Με μικρή διαφορά ψήφων (291 υπέρ, 274 κατά και 44 αποχές) εγκρίθηκε από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το ψήφισμα για την αλλαγή των συνθηκών της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέσα στην πρόταση, η οποία ήταν «θηριωδώς» εκτενής, συγκαταλέγεται και η πρόταση για την εγκατάλειψη της αρχής της ομοφωνίας, δηλαδή η κατάργηση του βέτο, που -κατά κάποιο τρόπο- «κρύφτηκε» επιμελώς κάτω από τον όγκο της εισηγητικής έκθεσης, χωρίς ποτέ να μπει ξεχωριστά σε ψηφοφορία. Όπως δηλαδή θα έπρεπε, καθώς πολλές μικρές χώρες διαφωνούν με αυτή την εξέλιξη.

Ο άξονας

Η Γερμανία κατά κύριο λόγο και η Γαλλία ακολούθως έχουν ως πάγιο αίτημα την κατάργηση του βέτο για ευνόητους λόγους και προφανώς για να μπορούν να περνούν τη γραμμή τους, χωρίς να μπλοκάρεται από άλλες χώρες. Το επιχείρημα του γερμανογαλλικού άξονα εστιάζει στη λογική πως δεν μπορεί μια χώρα να αποτελεί εμπόδιο κρατώντας σε «ομηρία» τα υπόλοιπα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η αλήθεια όμως είναι πως το βέτο συνιστά το μοναδικό όπλο στα χέρια των πιο αδύναμων κρατών-μελών έναντι των ισχυρών και η κατάργηση δεν θα επηρεάσει μόνο τα μικρά κράτη, αλλά ευρύτερα τον τρόπο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δημιουργώντας κράτη-δορυφόρους γύρω από τη Γερμανία. Σε αυτό το κλίμα, Γερμανοί και Γάλλοι -κυρίως- ευρωβουλευτές συχνά κάνουν παρεμβάσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο περί «κατάχρησης της αρνησικυρίας», φέρνοντας ως παράδειγμα την Ουγγαρία του Όρμπαν. Στην πραγματικότητα όμως, και σε ό,τι ειδικότερα αφορά τη Γερμανία, η κατάργηση συνδέεται ευθέως με τον πάγιο πόθο του Βερολίνου να ελέγχει και να κατευθύνει την Ευρώπη με βάση πρωτίστως τα εθνικά συμφέροντα και όχι για το κοινό ευρωπαϊκό καλό. Διόλου τυχαία, οι εισηγητές της έκθεσης ήταν πέντε, εκ των οποίων τέσσερις Γερμανοί (!) και ένας Βέλγος.

Αφετηρία

Το ψήφισμα δεν έχει νομική ισχύ μεν, αποτελεί ωστόσο την επίσημη αφετηρία της συζήτησης, καταμαρτυρώντας παράλληλα τις προθέσεις των ισχυρών κρατών της Ένωσης και τις εξελίξεις που ενδεχομένως να δρομολογούνται, ενώ εγκυμονεί τον κίνδυνο της επιβολής των πολυπληθέστερων κρατών έναντι όλων των υπολοίπων, αλλά και της δημιουργίας χωρών-δορυφόρων. Τυπικά, για να καταργηθεί η δυνατότητα του βέτο θα πρέπει να υπάρξει ομόφωνη απόφαση του συμβουλίου των υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη συνέχεια η απόφαση αυτή να οδηγηθεί προς ψήφιση στα εθνικά Κοινοβούλια των κρατών-μελών, κάτι όχι εύκολο, αλλά πλέον ουδείς μπορεί να το αποκλείσει. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται πάντως για μια αρνητική εξέλιξη για Ελλάδα και Κύπρο, καθώς η δυνατότητα χρήσης του βέτο θεωρείται εκ των πραγμάτων πολύ σημαντική, προκειμένου να παρεμποδιστούν αποφάσεις οι οποίες είναι ενάντια στα εθνικά συμφέροντα.

 

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή