Με το «ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας» θα πορευτούν μέχρι τις κάλπες στο ΠΑΣΟΚ - Οι λόγοι που οδήγησαν στον επανασχεδιασμό της στρατηγικής Ανδρουλάκη
Στη Χαριλάου Τρικούπη θεωρούν ότι με τη στρατηγική αυτή το ΠΑΣΟΚ γίνεται ο κύριος θεσμικός διεκδικητής των ψηφοφόρων αυτών
Γιωργος Πιερρος
Το «ούτε Μητσοτάκης, ούτε Τσίπρας» του Νίκου Ανδρουλάκη, σε συνδυασμό με τον «πρωθυπουργό άγνωστο χ» και τον «κανένα» στη θέση του πρωθυπουργού, που αποτελούν τις απαντήσεις της κυβέρνησης για την αποδόμηση της θέσης αυτής, έχουν γίνει τα απόλυτα πολιτικά τρεντ ενόψει εκλογών… «Φοριούνται» βέβαια ξανά και vintage πολιτικές έννοιες που επανέρχονται στη μόδα, όπως η αποστασία, αλλά ας μείνουμε στο «ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας».
Η θέση αυτή είναι αλήθεια ότι εκφράστηκε από τον Νίκο Ανδρουλάκη πολύ νωρίς, λίγο μετά την εκλογή του στη θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Είναι ωστόσο επίσης αλήθεια ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η ίδια θέση είχε μπει στο «συρτάρι», καθώς προκαλούσε ερωτήματα τα οποία ζόριζαν τα στελέχη του κόμματος στις τηλεμαχίες που έδιναν, με συνέπεια να αποφεύγουν να την επαναφέρουν.
Μετά την τραγωδία των Τεμπών, ωστόσο, σε πολλούς πρωινούς καφέδες με την ηγετική του ομάδα και συζητήσεις με δημοσκόπους, ο Νίκος Ανδρουλάκης την επανέφερε δυναμικά και την έκανε κύριο μήνυμα του ΠΑΣΟΚ. Τρεις είναι οι βασικοί λόγοι που οδήγησαν στον επανασχεδιασμό της στρατηγικής του, το γεγονός ότι πλέον και οι δύο, Τσίπρας και Μητσοτάκης, συνδέονται με εθνικές τραγωδίες, Μάτι και Τέμπη αντίστοιχα, που δικαιολογούν σύμφωνα με τις αναλύσεις που κάνουν στο ΠΑΣΟΚ τη θέση αυτή. Δεύτερος λόγος το εύρημα των δημοσκοπήσεων που φέρνει τον «κανένα» ψηλά στις μετρήσεις για την καταλληλότητα στη θέση του πρωθυπουργού, αποτυπώνοντας έντονα τη δυσαρέσκεια και το έλλειμμα εμπιστοσύνης από την πλευρά των πολιτών. Έμφαση δόθηκε και στην τάση μετακίνησης ψηφοφόρων της κυβέρνησης πρώτα προς τη δεξαμενή των αναποφάσιστων και δευτερευόντως και προς το ΠΑΣΟΚ.
Στη Χαριλάου Τρικούπη θεωρούν ότι με τη στρατηγική αυτή το ΠΑΣΟΚ γίνεται ο κύριος θεσμικός διεκδικητής των ψηφοφόρων αυτών. Παράλληλα θεωρούν ότι το κόμμα μπαίνει ξανά στο προσκήνιο, κερδίζοντας μεγάλο χρόνο δημοσιότητας στα ΜΜΕ, με τα μηνύματά του να εκπέμπονται διαρκώς και να αποτελούν το κύριο θέμα συζήτησης. Βέβαια υπάρχει και ο αντίλογος στο εσωτερικό, ότι τα μηνύματα αυτά πρέπει και να μην επιδέχονται πολλαπλών ερμηνειών, ωστόσο η ζυγαριά κλείνει ξεκάθαρα ώστε να πορευτούν με το «ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας» μέχρι τις κάλπες. Ένας άλλος παράγοντας που παίζει ρόλο στην ενίσχυση της θέσης είναι τα δημοσκοπικά ευρήματα που δείχνουν όλο και περισσότερους πολίτες να τάσσονται υπέρ των κυβερνήσεων συνεργασίας.
Στο πλαίσιο αυτό τα αντεπιχειρήματα Λοβέρδου ανεβάζουν το θερμόμετρο της έντασης, με τον Νίκο Ανδρουλάκη να σηκώνει επίσημα το γάντι εναντίον του. Σε κάθε περίπτωση, όμως, στη Χαριλάου Τρικούπη αφήνουν το σκοινί να τραβηχτεί από τον ίδιο αν το επιθυμεί, αφήνοντας ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο της διαγραφής του.
Η θέση αυτή είναι αλήθεια ότι εκφράστηκε από τον Νίκο Ανδρουλάκη πολύ νωρίς, λίγο μετά την εκλογή του στη θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Είναι ωστόσο επίσης αλήθεια ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η ίδια θέση είχε μπει στο «συρτάρι», καθώς προκαλούσε ερωτήματα τα οποία ζόριζαν τα στελέχη του κόμματος στις τηλεμαχίες που έδιναν, με συνέπεια να αποφεύγουν να την επαναφέρουν.
Μετά την τραγωδία των Τεμπών, ωστόσο, σε πολλούς πρωινούς καφέδες με την ηγετική του ομάδα και συζητήσεις με δημοσκόπους, ο Νίκος Ανδρουλάκης την επανέφερε δυναμικά και την έκανε κύριο μήνυμα του ΠΑΣΟΚ. Τρεις είναι οι βασικοί λόγοι που οδήγησαν στον επανασχεδιασμό της στρατηγικής του, το γεγονός ότι πλέον και οι δύο, Τσίπρας και Μητσοτάκης, συνδέονται με εθνικές τραγωδίες, Μάτι και Τέμπη αντίστοιχα, που δικαιολογούν σύμφωνα με τις αναλύσεις που κάνουν στο ΠΑΣΟΚ τη θέση αυτή. Δεύτερος λόγος το εύρημα των δημοσκοπήσεων που φέρνει τον «κανένα» ψηλά στις μετρήσεις για την καταλληλότητα στη θέση του πρωθυπουργού, αποτυπώνοντας έντονα τη δυσαρέσκεια και το έλλειμμα εμπιστοσύνης από την πλευρά των πολιτών. Έμφαση δόθηκε και στην τάση μετακίνησης ψηφοφόρων της κυβέρνησης πρώτα προς τη δεξαμενή των αναποφάσιστων και δευτερευόντως και προς το ΠΑΣΟΚ.
Στη Χαριλάου Τρικούπη θεωρούν ότι με τη στρατηγική αυτή το ΠΑΣΟΚ γίνεται ο κύριος θεσμικός διεκδικητής των ψηφοφόρων αυτών. Παράλληλα θεωρούν ότι το κόμμα μπαίνει ξανά στο προσκήνιο, κερδίζοντας μεγάλο χρόνο δημοσιότητας στα ΜΜΕ, με τα μηνύματά του να εκπέμπονται διαρκώς και να αποτελούν το κύριο θέμα συζήτησης. Βέβαια υπάρχει και ο αντίλογος στο εσωτερικό, ότι τα μηνύματα αυτά πρέπει και να μην επιδέχονται πολλαπλών ερμηνειών, ωστόσο η ζυγαριά κλείνει ξεκάθαρα ώστε να πορευτούν με το «ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας» μέχρι τις κάλπες. Ένας άλλος παράγοντας που παίζει ρόλο στην ενίσχυση της θέσης είναι τα δημοσκοπικά ευρήματα που δείχνουν όλο και περισσότερους πολίτες να τάσσονται υπέρ των κυβερνήσεων συνεργασίας.
Στο πλαίσιο αυτό τα αντεπιχειρήματα Λοβέρδου ανεβάζουν το θερμόμετρο της έντασης, με τον Νίκο Ανδρουλάκη να σηκώνει επίσημα το γάντι εναντίον του. Σε κάθε περίπτωση, όμως, στη Χαριλάου Τρικούπη αφήνουν το σκοινί να τραβηχτεί από τον ίδιο αν το επιθυμεί, αφήνοντας ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο της διαγραφής του.
