Η αυριανή εσωκομματική εκλογική αναμέτρηση στη Νέα Δημοκρατία είναι κρίσιμη όχι μόνο για το ιστορικό αυτό κόμμα, αλλά τόσο για την ισορροπία του πολιτικού συστήματος όσο και για την πορεία της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας. Ασφαλώς και δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για τη διατήρηση του δικομματισμού και για έναν ρόλο που θα μπορούσε να παίξει η Ν.Δ. σε τέτοιο πλαίσιο, τη στιγμή μάλιστα κατά την οποία η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να ακολουθεί τα πολιτικά πρότυπα άλλων χωρών και, κυρίως, την αναγκαστική συνεργασία μεταξύ δύο ή και περισσότερων κομμάτων.

Ετσι, μπορεί η διασπορά ψήφων -η οποία ασφαλώς θα διευρυνθεί το προσεχές διάστημα, με την ψήφιση ενός αναλογικότερου συστήματος- να εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη δυνατή αντιπροσώπευση του λαού, από την άλλη πλευρά, όμως, η χώρα μας έχει μπει στα βαθιά νερά των συνεργασιών, με έλλειψη ακόμη κουλτούρας διακομματικών συνεννοήσεων και με το εγγενές μειονέκτημα μιας κρατικής μηχανής που δεν δουλεύει χωρίς κάποιον πάνω από το κεφάλι της. Χώρια που και στην περίπτωση αυτή δεν δουλεύει άψογα.

Παρ’ όλα αυτά, η Ν.Δ. πρέπει να διατηρήσει το ποσοστό της σε τέτοια επίπεδα που να είναι ο αναγκαστικός πολιτικός συνομιλητής, με πρωταγωνιστικό μάλιστα ρόλο, σε κάθε πολιτική συνεννόηση. Αυτό αρχικώς προϋποθέτει, ανεξαρτήτως του ποιος θα είναι αύριο -ή την επόμενη Κυριακή- ο νέος πρόεδρος, ότι το κόμμα πρέπει να διατηρήσει τη συνοχή του και να μη σημειωθούν είτε διαλυτικά φαινόμενα είτε διασπάσεις. Διότι και στις δύο περιπτώσεις οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. θα την εγκαταλείψουν και θα κατευθυνθούν σε άλλα κόμματα που έχουν, κατά την άποψή τους, μια αστική ιδεολογία. Μπορεί όμως να κατευθυνθούν -καθότι συντηρητικοί ή δεξιοί- προς τη Χρυσή Αυγή, γεγονός που θα είναι μια κακή εξέλιξη, η οποία θα μπορούσε να δημιουργήσει, έστω και έμμεσες, ευθύνες στη Νέα Δημοκρατία. Διότι, στη φάση αυτή, είναι το κόμμα που μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα σε διαρροές προς ακραίες μορφές της Δεξιάς. Και φανταζόμαστε ότι όλοι στη Ν.Δ. μπορούν να αντιληφθούν τι θα μπορούσε να σημαίνει για το πολιτικό σύστημα να αναδειχθεί ως αξιωματική αντιπολίτευση ένα φασιστικό μόρφωμα.Από την άλλη πλευρά, με ελάχιστη την αξιοπιστία των μικρών κομμάτων που εμφανίζονται ως εκπρόσωποι της αστικής τάξης, είναι επιβεβλημένο να υπάρχει μια ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση, που επίσης να αποτελεί ανάχωμα στους ερασιτεχνισμούς της κυβέρνησης. Ειδικώς όταν οι ερασιτεχνισμοί αυτοί αποδεικνύονται επικίνδυνοι και για τους πολίτες και για την ίδια τη χώρα, η ιστορική ευθύνη της Ν.Δ. μεγεθύνεται και δεν είναι δυνατόν ο συγκεκριμένος ρόλος να ακυρωθεί από προσωπικά καπρίτσια.

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ