Στη συζήτηση που έχει ανοίξει για την ανάγκη ανασυγκρότησης του χώρου της Κεντροαριστεράς, περιλαμβανομένης και της εκλογικής διαδικασίας για την ανάδειξη νέας ηγεσίας στον χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης, η προσοχή είναι στραμμένη στα πρόσωπα που θα μπορούσαν να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο.

Μέχρι στιγμής, αυτοί που κινούνται στο παρασκήνιο, διερευνώντας τα περιθώρια και τις δυνατότητες που υπάρχουν για να αναλάβουν το ρίσκο της διεκδίκησης της αρχηγίας, δεν είναι όσοι φαίνονται ή προβάλλονται ως λύσεις, που έχουν ούτως ή άλλως δοκιμαστεί στο παρελθόν. Δηλαδή, ούτε ο Γ. Παπανδρέου σκοπεύει να διεκδικήσει έναν τέτοιο ρόλο στον χώρο της Κεντροαριστεράς ούτε ο Ευ. Βενιζέλος. Οι συζητήσεις εσχάτως επικεντρώνονται σε άλλα πρόσωπα.

Προ ημερών σε σχετικό ρεπορτάζ είχαμε αναφερθεί στον ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος έχει αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τον Ευ. Βενιζέλο και έχει ισχυρή δύναμη στις κομματικές οργανώσεις από την περίοδο που ήταν γραμματέας της Κ.Ε.

Υπάρχει, όμως, ακόμα ένα πρόσωπο. Πρόκειται για τον πρώην υπουργό Πολιτισμού Π. Γερουλάνο, ο οποίος, αν και έχει καταγραφεί ως «έμπιστος» άνθρωπος του Γ. Παπανδρέου, εντούτοις δεν εγκατέλειψε το ΠΑΣΟΚ για να τον ακολουθήσει στο Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών. Παρέμεινε στο κόμμα υπό τον Ευ. Βενιζέλο, ο οποίος επίσης έχει καλές σχέσεις μαζί του.