Η διεθνοποίηση της κλιμακούμενης προκλητικότητας που επιδεικνύει η Τουρκία και η ανάδειξη της ανεδαφικότητας των απαιτήσεων που εμφανίζει η Άγκυρα αποτελούν για την ελληνική κυβέρνηση μία πτυχή της στρατηγικής της. Όπως αναφέρουν έμπειροι αναλυτές, η τουρκική προκλητικότητα εκτείνεται πλέον και σε ένα άλλο φάσμα πέραν των κλασικών προκλήσεων σε ρητορικό επίπεδο ή επί του πεδίου.

Πρόκειται για τη διεθνοποίηση των τουρκικών ισχυρισμών και την προσπάθεια να καταστεί το τουρκικό αφήγημα ως η κυρίαρχη ερμηνεία στους διεθνείς συνομιλητές Ελλάδας και Τουρκίας με απώτερο στόχο να βρεθεί η Αθήνα σε μειονεκτική θέση.

Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί το αίτημα της αποστρατικοποίησης των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και η αυθαίρετη σύνδεσή της με την κυριαρχία τους, κάτι που η τουρκική πλευρά επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία.

Η Ελλάδα απαντάει με βάση το Διεθνές Δίκαιο και τις Διεθνείς Συνθήκες, καθώς το καθεστώς των νησιών του Αιγαίου διέπεται από τρεις διεθνείς συνθήκες και συγκεκριμένα από τη Σύμβαση της Λωζάνης για τα Στενά του 1923 και τη Σύμβαση του Μοντρέ του 1936, τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης του 1923 και τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947.

Στις περιπτώσεις της Λήμνου και της Σαμοθράκης, στη Συνθήκη του Μοντρέ δεν υπάρχει πρόβλεψη για αποστρατικοποίηση και στις περιπτώσεις Λέσβου, Χίου, Σάμου και Ικαρία; δεν γίνεται αναφορά στη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης περί αποστρατικοποίησης αλλά για υποχρέωση μη εγκατάστασης ναυτικών βάσεων και οχυρωματικών έργων. Στην περίπτωση των Δωδεκανήσεων η οποία ρυθμίζεται από τη Συνθήκη των Παρισίων, της οποίας η Τουρκία δεν αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος οπότε δεν υπάρχει υποχρέωση τήρησης του όρου της αποστρατικόποιησης, η Ελλάδα έχει βάσιμο επιχείρημα. Η Τουρκία εκτός από την ενεργή απειλή πολέμου, διατηρεί στρατιωτικές δυνάμεις και αποβατικά μέσα στις αντικείμενες ακτές της Μικράς Ασίας, ενώ το 1974 εισέβαλε στην Κύπρο όπου και διατηρεί παράνομες δυνάμεις κατοχής κατά παράβαση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών ενώ παραβιάζει διατάξεις της Συνθήκης Εγγυήσεως για την Κύπρο, στην οποία η Ελλάδα αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος.

Η επιχειρηματολογία της Ελλάδας και η ταυτόχρονη διεθνοποίησή της, έχει μετρήσιμο αποτέλεσμα αν συνυπολογίσει κανείς τη στάση που τηρούν οι διεθνείς δρώντες όπως οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς με ανακοινώσεις τους έχουν καταστήσει ξεκάθαρο ότι δεν υφίσταται θέμα κυριαρχίας.

Όπως έχουν δείξει οι τελευταίοι μήνες, η τουρκική πλευρά επιχειρεί επισταμένως να μιλήσει σε διεθνές ακροατήριο εναντίον της Ελλάδας, χωρίς μέχρι στιγμής να το πετυχαίνει. Αυτό έκανε άλλωστε και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στον ΟΗΕ πρόσφατα και η αίσθηση που υπάρχει στην Αθήνα, είναι ότι αυτό θα συνεχιστεί οπότε η διεθνοποίηση της τουρκικής προκλητικότητας και των ελληνικών επιχειρημάτων είναι επιβεβλημένη και όπως αποδεικνύεται αποτελεσματική.