Η μη ύπαρξη συμφωνίας στο προπαρασκευαστικό Euroworking Group αποδυναμώνει την θέση της ελληνικής πλευράς, έναντι στο Eurogroup και το ζητούμενο που είναι η συμφωνία για το χρέος. Την ίδια στιγμή οι δανειστές εκφράζουν τις επιφυλάξεις τους για τις αποκρατικοποιήσεις καθώς δεν φαίνονται να… ικανοποιούνται.

Στο σημερινό Eurogroup, o Ευκλείδης Τσακαλώτος θα κληθεί να δώσει σκληρή μάχη για να αποδείξει ότι η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να δημιουργήσει ανάπτυξη και πλεονάσματα και, άρα, δεν είναι βιώσιμο μακροπρόθεσμα το ελληνικό χρέος.

«Σύμμαχό» τους σε αυτό θα έχουν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που, στο παρά ένα του Eurogroup, δημοσιοποίησε χθες την Ανάλυση Βιωσιμότητος (DSA) του ελληνικού χρέους που θέτει στόχο για να θεωρηθεί βιώσιμο το ελληνικό χρέος -υπό τις παρούσες συνθήκες- μία ελάφρυνση της τάξης του 50% του ΑΕΠ έως το 2060 και σε όρους καθαρής παρούσας αξίας.

Το ΔΝΤ πάντως δεν λέει μιλά για «κούρεμα» και οι ευρωπαίοι εταίροι δεν δείχνουν να βιάζονται όσο θέλει το ΔΝΤ για το χρέος. Ωστόσο θα δώσουν, όπως αναμένεται, την έγκρισή τους για την επόμενη δόση (και "έξτρα" δόση για να πληρώσει το κράτος ληξιπρόθεσμα χρέη του σε ιδιώτες).

 Για να κλείσει όμως η πρώτη αξιολόγηση θα θέσουν, σύμφωνα με πληροφορίες, από τώρα τις βάσεις και τις απαιτήσεις τους για τα επόμενα προαπαιτούμενα της δεύτερης αξιολόγησης, καθώς εκείνοι θέλουν να έχουν ένα ήσυχο καλοκαίρι –ενόψει Brexit και προσφυγικού προβλήματος- αλλά φέρνουν νωρίτερα, πριν το φθινόπωρο, τις διεργασίες για τις αλλαγές στα εργασιακά ή και τα επόμενα δημοσιονομικά μέτρα λιτότητος.

Το ΔΝΤ θέτει επιτακτικά την πρόταση για ελάφρυνση του χρέους από το 2018, αλλά με σοβαρά και εμπροσθοβαρή μέτρα λιτότητας που θα πρέπει να λάβει η κυβέρνηση.

Αμφισβητεί μια σειρά μέτρα  για την αποτελεσματικότητά τους (φορολογική πολιτική, ασφαλιστικό σύστημα κλπ) και λέει στους ευρωπαίους που τα αποδέχονται πως, με τους όρους αυτούς, θα επιβαρυνθούν αυτοί. Και αυτό γιατί προβλέπει:

- μόνιμα χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης (1%-1,75% του ΑΕΠ στο κακό και στο ... πιο καλό «σενάριο») ως το 2040. Στο κακό σενάριο (1% ανάπτυξη) θα πρέπει μάλιστα οι ευρωπαίοι να δανείζουν με μηδενικό επιτόκιο την Ελλάδα (άτοκα)!

- μισό πρωτογενές πλεόνασμα (1,5% του ΑΕΠ) αντί για 3,5% που προβλέπουν οι ευρωπαίοι για δέκα χρόνια μετά το Μνημόνιο.

-  πενιχρά έσοδα από αποκρατικοποιήσεις (5 δισ ευρώ έως το 2030).

Ενώ το ΔΝΤ λέει όμως πως οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να καλύψουν την υστέρηση των ελληνικών επιδόσεων, αφού αντί για πλεονάσματα 3,5% προβλέπει πως δεν θα ξεπεράσουν ποτέ το 1,5% το χρόνο, οι Ευρωπαίοι έχουν άλλη άποψη.

Στη δική τους έκθεση βιωσιμότητος (DSA) που διέρρευσε επίσης χθες στο Bloomberg, προβλέπουν πρωτογενές πλεόνασμα (από 0,5% του ΑΕΠ το 2016 και 1,75% το 2017)  3,5% από το 2018 και για 10 χρόνια (!) που στη συνέχεια θα μειωθεί σταδιακά στο +1,5% μέχρι το 2040!

Τι προτείνουν

Στη φάση αυτή οι Ευρωπαίοι φαίνεται πως θα πουν  «κατ’αρχήν ναι» σε αυτά που θέλει να ακούσει το ΔΝΤ, που  ζητάει μικρή ελάφρυνση τώρα και μεγαλύτερη όταν τελειώσει το τρίτο Μνημόνιο (το 2018 με τα σημερινά δεδομένα). Δεν έχουν ίσως όμως την ίδια άποψη  για τα μέτρα, που το ΔΝΤ προτείνει να είναι τα εξής:

Βραχυπρόθεσμα: Η επόμενη δόση από τον ESM να δοθεί με νέους όρους (με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και σταθερό επιτόκιο) για να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα στις αγορές για τη δέσμευση των ευρωπαίων εταίρων στο θέμα του χρέους.

Μεσοπρόθεσμα: Αν η Ελλάδα τα πηγαίνει καλά όσο διαρκεί το Μνημόνιο, να παίρνει κάθε χρόνο σαν επιβράβευση «κλείδωμα» επιτοκίων και αναβολές πληρωμών με παράταση των προθεσμιών λήξης, για ένα μέρος (πχ το 1/3) από τα παλαιά δάνεια που πήρε από τον EFSF. Τα επιτόκια θα μπορούνσα να αλλάζουν, λέει το ΔΝΤ, με μετατροπή των υφιστάμενων δανείων σε μακροπρόθεσμα, χρησιμοποιώντας swaps κπ, τα οποία θα έχουν αξιολόγηση από ΑΑΑ. Αν μέρος της αναχρηματοδότησης αυτής στο χρέος της Ελάδας δεν καλυφθεί πλήρως από τις αγορές, θα το αναλαμβάνουν τα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Μακροπρόθεσμα: το ΔΝΤ προτείνει έναν αυτόματο μηχανισμό εξισορρόπησης των μελλοντικών πληρωμών χρέους με τυχόν επέλευση εκτάκτων γεγονότων (όχι αστοχίες πολιτικής των κυβερνήσεων πάντως). Και αυτή η λύση προϋποθέτει πιστή εφαρμογή των μέτρων.