Του Σταύρου Παπαντωνίου - Εφημερίδα ΕΠΕΝΔΥΣΗ

Σε μια νέα και δύσκολη εποχή εισήλθε το καραμανλικό στρατόπεδο, μετά την ήττα του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, τον οποίο -παρά τη σιωπή του- είχε στηρίξει προσωπικά ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Η συγκεκριμένη αποτυχία αποτελεί έπειτα από πολλά χρόνια σημείο τομής στην ιστορία της Νέας Δημοκρατίας, καθώς αποτελεί ηχηρό μήνυμα με πολλές προεκτάσεις απέναντι σε όλους εκείνους που θεωρούσαν δεδομένη την επικράτηση του κ. Μεϊμαράκη λόγω της στήριξης του κατά πολλούς «ιδιοκτήτη» της παράταξης.

Από το 1997,όταν και ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος ο Κώστας Καραμανλής, είναι η πρώτη φορά που αμφισβητείται ευθέως η εσωκομματική πρωτοκαθεδρία του. Ακόμα και την περίοδο του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος, σημειωτέον, ήταν ο πρώτος πρόεδρος που εξελέγη από τη βάση του κόμματος με ευρεία αποδοχή, υπήρχε διάχυτη η εντύπωση πως ο Κώστας Καραμανλής είναι ο «βασικός μέτοχος» και ο πιο δημοφιλής πολιτικός της Κεντροδεξιάς. Η ήττα του Βαγγέλη Μεϊμαράκη έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία στο καραμανλικό στρατόπεδο και τσαλάκωσε το προφίλ και τη φήμη του Κώστα Καραμανλή ως του απόλυτου κλειδοκράτορα της παράταξης. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως ο πρώην πρωθυπουργός δεν είδε ποτέ με ιδιαίτερη συμπάθεια τις πολιτικές θέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, ενώ όλο το στενό περιβάλλον του είχε πάρει θέση υπέρ του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, πολλές φορές με ακραία ρητορική - όπως, για παράδειγμα, ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, που χαρακτήρισε «συνιστώσα» εντός της ΝΔ την πλευρά του κ. Μητσοτάκη και των υποστηρικτών του.

Τα νέα δεδομένα στην Κεντροδεξιά αλλάζουν και τη στρατηγική του καραμανλικού στρατοπέδου. Ο Κώστας Καραμανλής, ύστερα από έξι χρόνια σιωπής, κατά τη διάρκεια των οποίων η φήμη του αποκαταστάθηκε σε μεγάλο βαθμό και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα έδινε μεγάλες διαστάσεις στην ισχύ του, βρίσκεται μπροστά σε ένα από τα πιο δύσκολα σταυροδρόμια της πολιτικής του πορείας. Το γεγονός ότι τα ηνία του κόμματος του τα έχει πλέον ένας Μητσοτάκης, ο οποίος φύσει και θέσει δεν είναι πρόθυμος να εξυπηρετήσει τις όποιες μελλοντικές βλέψεις του πρώην πρωθυπουργού, αντίθετα θα δημιουργήσει ένα κόμμα όπως ο ίδιος το έχει οραματιστεί, αποτελεί εκ προοιμίου πολύ δύσκολη εξίσωση για τον ρόλο και τη θέση του ίδιου στο νέο σκηνικό το οποίο διαμορφώθηκε από την 10η Ιανουαρίου.

Ανασύνταξη

Οσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας περί νέου φορέα από τους καραμανλικούς αντιμετωπίζονται με ειρωνικά σχόλια από την Παναγή Κυριακού, καθώς ο Κώστας Καραμανλής είναι βαθιά θεσμικός πολιτικός, με αίσθημα ευθύνης της (κομματικής) αποστολής του. Αυτό, μάλιστα, που τονίζουν καλά ενημερωμένες πηγές είναι πως η νοοτροπία του Κώστα Καραμανλή περί εθνικής ενότητας, τόσο σε κομματικό όσο και σε υπερκομματικό επίπεδο, δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο από το γεγονός της εκλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη και είναι πάγια θέση του πρώην πρωθυπουργού, ειδικά σε κρίσιμες εθνικά εποχές, σαν αυτήν που βιώνουμε. Τα πρώτα δείγματα γραφής είναι απόλυτα ενωτικά από την πλευρά του σκληρού πυρήνα των στελεχών και συνεργατών του πρώην πρωθυπουργού, καθώς άπαντες έχουν ευχηθεί καλή επιτυχία στον νέο πρόεδρο και δηλώνουν έτοιμοι να συνεισφέρουν στην προσπάθεια για να δυναμώσει περαιτέρω η ΝΔ και να βγει τελικά η χώρα από το αδιέξοδο. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει έντονος προβληματισμός για τη συμπίεση των καραμανλικών δυνάμεων, όπως καταγράφηκαν στο πρόσωπο του Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Η ανάλυση του αποτελέσματος έχει πολλές προεκτάσεις και είναι βέβαιο πως μια από αυτές είναι το αίτημα της κοινωνίας για ανανέωση. Σε κάθε περίπτωση, ο Κώστας Καραμανλής συνιστά ψυχραιμία στο περιβάλλον του και πλήρη στήριξη στον νέο πρόεδρο, θεωρώντας, παράλληλα, πως αυτό που εκφράζει ο καραμανλισμός είναι πάνω από πρόσωπα και κόμματα και αφορά την εθνική ενότητα και το αρραγές μέτωπο που πρέπει να σχηματίζεται σε κάθε μάχη που αφορά το σύνολο του ελληνικού λαού.