Ο μεγάλος ηλικιακός διχασμός του εκλογικού σώματος - Η διαφορά ανάμεσα στις μεγαλύτερες και τις μικρότερες ηλικίες
Πραγματικά δεδομένα για την ηλικιακή κατανομή της ψήφου δεν υπάρχουν, επομένως οι όποιες αναλύσεις βασίζονται στα στοιχεία που προκύπτουν από τις δημοσκοπήσεις εξόδου (exit polls) και τις κλασικές μετρήσεις που διεξάγονται κατά τη διάρκεια του εκλογικού κύκλου
Η συζήτηση για την ανάλυση της ψήφου με βάση την ηλικιακή κατανομή του εξεταζόμενου πληθυσμού εδράζεται αποκλειστικά στα δευτερογενή δεδομένα των μετρήσεων κοινής γνώμης, που, πλησιάζοντας προς τις εκλογές, αμφισβητούνται και πάλι εντόνως τόσο για τη μεθοδολογική τους προσέγγιση όσο και για τους επιδιωκόμενους σκοπούς τους.
Πραγματικά δεδομένα για την ηλικιακή κατανομή της ψήφου δεν υπάρχουν, επομένως οι όποιες αναλύσεις βασίζονται στα στοιχεία που προκύπτουν από τις δημοσκοπήσεις εξόδου (exit polls) και τις κλασικές μετρήσεις που διεξάγονται κατά τη διάρκεια του εκλογικού κύκλου. Είναι ακόμα μία σημαντική παράμετρος του δημοσκοπικού εργαλείου, που επιτρέπει σε όλους τους εμπλεκομένους, ακόμα και σε όσους τις χαρακτηρίζουν αναξιόπιστες, να αντλούν σημαντικά και μοναδικά στοιχεία για τη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος. όπου η Ν.Δ. καταγράφει σημαντικό προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ στις ηλικίες άνω των 60 ετών, ενώ, στον αντίποδα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντλεί μέρος της δυναμικής του από τις νεότερες ηλικίες, οι οποίες ούτως ή άλλως τοποθετούνται στην αριστερή πλευρά της ιδεολογικής κλίμακας.
Εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, και τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα του Κοινοβουλίου, το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25, διατηρούν δυνάμεις στα νεότερα ηλικιακά στρώματα, ενώ, όσο και αν φαίνεται παράδοξο, ερείσματα στη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα διαθέτουν και τα πολιτικά σχήματα της εξτρεμιστικής Δεξιάς. Ξεπερνώντας την παραπάνω κριτική και επικεντρωνόμενοι στα υπαρκτά δημοσκοπικά δεδομένα, έχουμε επισημάνει τη μεγάλη ηλικιακή διχοτόμηση του εκλογικού σώματος,
Τα παραπάνω δεδομένα διαθέτουν διαχρονικότητα και αντοχές, καθώς δεν είναι πρόσφατα, αλλά καταγράφονται συστηματικά από το 2012 έως και σήμερα. Ολα αυτά είναι γνωστά στην κυβερνητική παράταξη, η οποία εδώ και καιρό επιχειρεί μια επαναπροσέγγιση με τα συγκεκριμένα ηλικιακά στρώματα με στοχευμένες κινήσεις και διάθεση κατανόησης των πραγματικών ανησυχιών της νεότερης γενιάς. Τα κριτήρια, ωστόσο, των νεότερων ανθρώπων είναι σε μεγάλο βαθμό διαφορετικά και οι απαιτήσεις από την πολιτική ηγεσία πολύ μεγαλύτερες σε σχέση με αυτές του υπόλοιπου πληθυσμού.
Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 18/2
Πραγματικά δεδομένα για την ηλικιακή κατανομή της ψήφου δεν υπάρχουν, επομένως οι όποιες αναλύσεις βασίζονται στα στοιχεία που προκύπτουν από τις δημοσκοπήσεις εξόδου (exit polls) και τις κλασικές μετρήσεις που διεξάγονται κατά τη διάρκεια του εκλογικού κύκλου. Είναι ακόμα μία σημαντική παράμετρος του δημοσκοπικού εργαλείου, που επιτρέπει σε όλους τους εμπλεκομένους, ακόμα και σε όσους τις χαρακτηρίζουν αναξιόπιστες, να αντλούν σημαντικά και μοναδικά στοιχεία για τη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος. όπου η Ν.Δ. καταγράφει σημαντικό προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ στις ηλικίες άνω των 60 ετών, ενώ, στον αντίποδα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντλεί μέρος της δυναμικής του από τις νεότερες ηλικίες, οι οποίες ούτως ή άλλως τοποθετούνται στην αριστερή πλευρά της ιδεολογικής κλίμακας.
Εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, και τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα του Κοινοβουλίου, το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25, διατηρούν δυνάμεις στα νεότερα ηλικιακά στρώματα, ενώ, όσο και αν φαίνεται παράδοξο, ερείσματα στη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα διαθέτουν και τα πολιτικά σχήματα της εξτρεμιστικής Δεξιάς. Ξεπερνώντας την παραπάνω κριτική και επικεντρωνόμενοι στα υπαρκτά δημοσκοπικά δεδομένα, έχουμε επισημάνει τη μεγάλη ηλικιακή διχοτόμηση του εκλογικού σώματος,
Τα παραπάνω δεδομένα διαθέτουν διαχρονικότητα και αντοχές, καθώς δεν είναι πρόσφατα, αλλά καταγράφονται συστηματικά από το 2012 έως και σήμερα. Ολα αυτά είναι γνωστά στην κυβερνητική παράταξη, η οποία εδώ και καιρό επιχειρεί μια επαναπροσέγγιση με τα συγκεκριμένα ηλικιακά στρώματα με στοχευμένες κινήσεις και διάθεση κατανόησης των πραγματικών ανησυχιών της νεότερης γενιάς. Τα κριτήρια, ωστόσο, των νεότερων ανθρώπων είναι σε μεγάλο βαθμό διαφορετικά και οι απαιτήσεις από την πολιτική ηγεσία πολύ μεγαλύτερες σε σχέση με αυτές του υπόλοιπου πληθυσμού.
Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 18/2
