Περισσότερο από ποτέ θεωρείται σήμερα αναγκαίο να υπάρξει μόνο μία υποψηφιότητα για τη θέση του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι οι τάσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα ομονοήσουν τη συγκεκριμένη στιγμή, προκειμένου να καταλήξουν σε ένα πρόσωπο το οποίο θα ηγηθεί στο κόμμα.

Τα ονόματα που ακούγονται για την προεδρία του κόμματος είναι πολλά. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, η Έφη Αχτσιόγλου (αν και εφόσον...), ο Αλέξης Χαρίτσης, ο Διονύσης Τεμπονέρας, η Ρένα Δούρου και η Όλγα Γεροβασίλη. Οι δύο τελευταίες φαίνεται να το έχουν αποφασίσει, ενώ όλοι οι προηγούμενοι προβληματίζονται. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι στις προθέσεις του Παύλου Πολάκη είναι να βάλει και αυτός υποψηφιότητα, προκειμένου να καταγραφεί εσωκομματικά η δύναμή του.

Τα φαβορί

Φαβορί αυτής της διαδικασίας θεωρούνται δύο πρόσωπα: Η πρώην υπουργός Εργασίας, Έφη Αχτσιόγλου, καθώς και από την πλευρά της εσωκομματικής αντιπολίτευσης και από την πτέρυγα των προεδρικών θεωρούν ότι η βουλευτής της Δυτικής Αττικής είναι μία εξαιρετική περίπτωση, που έχει όλο το «πακέτο» προκειμένου να συγκρατήσει τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ από μία ενδεχόμενη αποσυσπείρωση. (Κάποιες φήμες πάντως που κυκλοφόρησαν την Παρασκευή έλεγαν πως τελικά δεν θα είναι υποψήφια για οικογενειακούς λόγους. Θα δούμε...).

Η δεύτερη υποψηφιότητα είναι αυτή του Αλέξη Χαρίτση, καθώς και αυτός έχει χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτά απ’ όλες τις πτέρυγες του ΣΥΡΙΖΑ. Η «Ομπρέλα» ενδέχεται να προτείνει αρχικά τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, αν και από κάποιους μέσα στην εσωκομματική αντιπολίτευση εκφράζεται η άποψη ότι μία τέτοια υποψηφιότητα δεν θα σηματοδοτήσει την ανανέωση στο κόμμα.

Οι προεδρικοί θα ήθελαν πολύ να είναι υποψήφιος ο Διονύσης Τεμπονέρας, ο οποίος υπήρξε η έκπληξη των προηγούμενων εκλογών. Όμως αντικειμενικά υπάρχει το πρόβλημα ότι ο επικεφαλής της προεκλογικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι βουλευτής, γεγονός που σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να πάει σε δυαρχία.

Η Ρένα Δούρου δεν φαίνεται να έχει μεγάλες πιθανότητες, καθώς -αν και προέρχεται από τους προεδρικούς- η υποψηφιότητά της δεν βρίσκει μεγάλη απήχηση στο κόμμα. Οι δικοί της άνθρωποι υποστηρίζουν ωστόσο ότι η πρώην περιφερειάρχης κατάφερε στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ να έρθει δεύτερη, παρά τον πόλεμο που είχε δεχθεί εξ αιτίας της ιστορίας στο Μάτι.

Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, το όνομα του οποίου άρχισε να ακούγεται μετά την παρέμβασή του λίγο πριν από τις εκλογές, την Παρασκευή διέψευσε οποιοδήποτε σχετικό σενάριο.

Δύο εκλογικές μάχες

Φυσικά το θέμα δεν είναι πόσα και ποια ονόματα ακούγονται, αλλά ποιοι είναι διατεθειμένοι να πάρουν την καυτή πατάτα στα χέρια τους. Γιατί όποιος και να είναι ο νέος πρόεδρος, γνωρίζει πολύ καλά ότι το επόμενο χρονικό διάστημα θα είναι πολύ δύσκολο για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς έχει μπροστά του δύο εκλογικές αναμετρήσεις: μία για τις αυτοδιοικητικές εκλογές και μία με τις ευρωεκλογές.

Οι προεδρικοί και οι «53»

Η επόμενη μέρα της παραίτησης του Αλέξη Τσίπρα από το αξίωμα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ έφερε τον πλήρη αποσυντονισμό στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς τα στελέχη όλων των τάσεων τέθηκαν σε θέση μάχης, προκειμένου να καταγράψουν τις δικές τους δυνάμεις στις εσωκομματικές διαδικασίες.

Οι προεδρικοί (Νίκος Παππάς, Όλγα Γεροβασίλη, Κώστας Ζαχαριάδης), τα στελέχη δηλαδή που βρίσκονταν πολύ κοντά στον Αλέξη Τσίπρα, εμφανίζονται τη συγκεκριμένη στιγμή να τα έχουν χαμένα, καθώς ο τέως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν τους είχε ενημερώσει για τις προθέσεις του. Για την ώρα εμφανίζονται να αναζητούν τον υποψήφιο που θα στηρίξουν, αν και μέχρι τώρα κανένα όνομα απ’ όσα ακούγονται δεν φαίνεται να εκφράζει απόλυτα το προεδρικό κομμάτι.

Αποσυντονισμένοι εμφανίζονται και οι ΠΑΣΟΚογενείς (Γιάννης Ραγκούσης, Χρήστος Σπίρτζης, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Γιάννης Μαντζουράνης) καθώς και αυτοί ανήκαν στον στενό πυρήνα των ανθρώπων του Αλέξη Τσίπρα. Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα στελέχη βλέπουν με αβεβαιότητα το μέλλον τους στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς το σημείο αναφοράς τους με την Κουμουνδούρου ήταν ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Μαζί με τους προεδρικούς θα επιχειρήσουν να διασφαλίσουν το πολιτικό τους αύριο ακόμα και με τη στήριξη μιας υποψηφιότητας που δεν έχει απόλυτα σχέση με τον χώρο τους.

Η εσωκομματική αντιπολίτευση, δηλαδή οι «53» που είναι ενταγμένοι στην «Ομπρέλα», εμφανίζονται οι πιο συγκροτημένοι αυτή τη στιγμή. Θα έλεγε κανείς ότι είναι απελευθερωμένοι, καθώς έχουν τουλάχιστον δύο υποψήφιους να προτείνουν για την ηγεσία του κόμματος, ενώ έχουν και ξεκάθαρη θέση προς τα πού πρέπει να πάει ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά. 

Αυτό που δεν αλλάζει -τουλάχιστον για την ώρα - είναι οι συσχετισμοί μέσα στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, όπου η «Ομπρέλα» έχει ένα 22%. Δηλαδή αναλογικά με τους προεδρικούς και τους ΠΑΣΟΚογενείς έχουν μικρές δυνάμεις μέσα στο κόμμα, κάτι που σημαίνει ότι εάν θελήσουν να διαμορφώσουν με τη δική τους λογική τις διαδικασίες δεν θα το καταφέρουν τελικά. Διαφορετικά θα είναι τα πράγματα στην εκλογή του νέου προέδρου. Με δεδομένο ότι οι «53» λειτουργούν πιο συντεταγμένα, θεωρείται αυτονόητο ότι θα δώσουν μάχη για να κινητοποιήσουν τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να πάνε στις κάλπες.