Ο Λευτέρης Αυγενάκης, στην εισήγησή του κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών άσκησε οξεία κριτική στην κυβέρνηση.

Ο βουλευτής αφού επέκρινε την διαδικασία-εξπρές που ακολουθήθηκε, τόνισε το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης «καταστρατηγεί την πολυφωνία και τον πλουραλισμό, με την επιβολή ελεγχόμενου περιορισμένου αριθμού καναλιών που θα λάβουν άδεια, χωρίς να υπάρχουν οι σαφείς ξεκάθαρες προϋποθέσεις στο σχέδιο νόμου».

Μάλιστα έσπευσε να σημειώσει με δηκτικό τρόπο ότι το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου «δημιουργεί έναν Υπουργό «Καναλάρχη»».

Μεταξύ άλλων, ο κ. Αυγενάκης τόνισε ότι «το παρόν σχέδιο νόμου στην πραγματικότητα καταστρατηγεί την πολυφωνία και τον πλουραλισμό, με την επιβολή ελεγχόμενου περιορισμένου αριθμού καναλιών που θα λάβουν άδεια, χωρίς να υπάρχουν οι σαφείς ξεκάθαρες προϋποθέσεις στο σχέδιο νόμου.
Δημιουργεί αναρχία αλλά και σύγχυση στο ραδιοτηλεοπτικό πεδίο, δημοπράτηση τηλεοπτικών αδειών, και εξωπραγματικές προϋποθέσεις όσες αναφέρονται.

Στηρίζει στην ουσία το κρατικό μονοπώλιο, ιδίως στο τομέα της ενημέρωσης, εξωφρενικό όριο εργαζομένων για ενημερωτικά κανάλια, πανελλαδικής εμβέλειας και ενισχύει, τον αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ επίγειας ψηφιακής ενημέρωσης και εναλλακτικών πλατφορμών διανομής όπως δικτύου τηλεόρασης.

Παρέχει νομοθετική εξουσιοδότηση στο ΕΣΡ, για την διενέργεια της αδειοδότησης μέσω δημοπρασίας. Γιατί έχουμε Πρόεδρο στο ΕΣΡ; Με απόφαση επίσης του Υπουργού, αρμοδίου για θέματα της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, ορίζεται ο αριθμός των δημοπρατούμενων αδειών παρόχων περιεχομένου εθνικής και περιφερειακής εμβέλειας, για διάρκεια τουλάχιστον 10 ετών. Ο απόλυτος συγκεντρωτισμός Υπουργού-«Καναλάρχη».

Ο αριθμός των νόμιμων αδειών τηλεοπτικών σταθμών μπορεί να είναι απεριόριστος, εκτός και αν στόχος της Κυβέρνησης είναι ο αποκλεισμός κάποιων από την παροχή άδειας, ο εκβιασμός ή τυχόν συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, που, δυστυχώς, ξέρετε εξαιρετικά καλά να κάνετε.
Είναι εμφανής η προσπάθεια επιβολής της ΕΡΤ ως μονοπωλίου στο χώρο των ενημερωτικών σταθμών.

Ένας τέτοιος διαγωνισμός θα είχε νόημα στην εποχή της αναλογικής τηλεόρασης, όπου τα κανάλια για να εκπέμψουν χρειάζονταν το σπάνιο πόρο, που βεβαίως τότε ήταν οι συχνότητες. Πλέον, δεν αποτελεί σπάνιο πόρο. Με το δεύτερο κεφάλαιο ιδρύεται ένα νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου ως θυγατρική της ΕΡΤ, ως πάροχος δικτύου επίγειας ψηφιακής ευρυεκπομπής, λειτουργώντας παράλληλα και ανταγωνιστικά. Τι κόστος θα έχει και τι θα γίνει σε περίπτωση που λειτουργούν δύο πάροχοι;

Στο τρίτο κεφάλαιο ρυθμίζονται τα θέματα της ΕΕΤΤ. Είναι σαφής η πρόθεση ευθείας ανάμειξης του Υπουργείου στα θέματα της ΕΕΤΤ και είναι απαράδεκτο, στην αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου, να γίνεται αναφορά, όπως χαρακτηριστικά λέει, «αποτέλεσμα της θεσμικά στρεβλωμένης λειτουργίας της ΕΕΤΤ». Πλήττει το κύρος και τη λειτουργία της ανεξάρτητης αρχής.

Θέλουμε, ως Ν.Δ., ξεκάθαρα πράγματα. Νομοθέτηση ενός διαφανούς, αξιόπιστου, λειτουργικού, αντικειμενικού και κυρίως δίκαιου συστήματος αξιολόγησης συνδυασμένων κριτηρίων με μοριοδότηση, με κριτήριο και την εμπειρία, αλλά φυσικά και την παλαιότητα. Χαρακτηρίζουμε επικίνδυνη και αδικαιολόγητη αυθαιρεσία τη δημιουργία του «καναλάρχη Υπουργού» που θέλει να δημιουργήσει με την ψήφιση ή εφαρμογή του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου.

Βεβαίως και συμφωνούμε ότι πρέπει να υπάρχουν περιορισμοί στα θέματα συγκέντρωσης και όσον αφορά την ισχύ στην αγορά, σύμφωνα με τους κανόνες της Ε.Ε. και σε ό,τι αφορά την επιρροή στην ενημέρωση. Το σχέδιο νόμου αγνοεί κανόνες ευρωπαϊκούς και φυσικά κανόνες και νόμους του ελληνικού κράτους. Δεν μπορεί να σταθεί, είναι διάτρητο, έχει πολλά σκοτεινά σημεία, εξυπηρετεί την υπερσυγκέντρωση εξουσιών, καταργεί τη διαφάνεια, αλλά και το ρόλο των κομμάτων, σε ό,τι αφορά τη λειτουργία των ανεξάρτητων αρχών, όπως το ΕΣΡ ή την Ε.Ε.Τ.Τ., που αποτελεί μια ρυθμιστική αρχή».