Στη δηµιουργία κόµµατος της σύγχρονης Αριστεράς προχωρούν τα στελέχη που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό προαναγγέλλει ο Νίκος Μπίστης, ηγετικό πρόσωπο στην οµάδα των «6+6» του Αλέξη Χαρίτση. Ο κ. Μπίστης εξηγεί αναλυτικά τους λόγους της αποχώρησης, ασκώντας κριτική στους κ. Κασσελάκη και Πολάκη και αναφέρεται στις σχέσεις του νέου φορέα µε το ΠΑΣΟΚ.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σας καταλογίζει εν συνόλω πως η αποχώρηση δεν είναι για λόγους πολιτικούς, αλλά επειδή χάσατε στις εσωκοµµατικές εκλογές... ∆εν δικαιούται µια στοιχειώδη περίοδο χάριτος ο κ. Κασσελάκης;

Ηµουν από αυτούς που αρχικά υποστήριζαν ότι πρέπει να δοθεί περίοδος χάριτος, παρά την αρνητική µου προδιάθεση λόγω των µεθόδων που χρησιµοποίησε κατά τη διαδικασία εκλογής. ∆υστυχώς, ο κ. Κασσελάκης δικαίωσε αυτούς που θεωρούσαν ότι είναι µάταιη υπόθεση η προσπάθεια εκπαίδευσής του. Αποδείχθηκε ότι δεν υπάρχει µέθοδος ταχύρρυθµης εκµάθησης της Αριστεράς.

Αρα, λέτε ότι υπάρχουν πολιτικοί λόγοι...

Πολιτικοί, ιδεολογικοί και λόγοι που έχουν να κάνουν µε τη σοβαρότητα του κόµµατος. Με αλλοπρόσαλλες, αλληλοαναιρούµενες δηλώσεις που γίνονται κατά ριπάς. Αλλα στον ΣΕΒ, τα αντίθετα στον Economist. Και πρόκειται για την οικονοµική πολιτική του κόµµατος. ∆ύο µήνες δεν έχει ακουστεί από τη νέα ηγετική οµάδα µια λέξη θετική για τη Συµφωνία των Πρεσπών. Μόνο µειωτικά τη χρησιµοποίησαν, µιλώντας για τον κίνδυνο που καιροφυλακτεί για Πρέσπες του Αιγαίου. Εθνικισµός µε κάλυψη πατριωτισµού. Οταν µιλάει ο κ. Κασσελάκης για πατριωτική Αριστερά αποδέχεται -ίσως χωρίς να το καταλαβαίνει- πως υπάρχει µη πατριωτική Αριστερά. Ασύλληπτα πράγµατα. Για την άλλη µεγάλη επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή την έξοδο από τα µνηµόνια, µε µαξιλάρι 37 δισ. που εξασφάλισε καθαρή έξοδο και ευνοϊκή ρύθµιση του χρέους, υπήρξε επίσης εκ µέρους του κ. Κασσελάκη αποδοκιµασία. Και κάτω από την κατακραυγή άλλαξε θέση. Η νοσταλγία για την παλιά καλή Ελλάδα µε τους νοικοκυραίους προδίδει έναν κοινωνικό συντηρητισµό, ξένο και απεχθή για την Αριστερά. Η πρότασή του, δε, για δηµοψήφισµα διαγραφών και η οµιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του κόµµατος είναι µνηµείο επιθετικού λόγου ενός προέδρου προς το κόµµα του.

Μήπως κι εσείς, προσωπικά αλλά και ως οµάδα, ανακαλύψατε αργά τον Πολάκη και τον πολακισµό και γενικότερα το τοξικό κλίµα που επικράτησε στον ΣΥΡΙΖΑ; Ολα αυτά δεν υπήρχαν και επί των ηµερών του κ. Τσίπρα;

Η εχθροπάθεια και το τοξικό κλίµα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ µετώπου προς τον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά προς τον Τσίπρα νοµίζω ότι δεν είχαν προηγούµενο. Αυτό εξηγεί, χωρίς βέβαια να δικαιολογεί, φαινόµενα εχθροπάθειας στο εσωτερικό του κόµµατος µε αποδέκτες µέσα κι έξω από το κόµµα. Στάσεις ανορθολογικές και διχαστικές, που τις πλήρωσε εκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα µεγάλα πολυσυλλεκτικά κόµµατα συνήθως έχουν τµήµατα «αυριανισµού» στο εσωτερικό τους. Θυµηθείτε το ΠΑΣΟΚ, απ’ όπου καθιερώθηκε ο όρος. Το πρόβληµα γιγαντώνεται όταν οι φορείς αυτών των απόψεων και συµπεριφορών γίνονται ηγετική οµάδα δίπλα στον πρόεδρο, όπως συµβαίνει τώρα. Σε ό,τι µε αφορά προσωπικά, ήµουν καθαρά, σταθερά και δηµόσια απέναντί τους και αυτό είναι γνωστό τοις πάσι.

Τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει το υπό διαµόρφωση σχήµα; Ποιοι χωράνε σε αυτό;

Θα είναι ένα νέο κόµµα της σύγχρονης Αριστεράς, µε µεγάλη δόση Οικολογίας και φεµινισµού. Θα κρατήσει τις καλύτερες παραδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ και θα απορρίψει τις προβληµατικές. ∆εν θα είναι συγκόλληση θραυσµάτων του ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτή την έννοια, «όλοι οι καλοί χωράνε»...

Κατά τη γνώµη σας, πώς πρέπει να δοµηθούν οι σχέσεις µε το ΠΑΣΟΚ; Μπορεί µέσω ενός προγραµµατικού διαλόγου και µε τι στόχο; Μπορεί να ανατραπεί η ηγεµονία Μητσοτάκη;

Μετά τις εκλογές σε Αργεντινή και Ολλανδία δεν επιτρέπεται σε κανέναν να εφησυχάζει. Η στροφή προς τα δεξιά, µε ακροδεξιά µάλιστα σφραγίδα, είναι γεγονός. Στην Ελλάδα η Ν.∆. κρατάει δυνάµεις και από την Ακροδεξιά και από το Κέντρο, αλλά αυτό δεν θα συνεχιστεί για πολύ. Χρέος των προοδευτικών δυνάµεων είναι να αντιπαραθέσουν ένα εναλλακτικό σχέδιο ριζοσπαστικών µεταρρυθµίσεων, µε στόχο τη συγκρότηση µιας µεγάλης κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που θα κυβερνήσει τη χώρα. Με αυτόν τον σαφή προσανατολισµό το νέο κόµµα θα οικοδοµήσει τις σχέσεις του µε τις άλλες προοδευτικές δυνάµεις.

Σε λίγες µέρες θα βρεθεί στην Αθήνα ο κ. Ερντογάν. Τι πρέπει να γίνει κατά τη γνώµη σας σε σχέση µε την Τουρκία;

Πάγια θέση της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς, που την προώθησε εµπράκτως και το ΠΑΣΟΚ την εποχή Σηµίτη µε ΥΠΕΞ τον Γιώργο Παπανδρέου, είναι η επίλυση των προβληµάτων µε διάλογο και τελική κατάληξη τη Χάγη. Είναι διαφορά αρχής µε τους πολύχρωµους εθνικιστικούς κύκλους που πιέζουν προς την αντίθετη κατεύθυνση και ασκούν επιρροή σε όλα τα κόµµατα (ελπίζω όχι στο νέο που θα συγκροτήσουµε) και σε µεγάλο τµήµα της κοινής γνώµης. ∆είτε την πρόσφατη συνέντευξη Σαµαρά στην «Καθηµερινή» και την επανεµφάνιση Κοτζιά σε παραπλήσια γραµµή. Με αυτή την αντίληψη οδηγήθηκε στο απόλυτο αδιέξοδο το Κυπριακό και στην εδραίωση της διχοτόµησης. Αυτή τη στιγµή δεν επιτρέπεται µεγάλη αισιοδοξία για τα αποτελέσµατα της επίσκεψης Ερντογάν. Εχουν γίνει βήµατα πίσω και ο ίδιος ο Ερντογάν έχει διαφοροποιηθεί σε σχέση µε τις αρχικές του θέσεις προ εικοσαετίας. Κάποια βήµατα οικοδόµησης εµπιστοσύνης πιθανόν να προκύψουν, όπως και παράταση της σχετικά ήρεµης κατάστασης στο Αιγαίο, ώστε να δοθεί χρόνος και να διαµορφωθεί η κατάλληλη ατµόσφαιρα για ουσιαστικό διάλογο στο µέλλον.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή της Κυριακής