατα στα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, για να ενισχύεται η άµυνά τους, και την ίδια ώρα οι Αµερικανοί φροντίζουν για να ενισχύεται µε σύγχρονα όπλα η άµυνα της Βουλγαρίας και της Ρουµανίας, δύο χωρών του ΝΑΤΟ. Το ανατολικό «τείχος» της ∆ύσης ενισχύεται και κλείνει τις πύλες του προς την Τουρκία. Μέσω σχολιαστών του φιλικού προς αυτόν Τύπου, ο Ερντογάν έχει εκφράσει τον μεγάλο θυμό του απέναντι σε εκείνους που «θέλουν να περιορίσουν την Τουρκία στη Συρία και στην Ανατολική Μεσόγειο» και «κλείνουν τον δρόμο της προς τα Βαλκάνια».
Διαμαρτυρίες
Ο ευρωατλαντικός παράγων, πράγματι, κλείνει δυτικούς στρατηγικούς δρόμους απέναντι στον επιθετικό και αντιδυτικό τουρκικό ισλαμισμό. «Είναι, όμως, άραγε κατά βάθος αφελής ο “σουλτάνος”;» αναρωτιούνται Ελληνες και ξένοι διπλωμάτες, «ή έχει πέσει θύμα των αυτοκρατορικών φαντασιώσεών του;».
«Νομίζει στ’ αλήθεια ότι ο αρχηγός των Αδελφών Μουσουλμάνων, στρατιωτικός υποστηρικτής των τζιχαντιστών στην Εγγύς Ανατολή και τη Λιβύη, ο σταθερός συνομιλητής του Πούτιν, ο φίλος της Τεχεράνης, θα έβρισκε σήμερα ανοικτές πόρτες προς τα Βαλκάνια, προς την Ευρώπη;».
Ο κ. Ερντογάν «θυμώνει» επειδή ενισχύονται στρατιωτικά τρεις ΝΑΤΟϊκές χώρες, η Ελλάδα, η Βουλγαρία και η Ρουμανία, ξεχνώντας ότι είναι στο ΝΑΤΟ και… η δική του χώρα, η Τουρκία. Ενδεικτικό τουρκικής σύγχυσης; Ελληνες διπλωμάτες υποστηρίζουν ότι μάλλον ενισχύεται πλέον η εκτίμηση δυτικών επιτελικών κέντρων ότι το ισλαμικό καθεστώς της Τουρκίας έχει κάνει τις επιλογές του, που οδηγούν τη χώρα σε μια νέα γεωπολιτική θέση στην υπό «αναδιάταξη» Εγγύς Ανατολή.
Δημοσιεύθηκε στα Παραπολιτικά 22/6/2019
