Τα σημεία διαφοροποίησης κυβέρνησης και αντιπολίτευσης στοχεύει να αναδείξει το επόμενο χρονικό διάστημα ο πρόεδρος της ΝΔ προκειμένου να στοιχειοθετήσει την άποψη ότι υπάρχει και εναλλακτική οδός πλην αυτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Με την ψήφιση του τελευταίου πακέτου μέτρων επισημοποιείται η μετάπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα από την αντιμνημονιακή περίοδο στην φάση της πλήρους αποδοχής των μνημονίων. Για πρώτη φορά ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. εμφανίζονται να βρίσκονται στην ίδια πλευρά του γηπέδου, αφού και τα δύο κόμματα εξουσίας προκρίνουν την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, αποδέχονται – έστω και καταναγκαστικά και με διαφωνίες ως προς τις αιτίες – την ανάγκη ύπαρξης του μνημονίου, δεν αμφισβητούν τις σχέσεις της Ελλάδας με τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.

Ο κ. Μητσοτάκης επεδίωξε την Κυριακή, στη Βουλή, να δώσει προγραμματικό στίγμα, καταθέτοντας την πρόταση για μία διπλή συμφωνία εντός και εκτός συνόρων.

Παρά το γεγονός ότι η πρόταση του κ. Μητσοτάκη επισκιάστηκε από την παραίτηση Κατριβάνου και του Eurοgroup που ακολούθησε, η απόφαση της Συγγρού είναι να επιμείνει στην προβολή της, προκειμένου να στοιχειοθετήσει την άποψη ότι υπάρχει και εναλλακτική οδός πλην αυτής του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή την προσπάθεια, πάντως, ο κ. Μητσοτάκης θα χρειαστεί και την «βοήθεια» εκ μέρους των πολιτικών του εταίρων στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Το ταξίδι του κ. Μητσοτάκη, στο Λουξεμβούργο για το ΕΛΚ, μοιάζει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία προκειμένου ο Πρόεδρος της Ν.Δ. να διαπιστώσει εάν η θέση που προβάλλει έχει την, κατ΄αρχήν, στήριξη και των «αδελφών» κομμάτων της Ευρώπης.

Αυτή η νέα πραγματικότητα οδηγεί εκ των πραγμάτων σε νέες επιλογές και την ηγεσία της Ν.Δ, αφού είναι σαφές ότι επιδίωξη του κ. Μητσοτάκη δεν είναι, απλώς, να εμφανιστεί ως ένας καλύτερος διαχειριστής του μνημονίου.