Του Νίκου Σίμου - Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Η προοπτική της διάλυσης ή της διάσπασης της Νέας Δημοκρατίας δεν περνάει μόνο μέσα από τις φιλοδοξίες των δελφίνων. Μάλιστα, πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο Κώστας Καραμανλής, είχαν προβλέψει ότι, εάν οι υποψηφιότητες για την προεδρία της Ν.Δ. ήταν πάνω από δύο, το κόμμα θα οδηγούνταν σε αυτόν τον δρόμο.

Είναι προφανές ότι στην περίπτωση που τα γνωστά πολιτικά «τζάκια» της Ν.Δ. «συνασπίζονταν» στη στήριξη μίας και μόνο υποψηφιότητας, ασφαλώς και η φιλοδοξία οποιουδήποτε άλλου υποψηφίου δεν θα είχε πολλές πιθανότητες.

Εξίσου προφανές, όμως, είναι ότι, για διαφορετικούς λόγους η καθεμία, οι μεγάλες φατρίες της «γαλάζιας» παράταξης έχουν κάθε συμφέρον για τη μετάλλαξη της Νέας Δημοκρατίας μέσω της επώδυνης πολυδιάσπασης. Και τούτο διότι οι μεν κρίνουν το σημερινό προϊόν φθαρμένο και οι δε θέλουν είτε να πάρουν την εκδίκησή τους είτε να εξωθήσουν την παράταξη σε διαφορετικά ιδεολογικά μονοπάτια, καθώς ακόμη υπάρχει αμφιταλάντευση αν το κόμμα πρέπει να κινηθεί αμφίπλευρα ή να δώσει έμφαση σε κεντρώα χαρακτηριστικά, όπως λ.χ. υποστηρίζει η πλευρά Μητσοτάκη.

Η πλευρά Καραμανλή, στο μέτρο που πράγματι ο πρώην πρωθυπουργός θέλει να ηγηθεί -έστω και υπό πίεση- μιας νέας κεντροδεξιάς παράταξης, με σαφή πάντως και τα δεξιά χαρακτηριστικά, όπως αυτά που έχουν και προβάλλουν χωρίς ενοχές τα λοιπά κόμματα που μετέχουν στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, έχει συμφέρον να τελεί σε κατάσταση διάλυσης το σημερινό νεοδημοκρατικό σχήμα. Το ιδανικό δε για αυτόν θα είναι να μη θεωρηθεί ότι ήταν ο καταλύτης της διάλυσης, πολύ περισσότερο όταν τον συγκεκριμένο ρόλο μπορεί να τον παίξουν άλλοι. Πάντως, παρά την προσπάθειά του να μη θεωρηθεί ότι συμμετείχε στις σημερινές εσωκομματικές διαδικασίες με δικές του παρεμβάσεις προς τη μία ή την άλλη πλευρά, εν τούτοις:

  • Είναι γνωστό ότι συνέστησε στον Απόστολο Τζιτζικώστα να μην υποβάλει υποψηφιότητα.
  • Ολοι οι στενοί συνεργάτες του, αλλά και οι ανήκοντες στο λεγόμενο «καραμανλικό μπλοκ» έχουν σαφώς ταχθεί υπέρ του Ευάγγελου Μεïμαράκη.

ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ

Οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι στην περίπτωση που ο Κ. Καραμανλής ήθελε να πρωταγωνιστήσει στην πολιτική σκηνή στο μέλλον, οποιοδήποτε αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών θα τον συνέφερε. Διότι, εάν εκλεγεί ο Β. Μεϊμαράκης, η θητεία του θα παραμένει, κατά κάποιον τρόπο, μεταβατική και εξαρτημένη από τις πολιτικές εξελίξεις που βρίσκονται στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα. Κι αυτό γιατί οι εσωκομματικοί αντίπαλοί του υποστηρίζουν ότι τη μεταβατικότητα της προεδρίας του, ακόμη και μετά την εκλογή του, την προσδιορίζει το ποσοστό που επέτυχε στις τελευταίες κάλπες, το οποίο και δεν μπορεί να υπερβεί.

Στην περίπτωση που εκλεγεί άλλος εκ των σημερινών υποψηφίων, η Νέα Δημοκρατία, παρά την ενδεχόμενη αρχική ευφορία, δεν θα παύσει να πελαγοδρομεί, αφού ακόμη και οι νεότεροι υποψήφιοι, με τη μέχρι σήμερα μεσσιανική στάση τους, δείχνουν να μην έχουν αντιληφθεί -όπως και το υπόλοιπο κόμμα- τους ουσιαστικούς λόγους της απόστασης της Ν.Δ. από την κοινωνία. Εφόσον επιβεβαιωθούν και στην πράξη οι εκτιμήσεις αυτές, και πάλι θα φανεί η ημερομηνία λήξεως που έχει το κόμμα υπό την παρούσα μορφή του. Και για το κάτι διαφορετικό, όπως πιστεύουν οι συνεργάτες του Κώστα Καραμανλή, αυτόν θα καλέσει η κεντροδεξιά παράταξη. Για να την επανασυσπειρώσει και να την ανασυγκροτήσει σε έναν νέο φορέα, μια και, με βάση τις αναλύσεις τους, είναι το μοναδικό κοινώς αποδεκτό πρόσωπο που θα μπορούσε να καταστήσει εφικτή τη συγκέντρωση των δυνάμεων της παράταξης γύρω του.

Στο πλαίσιο αυτό κινούνται και τα μηνύματα καραμανλικών κύκλων, αλλά και της Παναγή Κυριακού, που προβλέπουν ότι ο μοναδικός τρόπος για να παραμείνει ενωμένη η παράταξη και ακολούθως να βρει εκ νέου τον βηματισμό της προς την εξουσία είναι η παραμονή του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στην αρχηγία.

«Αν υπάρχει κάποιος που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τις όποιες σκέψεις του Καραμανλή περί επιστροφής του με ηγετικό ρόλο και, κατά συνέπεια, να εξασφαλίσει τον απαραίτητο πολιτικό χρόνο που θα επεδίωκε ο ίδιος σε μια τέτοια περίπτωση, αυτός είναι ο Β. Μεϊμαράκης. Αλλιώς, τα πράγματα θα περιπλέκονταν επικίνδυνα», επισημαίνουν οι καλά γνωρίζοντες το σχετικό παρασκήνιο. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίες οι διαρροές περί προθέσεων του Β. Μεϊμαράκη, αν τελικώς διατηρήσει στα χέρια του τα ηνία της παράταξης, να προωθήσει στο πόστο του γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής τον απόλυτα έμπιστο συνομιλητή του Κώστα Καραμανλή, Ευριπίδη Στυλιανίδη.

ΓΙΑ ΤΑ ΜΜΕ

Ενδεικτικό της απόλυτης συνεννόησης της Συγγρού και της Παναγή Κυριακού είναι το γεγονός ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. επέλεξε να μην πάρει τον λόγο στη συζήτηση για το νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες (αν και το κόμμα το καταψήφισε), προκειμένου να κρατηθούν χαμηλοί τόνοι. Η πρωτοβουλία αυτή υπαγορεύτηκε από την ανάγκη να διατηρηθούν οι ισορροπίες στο εσωτερικό της Ν.Δ., με δεδομένο ότι ο πάντα ισχυρός εσωκομματικά Κώστας Καραμανλής, αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, είχαν δει με θετικό μάτι τον νέο νόμο (ο πρώην πρωθυπουργός απείχε, μάλιστα, από την ψηφοφορία, καταδεικνύοντας εμπράκτως τις διαθέσεις του), ο οποίος κινείτο στην κατεύθυνση του καραμανλικού «βασικού μετόχου».