«Αυτό που συνέβη στην Ειδομένη θα μπορούσε να καταλήξει σε πολεμική σύρραξη.» δήλωσε η πρώην υπουργός και πρόεδρος του ΔΙΚΤΥΟΥ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, Άννα Διαμαντοπούλου, στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τη Νόνη Καραγιάννη. 

«Η Ελλάδα πλέον δεν αποτελεί θέμα και είναι ελάχιστη η προσοχή που δίνεται στην εξέλιξη των ελληνικών οικονομικών θεμάτων. Υπάρχει το θέμα του προσφυγικού που ενδιαφέρει όλη την Ευρώπη, αλλά θα έλεγα ότι στο κομμάτι της ελληνικής διαπραγμάτευσης υπάρχει ένα “μέχρι εδώ”. Δηλαδή, “δεν πρόκειται να ασχοληθούμε άλλο, κάντε ό,τι θέλετε. Θέλετε να το τελειώσετε, θέλετε να το αφήσετε, θέλετε να βγείτε…”. Αυτή την αίσθηση έχω με όσους μιλάω. Με τρομάζει ότι υπάρχει πια σε ευρωπαϊκό επίπεδο ένας μεγάλος αριθμός οικονομολόγων, οι οποίοι προστρέχουν στη λύση της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, την οποία ονομάζουν προσωρινή. Αυτό είναι κάτι που συζητείται και δεν πρέπει να το υποτιμήσουμε καθόλου. Είναι πολύ δύσκολο, στα όρια του καταστροφικού για τη χώρα, αλλά είναι μια συζήτηση που παίρνει διαστάσεις που η κυβέρνηση και τα κόμματα πρέπει να λάβουν πολύ σοβαρά υπόψιν τους».

Σε άλλο σημείο είπε: «Το πρόβλημα της χώρας ξεκινάει από το πολιτικό πρόβλημα που υπάρχει στη χώρα. Από εκεί ξεκινούν όλα. Η κορύφωση, αυτή την στιγμή, που έχει τις δύο διαστάσεις της -και το οικονομικό και το προσφυγικό-, δείχνει ότι για να αλλάξει το πολιτικό σύστημα της χώρας, χρειάζεται ένα πολιτικό κόμμα, μια νέα δύναμη, η οποία θα μπορέσει να βάλει όλη την ατζέντα από την αρχή. Να σταματήσει η συνέχεια της μεταπολιτευτικής λογικής που βασίζεται στο λαϊκισμό και στην σπαρακτική οικονομία. Αυτά είναι τα δύο βασικά στοιχεία, τα οποία πότε σε μεγαλύτερο και πότε σε μικρότερο βαθμό τα συναντήσαμε σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, για να έρθει και να κορυφωθεί τώρα με αυτές τις δύο προσεγγίσεις, με κυρίαρχο το λαϊκισμό. Μια καινούργια δύναμη θα μπορούσε να ξεκινήσει μια σπίθα, μια ελπίδα από ένα φορέα, ο οποίος δεν θα ήταν το παλιό και το νέο, ο αριστερός και ο δεξιός. Αυτή την στιγμή αποδεικνύεται ότι τρία μνημόνια με τρία διαφορετικά πρόσημα -σοσιαδημοκρατικό, αριστερό και δεξιό-, είχαν την ίδια κατάληξη, είχαν να εφαρμόσουν τα ίδια πράγματα και δεν πρότειναν κάτι πέρα από τα δεδομένα. Επομένως, το ένα στοιχείο είναι ο πολιτικός φορέας και το άλλο το νέο πρόγραμμα που θα έπρεπε να υλοποιήσουμε. Εδώ είναι ένας συνδυασμός της εφαρμογής των μνημονίων. Εάν θέλουμε να μείνουμε στο ευρώ, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι θα εφαρμόσουμε τα μνημόνια, αλλά δεν αρκούν από μόνα τους. Η χώρα πρέπει να έχει και το δικό της πρόγραμμα, το οποίο δεν το βλέπουμε πουθενά. Το θέμα της ανάπτυξης, δηλαδή δέκα πράγματα που πρέπει να γίνουν παράλληλα με τα μνημόνια για να πάρει μπροστά η εξαγωγική μηχανή…».

Στην ερώτηση ποιο πολιτικό προσωπικό θα τα εφαρμόσει; Γιατί κάθε φορά που ακούμε για νέες προσπάθειες, κυρίως δεν φτάνουν στο τελικό στάδιο, διότι τα πρόσωπα τα οποία κατά καιρούς θα μπορούσαν να μπουν μπροστά, κάνουν πίσω η κυρία Διαμαντοπούλου είπε «Κάνουν πίσω ή το σύστημα δεν τους αντέχει;… Είναι και τα δύο. Νομίζω ότι για πάρα πολλά χρόνια οι λαϊκιστικές φωνές είχαν πάντα απήχηση και στηρίζονταν από τους πολίτες… Η χώρα έχει καταπληκτικούς ανθρώπους και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, οι οποίοι ακούν πολιτική και γυρίζουν το κεφάλι… Όταν η πολιτική έχει απαξιωθεί τόσο πολύ, ποιοι σοβαροί άνθρωποι θα αφήσουν τη δουλειά τους για να μπουν στο πολιτικό σύστημα; Για να γίνει αυτό το πράγμα, χρειάζεται ένας συνδυασμός πραγμάτων. Πρώτον, αίσθηση του εθνικού συμφέροντος -όταν βρεθεί αυτή η κρίσιμη μάζα και η νέα δύναμη πιστεύω ότι πολλοί άνθρωποι θα ενδιαφερθούν- και δεύτερον, γνώση του τι θέλουν να κάνουν για τη χώρα… Η παρούσα κυβέρνηση έχει κάνει την επιλογή να γίνουν τηρητής των μνημονίων στα χαρτιά και στα λόγια στο εξωτερικό και αρνητής στο εσωτερικό».

Για τους αλληλέγγυους τόνισε τα εξής «επειδή γίνεται όλο αυτό το πράγμα με τους αλληλέγγυους σε όλα τα σημεία που έχουμε πρόσφυγες, δεν υπάρχει χώρα, αυτή την στιγμή, που να μην έχει στο δικό της πλαίσιο πιστοποίηση ΜΚΟ. Αυτό που κάνει η κυβέρνηση, να επιτρέπει όποιον δηλώνει ΜΚΟ, να μπαίνει και να κάνει περίπου ό,τι θέλει, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για τα εθνικά μας συμφέροντα. Αυτό που συνέβη στην Ειδομένη θα μπορούσε να καταλήξει σε πολεμική σύρραξη. Δεν υπερβάλλω. Δεν γίνεται να ξεσηκώνονται άνθρωποι που είναι απελπισμένοι, εντελώς εκτός του κλίματος και της κοινωνίας στην οποία ζουν. Να πάνε, δηλαδή, οι περίφημοι αλληλέγγυοι να τους ξεσηκώνουν, να τους σπρώχνουν με διάφορους τρόπους -από το να κλείνουν τις ράγες, μέχρι το να μπουν στην άλλη χώρα- και η κυβέρνηση να μην ξέρει λεπτομερώς και να μην έχει δώσει άδεια σε αυτούς να μπαίνουν. Σκεφτείτε εμένα τώρα στο Βερολίνο, να πάρω δέκα φίλους μου και να πάω σε έναν προσφυγικό καταυλισμό και να πω “ήρθα εδώ για να απασχολήσω τα παιδιά”. Θα μας αφήσουν να μπούμε μέσα, 15 άνθρωποι, χωρίς να ρωτήσουν ποιοι είμαστε, τι εκφράζουμε, τι νομική μορφή έχουμε, γιατί είμαστε εδώ; Έχουν έρθει από όλες τις χώρες της Ευρώπης, την Αμερική, τον Καναδά. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν μπει στο ελληνικό έδαφος και ασκούν πολιτική αυτή την στιγμή; Η πιστοποίηση των ΜΚΟ είναι πράξη άμεσου εθνικού συμφέροντος και ανάγκης που η κυβέρνηση πρέπει να κάνει τις επόμενες ημέρες».