Του Γιώργου Κατσίγιαννη – Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Σε ένα ιδιότυπο πολιτικό αλισβερίσι με Ευρωπαίους κορυφαίους αξιωματούχους, κυρίως από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, όπως είναι ο επίτροπος Οικονομικών, Πιερ Μοσκοβισί, και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, βρίσκεται ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Αυτός ο πολιτικός ελιγμός κρίθηκε σχεδόν επιβεβλημένος από τον κ. Τσίπρα και το στενό επιτελείο του, προκειμένου οι αλλαγές στη σύνθεση και τη φυσιογνωμία του υφιστάμενου κυβερνητικού σχήματος, για τις οποίες έχει δεχθεί πιέσεις στο παρασκήνιο, να δρομολογηθούν σταδιακά και αφού προηγουμένως ο ίδιος έχει εξασφαλίσει σειρά «ανταλλαγμάτων», που σχετίζονται με τρεις στόχους: Την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την έναρξη της συζήτησης για ελάφρυνση του δημόσιου χρέους.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το ζήτημα της «πολιτικής διεύρυνσης της κυβέρνησης προς την Κεντροαριστερά» ετέθη εκ νέου από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, στην κατ’ ιδίαν συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου το πρωί της Τετάρτης, λίγες ώρες πριν ο Ευρωπαίος αξιωματούχος συναντηθεί με την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά, και τον επικεφαλής του «Ποταμιού», Σταύρο Θεοδωράκη.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που ήδη έχει προαναγγείλει ότι η θητεία του υφιστάμενου κυβερνητικού σχήματος έχει διάρκεια ζωής έξι μηνών, επιδιώκει στο διάστημα αυτό να προετοιμάσει το έδαφος για τις επόμενες αλλαγές, υπολογίζοντας όλες τις παραμέτρους που θα καθιστούν δικαιολογημένη την απόφασή του για ανασχηματισμό. 

ΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ

 Στις παραμέτρους αυτές υπολογίζονται: Από τη μια, οι πιέσεις των Ευρωπαίων για συγκρότηση μιας κυβέρνησης με ευρύτερη πολιτική απήχηση, κάτι που του έχει διαμηνυθεί ως προαπαιτούμενο για να ανοίξει η συζήτηση για το χρέος. Από την άλλη, η ανάγκη προληπτικής προστασίας της κυβέρνησης της χώρας από τον ίδιο, ώστε ο πόλεμος φθοράς που θα υποστούν κορυφαίοι υπουργοί, οι οποίοι λαμβάνουν αντιδημοφιλείς αποφάσεις, να μην πλήξει το Μέγαρο Μαξίμου.

Ακόμη, η προβολή θετικών μηνυμάτων προς τις αγορές και τους επενδυτές, που ζητούν εχέγγυα πολιτικής σταθερότητας μέσα από τη διασφάλιση μιας ευρείας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, με προσήλωση στις μεταρρυθμίσεις. Στόχος, να εκμηδενιστούν οι πιθανότητες «εκλογικών» πειραματισμών, είτε επειδή ο Αλ. Τσίπρας θα είναι όμηρος των εσωκομματικών συσχετισμών είτε οιονεί «απειλούμενος» από τον κυβερνητικό του εταίρο, Πάνο Καμμένο.

Επιπλέον, η κλιμάκωση των επιθέσεων από τα ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης όσο παραμένει σε εκκρεμότητα η ολοκλήρωση της διαδικασίας αδειοδότησης των τηλεοπτικών συχνοτήτων. Ηδη, με αφορμή και τις λαβές που έδωσαν κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης, όπως αυτοί που είχαν εκκρεμότητες με τα «πόθεν έσχες», η επιχειρηματολογία περί ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς αρχίζει και αποδυναμώνεται.

Ακόμη μία σοβαρή παράμετρος, η οποία θα βαρύνει στην απόφαση του πρωθυπουργού για αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα, συνδέεται με την προσπάθεια εκτόνωσης των αντιδράσεων που ήδη αρχίζουν και εκδηλώνονται σε κοινωνικό επίπεδο. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, κυρίως ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ, οι ηγεσίες των οποίων δεν ελέγχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, αρχίζουν σταδιακά να επανακτούν τη χαμένη τους αίγλη και δυναμική. Ως αποτέλεσμα, επηρεάζουν σημαντικά τμήματα εργαζομένων που κατά την περίοδο της «αντιμνημονιακής» εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ είχαν «αυτομολήσει» στο στρατόπεδο του Αλ. Τσίπρα, με την ελπίδα να κάνει πράξη όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις του.

TA «ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ»

Βεβαίως, η τελευταία εκδοχή που μπορεί να αναγκάσει τον πρωθυπουργό να προχωρήσει απρογραμμάτιστα σε αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα σχετίζεται με τη γνωστή θεωρία των «απρόβλεπτων ατυχημάτων», που μπορεί να υποχρεώσουν έναν υπουργό σε οικειοθελή παραίτηση, ακόμη και για άσχετο θέμα. Η περίπτωση του υπουργού Παιδείας, Νίκου Φίλη, είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική, καθώς με τις δηλώσεις που έκανε για τη γενοκτονία των Ποντίων έστρεψε την πλειονότητα της κοινής γνώμης εναντίον του και κατέστησε «προβληματική» τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση.

Επίσης, υπάρχει μια κατηγορία υπουργών που κάθονται σε «ηλεκτρικές καρέκλες», όπως ο υπουργός Εργασίας, Γιώργος Κατρούγκαλος, και ο υπουργός Γεωργίας, Βαγγέλης Αποστόλου. Είναι άγνωστο εάν θα αντέξουν μέχρι τέλους την πίεση από τις «αντιλαϊκές» αποφάσεις που καλούνται να εκτελέσουν, στο πλαίσιο της εφαρμογής του τρίτου Μνημονίου, ή θα επιλέξουν τον δρόμο της ηρωικής εξόδου, ώστε να μη χρεωθούν προσωπικά τη «βρώμικη» δουλειά απέναντι σε ασφαλισμένους και αγρότες και στον επόμενο ανασχηματισμό αποτελέσουν τα «εξιλαστήρια θύματα» του Μαξίμου.

Οι αλλαγές «δείχνουν» Σημιτικούς

Σε κάθε περίπτωση, οι αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα σε προγραμματισμένο χρόνο, δηλαδή μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας αξιολόγησης, θα αποκαλύψουν, σε πρώτη φάση, και το στίγμα των κυοφορούμενων εξελίξεων αναφορικά με τα πολιτικά χαρακτηριστικά της διακυβέρνησης της χώρας τους επόμενους μήνες. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, ενόψει αυτής της προοπτικής, καταγράφεται έντονη κινητικότητα από πρώην κορυφαίους πολιτικούς παράγοντες της χώρας, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο «υπενθυμίζουν» τη διάθεσή τους για ανάμιξη στα κοινά. Προσωπικότητες κυρίως από τον χώρο της Κεντροαριστεράς, όπως ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ο πρώην υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος, ο οποίος την Τετάρτη στο βιβλιοπωλείο «Ιανός» ανέπτυξε τις θέσεις του για την οικονομική κατάσταση της χώρας, η πρώην επίτροπος της Ελλάδας, Αννα Διαμαντοπούλου, με την οποία συναντήθηκε και ο οικονομικός επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί, και αρκετοί άλλοι…