Του Νίκου Σίμου, εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Αμέσως μετά τις γιορτές, ο Τάκης Μπαλτάκος, άλλοτε στενός συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά (και φερόμενος ως ιδεολογικός καθοδηγητής του Απόστολου Τζιτζικώστα), θέτει σε κίνηση τη δημιουργία ενός αμιγώς λαϊκοδεξιού κόμματος. Επιθυμία του, μάλιστα, είναι σε αυτό να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο ο Μάκης Βορίδης.

Αρχικώς, η ιδέα ήταν τον ρόλο του επικεφαλής να επιδιωχθεί να τον αναλάβει ο Απόστολος Τζιτζικώστας (εφόσον θα ήταν επιτυχής η έκβαση της υποψηφιότητάς του). Αν και πάλι, και στην περίπτωση αυτή, ο ουσιαστικός αρχηγός, καθώς ο περιφερειάρχης θα ήταν εκτός Βουλής, θα ήταν ο Μάκης Βορίδης. Αλλωστε, κανείς από τους γνωρίζοντες τα θέματα της Δεξιάς, γενικώς, δεν πίστευε ότι η στήριξη προς τον Απόστολο Τζιτζικώστα από τον πρώην υπουργό Υγείας θα έπρεπε να αξιολογηθεί στο πλαίσιο της στήριξης που άλλοι βουλευτές, λ.χ., έδωσαν δημοσίως στον έναν ή τον άλλο υποψήφιο.

Οπως αναφέρει στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» ο προβάλλων και την ανάγκη της σύστασης ενός καθαρόαιμα δεξιού κόμματος Τάκης Μπαλτάκος, το νέο κόμμα θα έχει τα χαρακτηριστικά των σχηματισμών από τους οποίους «κατάγεται» η Νέα Δημοκρατία, όπως το Λαϊκό Κόμμα του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη, ο Ελληνικός Συναγερμός του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου και η Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Το εγχείρημα πλέον θα έχει ανεξάρτητη πορεία, ασχέτως των εξελίξεων στη «γαλάζια» παράταξη, καθώς, όπως εκτιμάται άλλωστε και από τους εμπνευστές της ίδρυσης ενός ακραιφνώς πολιτικού φορέα, το κόμμα που ίδρυσε ο Καραμανλής και το οποίο σήμερα αναζητεί τη νέα ηγεσία του μπορεί να εμφανίσει διασπαστικές τάσεις, με ό,τι και αν αυτό σημαίνει για τον ρόλο που θα ήθελε να παίξει στα πολιτικά πράγματα. Στο παραπάνω πλαίσιο, υποστηρίζεται ότι το νέο δεξιό κόμμα θα αποβλέπει στο να προσελκύσει αρκετά νεοδημοκρατικά στελέχη που ενστερνίζονται την ιδεολογία της λαϊκής Δεξιάς.

Ως προς τα στελέχη που θα ακολουθήσουν τον υπό ίδρυση φορέα, όπως εκτιμούν οι πρωταγωνιστές της κίνησης, προφανώς από τις βολιδοσκοπήσεις που έχουν κάνει, είναι αρκετά. Υπολογίζει, μάλιστα, ο κ. Μπαλτάκος ότι ακόμη και βουλευτές του καραμανλικού μπλοκ θα μπορούσαν να ενταχθούν σε αυτό, ειδικώς μάλιστα αν διαπίστωναν ότι ο Κώστας Καραμανλής, τουλάχιστον τώρα, δεν είναι διατεθειμένος να αναμιχθεί είτε στη Ν.Δ. είτε σε νέα πολιτικά σχήματα.

ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ

 Πίσω από την ίδρυση ενός αμιγώς δεξιού κόμματος είναι φυσικό να υπάρχει συγκεκριμένο σκεπτικό. Κατ’ αρχήν, στη χώρα μας, όπως διαπιστώνει ο κ. Μπαλτάκος (και όσα πολιτικά και μη πρόσωπα τον ακολουθούν στο σχετικό εγχείρημα), υπάρχει ένα συγκεκριμένο κενό στο πολιτικό σύστημα, το οποίο συνίσταται στην έλλειψη ενός δεξιού κόμματος, όπως αυτά που υπάρχουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και παίζουν πάντοτε πρωταγωνιστικό ρόλο. Τα συγκεκριμένα κόμματα είναι τα χριστιανοδημοκρατικά, τα χριστιανοκοινωνικά και τα λαϊκά.

Αντιθέτως, εδώ, κατά τη Μεταπολίτευση ένα τέτοιο κόμμα ήταν η Εθνική Παράταξη, η οποία είχε βραχύβια πολιτική επιβίωση, εξαιτίας της μερικής ταύτισής της με ιδέες που ενστερνιζόταν και το δικτατορικό καθεστώς, του οποίου άλλωστε τα πεπραγμένα ήσαν και πολύ νωπά, ώστε να μην αρχίσει να αξιολογείται αρνητικά το κόμμα του Θεοτόκη. Ενα σημαντικό, δε, επιχείρημα των ενδιαφερομένων για την ίδρυση ενός καθαρόαιμα δεξιού κόμματος είναι ότι η απάλειψη της λέξης και της έννοιας «Δεξιά» από το πολιτικό λεξιλόγιο είναι σαν να σφραγίζει τη ληξιαρχική πράξη θανάτου μιας ιδιαίτερα ανεπτυγμένης ιδεολογίας σε όλους τους λαούς.

Οσο για το «άνοιγμα» που είχε κάνει ο Κώστας Καραμανλής προς τον «μεσαίο» χώρο, ο Τάκης Μπαλτάκος υποστηρίζει ότι η ενέργεια αυτή ήταν τότε δικαιολογημένη, διότι το ΠΑΣΟΚ, ως καλύπτον τον χώρο του Κέντρου, ήταν σε αποδρομή στη συνείδηση των πολιτών, κυρίως για θέματα ηθικής τάξης, με τα οποία άλλωστε ασχολήθηκε αργότερα η Δικαιοσύνη, με αποκορύφωμα τη φυλάκιση Τσοχατζόπουλου και τις δικαστικές περιπέτειες Μαντέλη. Επομένως, θα έπρεπε ένα αστικό κόμμα να καλύψει τον κεντρώο χώρο, που κάλυπτε το ΠΑΣΟΚ...

Σήμερα, όμως, προς το Κέντρο φέρεται να μετατοπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, οπότε, ενώ δύο κόμματα θα διεκδικούσαν κεντρώους ψηφοφόρους, δηλαδή εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ., από την άλλη θα διαπιστωνόταν ένα κενό μεταξύ του Κέντρου και της άκρας Δεξιάς. Ενα κόμμα λαϊκής Δεξιάς, δε, κατά το πρότυπο, όπως προαναφέρθηκε, των φορέων του χώρου αυτού που λειτουργούσαν πριν από τη δικτατορία, αφενός θα ερχόταν να καλύψει το σχετικό κενό και αφετέρου θα μπορούσε να προσελκύσει τους ψηφοφόρους που είχαν στο παρελθόν ψηφίσει Νέα Δημοκρατία, αλλά θέλησαν να αλλάξουν τα τελευταία χρόνια πολιτική στέγη και κατευθύνθηκαν, και λόγω των οικονομικών συνθηκών, είτε προς τους Ανεξάρτητους Ελληνες είτε προς τη Χρυσή Αυγή. Με άλλα λόγια, βασικός στόχος ενός λαϊκοδεξιού κόμματος είναι οι ψηφοφόροι των ΑΝ.ΕΛ. και της Χρυσής Αυγής.

Ιδεολογική πλατφόρμα με άρωμα Εθνάρχη

Οι στόχοι σε ποσοστά -στην περίπτωση που θα ήταν έτοιμο ένα τέτοιο πατριωτικό λαϊκό δεξιό κόμμα για εκλογές- είναι ρεαλιστικοί, όπως προσδιορίζονται από τους έχοντες τη σχετική πρωτοβουλία, οι οποίοι, όπως λέγουν, δεν τρέφουν αυταπάτες. Με άλλα λόγια, πιστεύουν ότι ένα δεξιό κόμμα με καθαρά φιλολαϊκό και πατριωτικό προσανατολισμό μπορεί να προσελκύσει σημαντικό ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας, που γνώρισε και τις «χάρες» της Αριστεράς. Αλλωστε, η «δεξαμενή» ψηφοφόρων, όπως υπολογίζουν στο υπό ίδρυση κόμμα, περιλαμβάνει παραδοσιακά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, όπως είναι η Εκκλησία και το μεγάλο ποίμνιό της, τα Σώματα Ασφαλείας και οι ένστολοι, που είναι εξοργισμένοι με ορισμένες από τις αεθνείς απόψεις της Αριστεράς, στο πλαίσιο μιας πολυπολιτισμικότητας-αχταρμά. Ακόμη, το νέο κόμμα υπολογίζει και σε μια σημαντική μερίδα του επιχειρηματικού κόσμου, που, κατά τους υπευθύνους της νέας κίνησης, αισθάνονται πως αντιμετωπίζονται από το κράτος ως κοινοί εγκληματίες και όχι ως παραγωγικά μέλη της κοινωνίας.

Ιδεολογικώς, το νέο κόμμα θα ασπάζεται μεν τις αρχές της ελεύθερης οικονομίας, συγχρόνως όμως θα αποδέχεται τους κανόνες του κρατικού παρεμβατισμού -όχι του κρατισμού-, προκειμένου να εξασφαλίζονται συνθήκες κοινωνικής δικαιοσύνης. Είναι χαρακτηριστικό ότι γίνονται, από τους απεργαζόμενους την ίδρυση ενός τέτοιου κόμματος, συχνές αναφορές στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, στα πρότυπα της δικής του διακυβέρνησης και στις κοινωνικές του ευαισθησίες, που προφανώς αποτελούν μια προσπάθεια διεμβολισμού της Ν.Δ., η οποία, όπως επισημαίνουν σκωπτικά, έχει υπογράψει δύο μνημόνια. Παράλληλα, είναι αυτονόητο ότι δεν είναι μόνο οι αρχές του καραμανλισμού που θα αντιγράφει το νέο κόμμα, αλλά συγχρόνως η εθνικοπατριωτική ιδεολογία, με ανάδειξη όσων ιστορικών στοιχείων θέλει να αλλοιώσει η Αριστερά.