Σε µια πρώτη ανάγνωση της πολιτικής πραγµατικότητας, θα παρατηρήσει κανείς πως η οµιλία του Αλέξη Τσίπρα από το βήµα του Βελλίδειου στη Θεσσαλονίκη ήταν µια «επίθεση» στα ταµεία. Μέσα από αυτή την «επίθεση» εµφανίζεται ένα βαθύτερο πρόβληµα στον τρόπο άσκησης πολιτικής του κόµµατος της αξιωµατικής αντιπολίτευσης. Ο κύριος Τσίπρας δεν µας εξέπληξε καθόλου: Εµφανίστηκε ως ο σωτήρας της χώρας, που θα καταφέρει µε ένα ακόµα «Πρόγραµµα Θεσσαλονίκης» να πάει την Ελλάδα µπροστά.

Ας ξεκινήσουµε από τα βασικά: Το νέο «Πρόγραµµα Θεσσαλονίκης» αποτελεί µια ανερµάτιστη και ακατάσχετη παροχολογία, δίχως σχέδιο, χωρίς κοστολόγηση και, το χειρότερο, δίχως ίχνος ντροπής απέναντι στους Ελληνες και τις Ελληνίδες. Και µέσα από την εξαγγελία του στη ∆ιεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης προκύπτει το µείζον πρόβληµα της Αριστεράς, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.

Είθισται η Αριστερά να προσπαθεί να κερδίσει τους αντιπάλους της µέσω αφηγηµάτων. Αφηγήµατα ήταν εκείνα µε τα οποία πολιτευόταν πριν και µετά τη Μεταπολίτευση. Αφηγήµατα όπως αυτά που ο ελληνικός λαός έζησε το 2015, όπως την περίφηµη κατάργηση των µέτρων του Μνηµονίου «µε έναν νόµο και ένα άρθρο».

Τώρα πλέον, το υποτιθέµενο αφήγηµα είναι µια συνεχής παροχολογία, επικίνδυνη, που απλά προπαθεί να πείσει τον ελληνικό λαό.

Για καλή µας τύχη, όµως, αυτό που δεν έχουν καταλάβει ο κ. Τσίπρας και η παρέα του είναι ότι ο ελληνικός λαός δεν πιστεύει πως, αν καταφέρει να έρθει στην εξουσία, θα δώσει όλα αυτά που υποσχέθηκε, γιατί ο ίδιος ήταν αυτός που απέτυχε να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του όταν του δόθηκε η ευκαιρία. Για καλή µας τύχη, λοιπόν, αυτό που η Κουµουνδούρου θεωρεί αφήγηµα µόνο τέτοιο δεν είναι και οι πολίτες στους οποίους απευθύνονται το έχουν αντιληφθεί.

Η κυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας στις ερχόµενες εκλογές θα κινηθεί µε συνέπεια, συνέχεια και σταθερότητα. Συνέπεια ως προς την ιστορία της, τις αρχές, τα ιδανικά και τους στόχους της. Συνέχεια ως προς αυτό που ξεκίνησε πριν από τριάµισι χρόνια και σταθερότητα, τόσο πολιτική όσο και εθνική.

∆ιότι, µπορεί οι άξονες του πολιτικού προγράµµατος που εξήγγειλε στη ∆ΕΘ ο κ. Τσίπρας να προσέφεραν µια επαναστατική και ανατρεπτική ηδονή στους οµοϊδεάτες του, όµως για ακόµα µία φορά ο ίδιος εµφάνισε τις εθνολαϊκιστικές του αντιλήψεις.

∆εν είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο µας εθνικό ζήτηµα; Ή, καλύτερα, δεν είναι ζήτηµα εθνικής ασφάλειας; ∆εν είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ σηµαντική η προστασία των συνόρων µας και η θωράκιση της χώρας;

Καταλήγουµε, λοιπόν, στο συµπέρασµα πως το µόνο ζητούµενο για τον ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόµενες εκλογές είναι πώς θα καταφέρει να χτίσει το αφήγηµά του.

Οι επόµενες εκλογές δεν έχουν µόνο ένα δίληµµα, αλλά τρία. Εθνική ασφάλεια ή εθνική ανασφάλεια; Οικονοµική ανάπτυξη και κοινωνική πολιτική µε συνέπεια, συνέχεια και σταθερότητα ή λαϊκιστική παροχολογία χωρίς αντίκρισµα; Ισχυρή κυβέρνηση ή πολιτικές τερατογενέσεις;

Τα διλήµµατα είναι ξεκάθαρα και προφανή και κανείς δεν µπορεί να πει ότι δεν το ήξερε ή ότι µπερδεύτηκε, όπως έγινε το 2015, µε την «περήφανη» διαπραγµάτευση και το δηµοψήφισµα. Πλέον είµαστε όλοι υπόλογοι για τις επιλογές µας και το µέλλον αυτού του τόπου και των Ελλήνων. Των τωρινών και των επόµενων γενεών.

*Ο Γιάννης Παππάς είναι βουλευτής Δωδεκανήσου με τη Νέα Δημοκρατία