Του Νίκου Σίμου - Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Η θερμή έκφραση συγχαρητηρίων προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όταν αναδείχτηκε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, από τον Κώστα Καραμανλή ξένισε πολλούς, αλλά δεν ήταν παρά μια εκδήλωση πολιτικού πολιτισμού και αναγνώρισης ενός αποτελέσματος από τον πρώην πρωθυπουργό και αρχηγό του κόμματος με τη μεγαλύτερη θητεία στην προεδρία του. Επίσης, εξέφρασε την άποψη του Κώστα Καραμανλή «άσ’ τον να κριθεί και μετά βλέπουμε»... Φαίνεται ότι ο νεοεκλεγείς αρχηγός της Ν.Δ. γρήγορα έχει αρχίσει να κρίνεται, γεγονός που ενδεχομένως δικαιώνει τον Κ. Καραμανλή, ο οποίος πριν από τις εσωκομματικές εκλογές, αλλά και κατά τη διάρκεια της σχετικής διαδικασίας διατύπωνε σε πολύ στενούς συνεργάτες του τις επιφυλάξεις του για την ικανότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη να σηκώσει το βάρος μιας ιστορικής παράταξης. Και, κυρίως, να ασκήσει σε μια πολύ δυσχερή περίοδο για τη χώρα, αλλά και για την κυβέρνηση τον ελεγκτικό ρόλο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πολύ περισσότερο, να προσφέρει ένα όραμα, ως εν δυνάμει πρωθυπουργός, στον απελπισμένο ελληνικό λαό. Για αυτό, άλλωστε, υποστήριξε διακριτικά την υποψηφιότητα του Β. Μεϊμαράκη, όχι για ένα νέο νεοδημοκρατικό ξεκίνημα, αλλά ως μεταβατική λύση που θα απέτρεπε τα διαλυτικά φαινόμενα στο κόμμα.

Ο Κώστας Καραμανλής, σεβόμενος τους θεσμικούς ρόλους και αποφεύγοντας τις υπονομεύσεις, από τότε που εγκατέλειψε την αρχηγία του κόμματος περισσότερο συμβούλευε όσους τον προσέγγιζαν να μη διαταράσσουν την ενότητα του κόμματος, παρά προέτρεπε σε εσωκομματικές συνωμοσίες και ανταρσίες. Ηδη αυτή η καθαρή πολιτική συμπεριφορά του, παρά την παρατεταμένη αποχή του, δεν μείωσε ούτε τον κύκλο των «καραμανλικών» στην Κ.Ο. του κόμματος, ούτε περιόρισε τον μεγάλο αριθμό των βουλευτών και στελεχών που εξακολουθούν να τον συναντούν. Η τελευταία κοινοβουλευτική παρουσία του σημερινού αρχηγού της Ν.Δ. στη συζήτηση για το Ασφαλιστικό φαίνεται πως κάθε άλλο παρά ικανοποίησε τον Κώστα Καραμανλή, γεγονός που επίσης φαίνεται ότι πέρασε όχι μόνο στους «καραμανλικούς», αλλά και σε όλη την Κοινοβουλευτική Ομάδα. Συνεργάτες, λ.χ., του πρώην πρωθυπουργού υπενθύμιζαν ότι η εμμονή του Γιώργου Παπανδρέου για εκλογές το 2007 είχε κάνει τον Κώστα Καραμανλή να τον προτρέψει να μην επιμένει, «διότι ενίοτε τα αιτήματα γίνονται αποδεκτά». Το αποτέλεσμα της απαίτησης του Γ. Παπανδρέου το 2007, γνωστό.

Συνδυάζουν, δε, τη φράση αυτή του Κ. Καραμανλή με τη συνεχή απαίτηση του Κ. Μητσοτάκη για εκλογές, οι οποίες δεν είναι και το ζητούμενο, δεδομένων των προβλημάτων της χώρας, αλλά και κυρίως της παγιωμένης πεποίθησης ότι στη φάση που βρισκόμαστε οποιοσδήποτε και να ήταν στη θέση του Αλ. Τσίπρα θα υφίστατο την ίδια ψυχρολουσία από τους ανάλγητους δανειστές. Ηδη έχουν αρχίσει οι γενικευμένες γκρίνιες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, που υπερβαίνουν το «καραμανλικό» τμήμα της, διότι πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν καρπούται τη φθορά που συνεπάγεται η κυβερνητική πολιτική του πρωθυπουργού. Και, όπως είναι φυσικό, η μη εκμετάλλευση της φθοράς αυτής συνδυάζεται συνήθως με τα περιθώρια εκλογικής επιβίωσης ενός εκάστου των βουλευτών, αν θέλουμε να μιλήσουμε με ωμούς πολιτικούς όρους. Εκείνο που υποστηρίζουν πολλοί βουλευτές, και κυρίως αυτοί της «καραμανλικής» πτέρυγας, είναι ότι, ενώ ο επιτήδειος στην επικοινωνία ΣΥΡΙΖΑ θα προβάλει το κλείσιμο της αξιολόγησης και τις προοπτικές για μείωση του χρέους, από την άλλη πλευρά η Νέα Δημοκρατία δεν είναι σε θέση να προτείνει ένα όραμα ανάπτυξης, παρά μόνο την έξωση από την εξουσία του Αλέξη Τσίπρα.

«ΑΠΟΧΗ»

Οσον αφορά την «καραμανλική» πτέρυγα, δεν πρέπει να θεωρείται τυχαία η πολύ «διακριτική» παρουσία των μελών της στο Συνέδριο, όπως και το γεγονός ότι απέφυγαν να μιλήσουν ή να διαγκωνιστούν ως υποψήφιοι για θέσεις στην Πολιτική Επιτροπή. Η στάση γενικώς αυτή είναι απόρροια των εκτιμήσεων του Κώστα Καραμανλή, που είναι φυσικό να διοχετεύονται προς τα έξω, μολονότι ο ίδιος ουδέποτε εξέθεσε τις απόψεις του δημοσίως. Επίσης, είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι, όπως και ο Αντώνης Σαμαράς, έτσι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρώτον έχουν επιχειρήσει την αποκαραμανλοποίηση του κόμματος και δεύτερον δεν έχουν διατηρήσει κάποια επαφή ουσίας με τον πρώην πρωθυπουργό. Μια επαφή που θα αναδείκνυε την αρραγή ενότητα του κόμματος, αποκλείοντας τις γνωστές ομαδοποιήσεις. Θα μπορούσε, δε, να ερμηνευθεί ως αναγνώριση και εκμετάλλευση της κυβερνητικής εμπειρίας του πρώην πρωθυπουργού, και μάλιστα από τους διαδόχους του, που στερούνταν της εμπειρίας αυτής. Στη φάση που βρίσκεται το κόμμα, η «καραμανλική» πτέρυγα, χωρίς να παίρνει εντολές, εμφανίζει την εξής εικόνα: Οι μισοί απλώς δέχονται κάποιο ρόλο μέσα στα κομματικά όργανα, διότι δεν θα ήταν δυνατόν να δημιουργήσουν μείζον πρόβλημα, με διαλυτικές συνέπειες στη συνοχή της Ν.Δ., για την οποία, κατά τα άλλα ενδιαφέρεται και ο Κώστας Καραμανλής. Οι άλλοι μισοί απέχουν, αποφεύγουν να λαμβάνουν τον λόγο στη Βουλή και απλώς περιμένουν τις εξελίξεις.

«Χέρι» Σαμαρά και αναμονή για κριτική

Η στάση αυτή ικανής μερίδας βουλευτών φαίνεται να γενικεύεται, διότι οι σχετικές γκρίνιες διατυπώνονται και από αυτούς που ελέγχει ο Αντώνης Σαμαράς. Από την άλλη πλευρά, επειδή θεωρούν απρόβλεπτο παίκτη τον Αλέξη Τσίπρα, είναι λογικό να τηρούν επιφυλακτική στάση, δεδομένου ότι, σε περίπτωση εκλογικού αιφνιδιασμού, τα σχετικά ψηφοδέλτια θα συγκροτηθούν με λίστα. Επομένως, το ενδεχόμενο αυτό αποτρέπει την εκδήλωση δυναμικών εσωκομματικών αντιδράσεων και ευνοεί μια πιο παθητική στάση. Ετσι, όλοι περιμένουν να κρίνουν την ηγεσία είτε από το εκλογικό αποτέλεσμα είτε νωρίτερα από τη διαμόρφωση των δημοσκοπικών ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας, τα οποία πάντως αυτή τη στιγμή είναι ευνοϊκά για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και για τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ομως, τα ποσοστά αυτά θα είναι καθοριστικά ως προς τις τάσεις του εκλογικού σώματος όταν θα εφαρμοστούν από την κυβέρνηση τα μέτρα, αλλά και από τον τρόπο που αυτή θα εκμεταλλευθεί υπέρ της την τυχόν ρύθμιση του χρέους. Η άλλη χρονική στιγμή για τα νεοδημοκρατικά συναρτάται με τον χρόνο των εκλογών και έχει να κάνει με την πιθανότητα να αναλάβει η Ν.Δ. τη διακυβέρνηση της χώρας, με κυβερνητικές συμμαχίες προφανώς. Η πορεία της διακυβέρνησης αυτής, όπως εκτιμούν στο «καραμανλικό» στρατόπεδο, θα έχει για τον Κυριάκο Μητσοτάκη το ίδιο κόστος και την ίδια φθορά με αυτήν που υφίσταται σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας. Και με αντίστοιχη ασφαλώς κοινωνική αντίδραση.