Του Θανάση Φουσκίδη

Σύμφωνα με όσα προκύπτουν τις τελευταίες ώρες από το «γαλάζιο» ρεπορτάζ, οι διαδικασίες για την εκλογή νέου προέδρου της ΝΔ, αναμένεται να μετατεθούν χρονικά για το ερχόμενο φθινόπωρο, ίσως -ανάλογα με τις εξελίξεις- και για τις αρχές του χειμώνα. Πρόκειται αν μη τι άλλο για μια σωστή και ψύχραιμη ανάλυση, γύρω από την οποία φαίνεται να κινείται το σύνολο των κορυφαίων στελεχών. Άλλωστε, από την στιγμή που ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε να παραμείνει στην θέση του μετά την ήττα της 25ης Ιανουρίου και να σύρει το κόμμα σε μία ακόμη πανωλεθρία την περασμένη Κυριακή, το καλύτερο που έχει να κάνει η αξιωματική αντιπολίτευση είναι να επιδείξει στάση υπευθυνότητας αυτές τις κρίσιμες ώρες. Είναι σαφές, πως για να δώσει η ΝΔ ισχυρό στίγμα έναντι των γεγονότων, θα πρέπει ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης να πατάει γερά στα πόδια του και να μην αισθάνεται πρόεδρος (έστω και μεταβατικός) υπό προθεσμία ή υπό εσωκομματική ομηρία.

Ωστόσο, αν και εφόσον η χώρα επιστρέψει στην κανονικότητα, το ενδιαφέρον πλέον των κομματικών παραγόντων θα πρέπει να επικεντρωθεί στην εξεύρεση του προσώπου εκείνου που θα μπορέσει να αποτελέσει σοβαρή εναλλακτική κυβερνητική πρόταση και να κοντράρει στα ίσια τον Αλέξη Τσίπρα. Οφείλουν άπαντες να αφήσουν στην άκρη τους όποιους προσωπικούς σχεδιασμούς και φιλοδοξίες και να στηρίξουν την επιλογή ενός στελέχους απαλλαγμένου από τα βαρίδια του κομματικού παρελθόντος που καταδικάστηκε εκ νέου την 5η Ιουλίου και ταυτόχρονα θα έχει την δυνατότητα να συσεπιρώσει γύρω του τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις του πολιτικού συστήματος και κυρίως τους πολίτες που επιζητούν μόνιμα την ασφαλή πορεία της χώρας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να αναζητηθεί μια όσο το δυνατόν πιο ενωτική λύση, με ξεκάθαρο στόχο να μπει ένα τέλος στην άτυπης αριστερής μονοκομματικής δημοκρατίας που «εγκαθιδρύθηκε» με τις τελευταίες εθνικές κάλπες και το δημοψήφισμα. Κι αν κάποιοι νομίζουν ότι η πολιτική κυριαρχία Τσίπρα θα τελειώσει γρήγορα και ανώδυνα, θα πρέπει να αναλογιστούν πως η παράταξη είχε πέσει στην ίδια παγίδα και το 1981, όταν η τότε ηγεσία της θεωρούσε αναλώσιμο πολιτικό προϊόν τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τελικά η ιστορία έγραψε ότι το ΠΑΣΟΚ έπεσε μετά από μία οκταετία κι ενώ στο μεταξύ η ΝΔ είχε αλλάξει τρεις αρχηγούς.

Τότε, ο ιστορικός ηγέτης του Κινήματος είχε υποστηρίξει πως η δεξιά κλείστηκε μια για πάντα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Όμως διαψεύστηκε πανηγυρικά. Ακόμη και τώρα που διανύει ίσως τις χειρότερες ημέρες της, η ΝΔ παραμένει στις συνειδήσεις ενός σημαντικού κομματιού του ελληνικού λαού, ως το απάνεμο λιμάνι του πολιτικού συστήματος και η σταθερή φωνή της λογικής και των ευρωπαϊκών αξιών. Με βάση αυτή την σταθερά πρέπει να κοιτάξει το μέλλον της και να βρει το δικό της φρέσκο και άφθαρτο πρόσωπο. Τον δικό της «40άρη» (όχι απαραίτητα ηλικιακά, αλλά πολιτικά) που όμως δεν θα κινείται σε λαϊκίστικα μονοπάτια και δεν θα επιστρατεύει ανεδαφικές κορώνες για να χαϊδεύει τ' αυτιά του κάθε... συντρόφου, αποκοιμίζοντας ταυτόχρονα την κοινωνία, όπως το. αντίπαλον δέος.

Τα κορυφαία στελέχη της ΝΔ, οφείλουν να διδαχθούν από το παράδειγμα Σαμαρά και να λειτουργήσουν εξυπηρετώντας το παραδοσιακό και εθνικό συμφέρον και όχι τις όποιες πολιτικές τους εμμονές και ατομικές επιδιώξεις. Άλλωστε, ακόμη και στο απευκταίο σενάριο που κάτι δεν πάει καλά στο νέο κύκλο διαπραγμάτευσης με τους εταίρους ή ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρήσει να εκμεταλλευθεί την όποια θετική εξελιξή και η χώρα (στη μία ή την άλλη περίπτωση) οδηγηθεί σε εκλογές τους επόμενους μήνες, η «γαλάζια» παράταξη πρέπει να είναι έτοιμη να πείσει τους πολίτες ότι εισήλθε σε μια νέα εποχή και πλέον μπορεί -όπως έκανε σε κάθε δύσκολη συγκυρία- να εγγυηθεί την ένταξη της Ελλάδας σε τροχιά ανάκαμψης σε όλα τα επίπεδα, έστω και διαμέσου μιας ανηφορικής πορείας.