Η επεξεργασία ενός Σχεδίου Β' για την Ευρώπη, με σκοπό τον εκδημοκρατισμό και την απαλλαγή από τον νεοφιλελεύθερο κλοιό των μνημονίων, του χρέους και της λιτότητας βρέθηκε στο επίκεντρο της διεθνούς Συνδιάσκεψης «Plan B», που πραγματοποιήθηκε στη Μαδρίτη το τριήμερο 19-21 Φεβρουαρίου 2016.

Η Συνδιάσκεψη «Plan B», διοργανώθηκε από ευρωπαϊκές δυνάμεις της Αριστεράς, κινήματα, οργανώσεις, πολιτικούς, διανοητές και πολίτες από όλο τον κόσμο και πραγματοποιήθηκε σε συνέχεια της Συνδιάσκεψης «Για ένα  Plan Β’ στην Ευρώπη», που έλαβε χώρα στο Παρίσι στις 23-24 Ιανουαρίου 2016, με πρωτοβουλία των Jean-Luc Melenchon (Ευρωβουλευτή και συνιδρυτή του Γαλλικού Κόμματος της Αριστεράς), Ζωής Κωνσταντοπούλου (τέως Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων), Γιάνη Βαρουφάκη (πρώην υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας), Oscar Lafontaine (πρώην υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας και συνιδρυτή της Die Linke) και Stefano Fassina (Βουλευτή Ιταλικής Αριστεράς, πρώην αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών της Ιταλίας), οι οποίοι συνυπέγραψαν κοινή διακήρυξη τον Σεπτέμβριο του 2015.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν κεντρική ομιλήτρια στην εναρκτήρια εκδήλωση της Συνδιάσκεψης στη Μαδρίτη, ενώ μίλησε και στις θεματικές ενότητες «We say no to Debtocracy» («Λέμε ΟΧΙ στη Χρεοκρατία») και «Democratizing institutions» («Εκδημοκρατισμός των θεσμών»). 

Μιλώντας από το βήμα της Συνδιάσκεψης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου υπογράμμισε πως «ένα Σχέδιο Β για την Ευρώπη σημαίνει ότι είμαστε έτοιμοι-ες να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας, τα δικαιώματά μας, τις ζωές μας και τα δικαιώματα και τις ζωές εκείνων που αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη.

Να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα από θέση διακυβέρνησης, πολιτική δέσμευση να σεβαστούμε τη λαική ετυμηγορία, το αποτέλεσμα των δημοψηφισμάτων, να υλοποιήσουμε την εντολή του ΟΧΙ». 

Η Ζωή Κωνστναντοπούλου τόνισε την ανάγκη για κοινωνικό και δημοκρατικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος και ανυπακοή στις όποιες αντιδημοκρατικές επιταγές της ΕΚΤ, της Ευρωπαικής Επιτροπής και του Eurogroup.

«Ένα σχέδιο Β για την Ευρώπη σημαίνει αναγνώριση και σεβασμός του κυριαρχικού δικαιώματος των λαών να ελέγξουν λογιστικά το χρέος και να μην πληρώσουν παράνομα χρέη. Σημαίνει λογοδοσία εκείνων που θυματοποιούν τους λαούς φορτώνοντάς τους με παράνομα χρέη. Σημαίνει δραστική περικοπή των εξοπλιστικών δαπανών, που έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι συνδέονται με τη διαφθορά, όχι με την άμυνα, και συντελούν στην παράνομη υπερχρέωση των λαών», πρόσθεσε. 

Τάχθηκε υπέρ της προώθησης της ειρήνης και της αποστρατιωτικοποίησης του ανθρωπιστικού ζητήματος των προσφύγων, διατυπώνοντας την ευθεία αντίθεσή της στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, τις επαναπροωθήσεις και τις «παράπλευρες απώλειες».

«Ένα Σχέδιο Β´για την Ευρώπη σημαίνει ότι η συνθηκολόγηση δεν είναι επιλογή για εμάς», ανέφερε, τονίζοντας πως «τον περασμένο Ιούλιο, ο ελληνικός λαός προδόθηκε από την ηγεσία του. Την επόμενη φορά, θα είναι διαφορετικά. Μόλις ξεκινήσαμε. Και είμαστε αποφασισμένοι να πετύχουμε. Δεν θα δεχθούμε απειλές και εκβιασμούς. Δεν θα υποκύψουμε. Θα επικρατήσουμε».

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου αναφέρθηκε, ακόμη, στις εργασίες και τα πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους και στον πόλεμο που δέχεται σήμερα η Επιτροπή, στα γεγονότα που οδήγησαν στην υπογραφή του τρίτου Μνημονίου, στην μνημονιακή στροφή Τσίπρα και στην προδοσία της λαικής ετυμηγορίας, στις επιπτώσεις που έχουν στην κοινωνία και τη δημοκρατία τα μνημονιακά μέτρα λιτότητας, η σύλιση του κοινωνικού κράτους δικαίου και η υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στον ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν τα Κοινοβούλια, στην προσπάθεια για εκδημοκρατισμό και συμμετοχή των πολιτών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και διαμόρφωσης πολιτικής, αναφερόμενη στην εμπειρία και τις πρωτοβουλίες που ανέλαβε ως Πρόεδρος της Βουλής, τονίζοντας ότι και οι θεσμοί πρέπει να συγκροτούν πεδίο έμπρακτης εμπέδωσης της δημοκρατίας, της συμμετοχής και της διεκδίκησης.

Επανέλαβε, επίσης, τις προτάσεις-θέσεις για την κατοχύρωση του λογιστικού ελέγχου του χρέους ως κυριαρχικού δικαιώματος των λαών και του δικαιώματος άρνησης αποπληρωμής παράνομων χρεών, καθώς και στην υποχρέωση σεβασμού του αποτελέσματος των δημοψηφισμάτων, που επίσης οι οποίες υιοθετήθηκαν από τη Συνδιάσκεψη.

Οι θεματικές ενότητες που αναπτύχθηκαν στη Συνδιάσκεψη αφορούσαν το δημόσιο χρέος, τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, το προσφυγικό, τη νομισματική πολιτική, τις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές, ζητήματα φύλου και περιβάλλοντος.

Μεταξύ άλλων, συμμετείχαν οι Γιάνης Βαρουφάκης, Κώστας Λαπαβίτσας, Miguel Urban Crespo (Ευρωβουλευτής Podemos, Ισπανία), Eric Coquerel (Επικεφαλής του κόμματος της Αριστεράς, Γαλλία), Corina Genschel (Blockupy / Die Linke, Γερμανία), Marina Albiol (Ευρωβουλευτής Ενωμένης Αριστεράς, Ισπανία), Lola Sanchez (Ευρωβουλευτής Podemos, Ισπανία), Fabio De Masi (Ευρωβουλευτής Die Linke, Γερμανία), Ερίκ Τουσσέν (Επιστημονικός Συντονιστής Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους), Δήμαρχοι της ριζοσπαστικής αριστεράς και των κινημάτων από ολόκληρη την Ισπανία.

Την Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016, η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν κεντρική ομιλήτρια στη διεθνή διοργάνωση «Europoly», που πραγματοποιήθηκε στο θέατρο «The Munich Kammerspiele» του Μονάχου. Μίλησε στη θεματική ενότητα «Doing Democracy: Societies in Movement» (Ασκώντας τη Δημοκρατία: Κοινωνίες σε Κίνηση), ενώ την εκδήλωση συντόνισε η γνωστή δημοσιογράφος και ακτιβίστρια Μαργαρίτα Τσώμου.

Το EUROPOLY είναι ένα ευρωπαϊκό θεατρικό και κινηματογραφικό εγχείρημα του Goethe-Institut σε συνεργασία με το Kammerspiele του Μονάχου, τη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, το Sirenos - International Theatre Festival του Βίλνιους, το Teatro Maria Matos της Λισαβόνας και το Tiger Fringe Festival του Δουβλίνου. Στο εγχείρημα συμμετέχουν καλλιτέχνες -σκηνοθέτες, συγγραφείς, ηθοποιοί, ακτιβιστές- από όλη την Ευρώπη, οι οποίοι μέσα από την τέχνη και τη δημιουργία εστιάζουν στις αλλαγές που επέφερε η οικονομική κρίση στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Στο Μόναχο, στο πλαίσιο της ίδιας διοργάνωσης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου παρακολούθησε την παράσταση "Καθαρή Πόλη", με πρωταγωνίστριες πέντε μετανάστριες στην Ελλάδα που αφηγούνται τις πραγματικές τους ιστορίες και αναφέρονται στον αγώνα τους να βιοπορισθούν και να επιβιώσουν ως καθαρίστριες, οικιακές βοηθοί και τροφοί