Με διπλό μήνυμα για την Εργατική Τάξη θέλησε να κάνει επίθεση στην κυβέρνηση ο Πρόεδρος ΕΝΥΠΕΚΚ, Αλέξης Μητρόπουλος. Ο κ. Μητρόπουλος επεσήμανε στο μήνυμά του μέσα από μία ιστορική αναδρομή πως «η ακύρωση των κατακτήσεων ενός αιώνα από κυβέρνηση της Αριστεράς!» αλλά και πως ο «εχθρός» δεν είναι πάντα «απ’έξω», «καρφώνοντας» την κυβέρνηση.

Αναλυτικά η ανακοίνωση του Αλέξη Μητρόπουλου για την Εργατική Πρωτομαγιά:

Στην 130η επέτειο της αιματοβαμμένης Πρωτομαγιάς (Σικάγο 1886) η Ελληνική Εργατική Τάξη της Μισθωτής (και όχι μόνο) Εργασίας δέχεται μια πρωτοφανή σε ένταση και έκταση επίθεση με τα μέτρα του τρίτου σκληρού και γενικευμένου Μνημονίου που εφαρμόζουν η τετραρχία των δανειστών και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Ο κόσμος της Εργασίας, ενεργού και απόμαχης, οι άνεργοι νέοι, οι αυτοαπασχολούμενοι στην πρωτογενή παραγωγή, τη μεταποίηση και τις υπηρεσίες, καλούνται να πληρώσουν τις αποτυχημένες οικονομικές πολιτικές που προκάλεσαν διαχρονικά οι πολιτικές ελίτ και οι επιλογές τους.

Και ασφαλώς δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο σε όλο τον πλανήτη, μια κυβέρνηση που εξελέγη και συγκροτήθηκε για την υπεράσπιση του Εργασιακού Πολιτισμού και του Κοινωνικού Κράτους, για την οικοδόμηση των οποίων χύθηκαν ποταμοί αίματος, να τα γκρεμίζει χωρίς αναστολές υποθηκεύοντας έτσι, για το αόριστο μέλλον, κάθε προσπάθεια επανοικοδόμησής τους.

Δεν είναι μόνον που καταστρέφεται η προηγούμενη γενιά, οι νέες γενιές και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας… Το κρισιμότερο είναι ότι διαχέεται ένα κλίμα απογοήτευσης, αποστράτευσης και απελπισίας. Και οι προικισμένοι νέοι μας παίρνουν τον δρόμο της ξενιτιάς χωρίς ορατή ελπίδα επιστροφής τους. Γιατί η θλιβερή και καθημαγμένη συνάρτηση Εργασιακού-Ασφαλιστικού δεν έχει γι’αυτούς βιώσιμη προοπτική στο ορατό μέλλον.

Στην ιστορία του Εργατικού Κινήματος, από το 1886 και ακόμη νωρίτερα, η Αριστερά με τις διάφορες αποχρώσεις της:

α.στήριξε τις εργατικές διεκδικήσεις,

β.αγωνιζόταν υπέρ των κατακτήσεων της Εργατικής Τάξης,

γ.εσωτερίκευε βιωματικά και προγραμματικά τις διακηρύξεις της,

δ.συμμετείχε στους αγώνες της και

ε.ταυτίστηκε με τις πολιτικές της κατακτήσεις.

Αλλά στη φετινή Εργατική Πρωτομαγιά παρουσιάζεται το ιστορικό παράδοξο:

Ένα τμήμα της Αριστεράς -που η συγκυρία έφερε στην κυβέρνηση με διάφορους εκλογικούς τακτικισμούς και συμμαχίες χωρίς αρχές-  πιέζει, εκβιάζει και υποχρεώνει την Εργατική Τάξη να επιστρέψει μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα ό,τι είχε κατακτήσει όλες τις προηγούμενες δεκαετίες θυσιών και αίματος!

Έτσι, το μήνυμα που στέλνει η φετινή Πρωτομαγιά σε όλα τα στρώματα της Νέας Εργατικής Τάξης (μισθωτούς, περιστασιακά εργαζόμενους, συνταξιούχους, ανέργους, αυτοαπασχολούμενους, επαγγελματίες, αγρότες, πρόσφυγες και μετανάστες, άντρες και γυναίκες) είναι ότι:

→οι κατακτήσεις τού Εργασιακού και Συνταγματικού Πολιτισμού δεν είναι δεδομένες,

→ οι κίνδυνοι αποσάθρωσής τους ελλοχεύουν παντού,

→ δεν αρκεί ο αγώνας για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων, ατομικών και κοινωνικών και ότι

→μεγαλύτερη σημασία έχει η πάλη για τη διατήρησή τους.

Αλλά η φετινή Πρωτομαγιά εκπέμπει και ένα άλλο μήνυμα:

Οι αγώνες δεν χάνονται μόνο «απ’έξω», δηλαδή από τον ταξικό εχθρό και τους περιστασιακούς του συμμάχους.

Χάνονται και «από τα μέσα», δηλαδή από πολιτικές δυνάμεις που, στο όνομα της αλληλεγγύης, της προόδου και της στήριξης και της κυριαρχίας της Εργατικής Τάξης, αναλαμβάνουν ρόλο και καθήκοντα μέσα στο πρόγραμμα του γενικευμένου και ολοκληρωτικού καπιταλισμού που εκπορεύεται εν προκειμένω από τη νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Τεχνοδομή και τους υπερεθνικούς υποστηρικτικούς θεσμούς του κεφαλαίου.

Η επικείμενη μάλιστα συμφωνία της ΤΤΙΡ («Διατλαντική Συμφωνία Επενδύσεων και Εμπορίου»), που εξυφαίνεται ερήμην των λαών της Ευρώπης και του πλανήτη ολόκληρου, προαναγγέλλει τη συρρίκνωση όχι μόνο των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, αλλά και την υποβάθμιση του Συνταγματικού μας Πολιτισμού.

Σήμερα απαιτείται πρώτα απ’όλα ενότητα ΟΛΩΝ των στρωμάτων που αποτελούν τη Νέα Εργατική Τάξη. Νέο ευρύ και Ενωτικό Συνδικάτο Βάσης, αφού όλοι (εργατοϋπάλληλοι, συνταξιούχοι άνεργοι, μικρομεσαίοι, αγρότες, νέοι, γυναίκες) αντιμετωπίζουν τα ίδια ατομικά και κοινωνικά αδιέξοδα.

Κυρίως όμως απαιτείται άμεσα η συνειδητοποίηση της κατάστασης κι ένας νέος κοινωνικός και εθνικός αναστοχασμός για την πορεία της Ε.Ε. και του λαού μας, μέσα στο πλαίσιο του αδυσώπητου ανταγωνισμού και της απόκλισης που δημιουργείται, αντί της αλληλεγγύης και της σύγκλισης.

Η πορεία προς το μέλλον χρειάζεται νέες συμμαχίες, υπερβατικές και ενωτικές κινήσεις, υπερεθνικές κυρίαρχες συμπράξεις.

Πρωτίστως χρειάζεται ένα νέο Κίνημα σύγχρονο, πολιτικοποιημένο και διεθνοποιημένο για να δώσει στους πολίτες τον σωστό προσανατολισμό.

Διαφορετικά, μετά την ήττα, τον εκφυλισμό των εννοιών και την αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού με τον ατομοκεντρικό και διασπαστικό αυτοματισμό που προωθείται, θα επέλθει η «τέλεια» παρακμή που δεν πρέπει να μεταφραστεί σε «τέλεια» τραγωδία.

Οι αγώνες είναι μπροστά μας. Έστω και από χειρότερη θέση μετά τη σύγχρονη «αριστερή» περιπέτεια!

Και η 130η επέτειος της Εργατικής Πρωτομαγιάς ευχόμαστε να αποτελέσει απαρχή έμπνευσης νέων αγώνων, νέας προγραμματικής σύλληψης, νέας νικηφόρας περιόδου για την παγκόσμια Εργατική Τάξη και τη χώρα μας.

Για την ΕΝΥΠΕΚΚ

Ο Πρόεδρος

Αλέξης Π. Μητρόπουλος