Η διαφοροποίηση του διευθυντή της ΑΥΓΗΣ, Άγγελου Τσέκερη από την τακτική Βαξεβάνη, ο οποίος με τις ευλογίες της Κουμουνδούρου κομματικοποιεί απροσχημάτιστα την υπόθεση Λιγνάδη, καταδεικνύει και τα συναισθήματα που τρέφουν αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για τον ευνοούμενο του Θανάση Καρτερού.

Ο Τσέκερης μίλησε για εμετικό κιτρινισμό κινούμενος στο ίδιο μήκος κύματος με τον τέως γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνο Σκουρλέτη είχε χαρακτηρίσει τον εκδότη του Documento νεοαυριανιστή, αλλά και τόσες άλλες φωνές όπως του Φίλη, του Τσκαλώτου και άλλων που έχουν εκφράσει ανοικτά την απέχθειά τους για την δημοσιογραφική λογική με την οποία επέλεξε να ταυτιστεί το σύστημα Τσίπρα. Αυτό που ουδείς μπορεί να γνωρίζει, είναι αν ο Τσέκερης εκνευρίστηκε γιατί η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης έδωσε γι' ακόμη μια φορά στον Βαξεβάνη τον πρώτο ρόλο στην επιχείρηση προσωπικών χτυπημάτων εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη, θεωρώντας πως μπορεί να κάνει καλύτερα τη δουλεία, ή αν η άποψη που διατύπωσε είναι αυθεντική με όλη την σημασία της λέξης. Βλέπετε και η επίσημη κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, το τελευταίο διάστημα έχει φλερτάρει ανοικτά με τις πρακτικές του πολακισμού, οι οποίες διαπνέουν το περιβάλλον Τσίπρα και καθορίζουν την επικοινωνιακή του πολιτική.

Όπως και να' χει, θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν ο Βαξεβάνης ή και η ΑΥΓΗ ευθυγραμμίσουν την Κουμουνδούρου με περιπτώσεις όπως του Κιμούλη και του Χαϊκάλη που κατείχαν θέσεις ευθύνης επί διθακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (προφανώς οι υποθέσεις που τους αφορούν δεν έχουν σχέση με τις αντίστοιχες του Λιγνάδη) ή αν θα αναρωτηθούν μήπως η πρώην υπουργός Πολιτισμού, Λυδία Κονιόρδου, που πριν από μερικούς μήνες σκηνοθετήθηκε στην Επίδαυρο από τον Λιγνάδη, είχε ακούσει τις φήμες, τις οποίες τώρα επικαλούνται κάποιοι -και για τις οποίες ουδείς μίλησε όταν διορίστηκε σ' αυτό το πόστο- για την δράση του τέως διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Το καλύτερο πάντως που θα είχαν να κάνουν είναι να σκύψουν με σεβασμό απέναντι στν θύματα και να αναμένουν τις ενέργειες της Δικαιοσύνης, που εδώ ενήργησε αστραπιαία. Το τελευταίο καταφύγιο δηλαδή του κάθε πολίτη στις δυτικές κοιν ωνίες. Τον θεσμό που η κυβέρνηση που στήριζαν είχε εργαλιοποιήσει προκλητικά.