Συνέντευξη στον Γιώργο Κατσίγιαννη 

Η δημιουργία νέου μεταρρυθμιστικού κόμματος, που θα καλύψει το κενό ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ» ήταν το βασικό αντικείμενο συζήτησης στο μυστικό δείπνο που πραγματοποιήθηκε προ ημερών στην οικία του πρώην Υπουργού Β. Κοντογιαννόπουλου με την συμμετοχή των Κ. Σημίτη, Θ. Πάγκαλου, Α. Διαμαντοπούλου και του διοικητή της τράπεζας της Ελλάδος Γ. Στουρνάρα.

Αυτό αποκαλύπτει με συνέντευξη του στα «Παραπολιτικά» ο ίδιος ο οικοδεσπότης Β. Κοντογιαννόπουλος, αφήνοντας σαφέστατα να εννοηθεί ότι επικεφαλής ενός τέτοιου εγχειρήματος μπορεί να τεθεί ο Γ. Στουρνάρας. «Διαθέτει όλα τα εχέγγυα» αναφέρει χαρακτηριστικά.
 
 Πως κρίνετε την πρωτοβουλία της κυβέρνησης για αλλαγές στην εκλογική νομοθεσία.
 
 Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνθλίβεται ανάμεσα σε δυο τεκτονικές πλάκες: Την πραγματικότητα, που συγκροτεί η εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, που φέρει την υπογραφή Τσίπρα- Καμμένου. Και την καθημερινότητα, που συνθέτουν η διαπιστωμένη κυβερνητική ανεπάρκεια και η πλήρης διάλυση της κρατικής μηχανής, την οποία πληρώνει με το 60% των εισοδημάτων του ο φορολογούμενος πολίτης. Και οι δυο δημιουργούν εφιαλτικές συνθήκες ζωής για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Η κυβέρνηση έχει συνειδητοποιήσει πορεία αποδρομής από την εξουσία, μη αναστρέψιμη. Καταφεύγει σε μια απέλπιδα προσπάθεια  αλλαγής του πολιτικού σκηνικού. Με την απλή αναλογική και την αναθεώρηση του συντάγματος. Με τη φρούδα ελπίδα να μετατοπίσει την προσοχή της κοινής γνώμης από το φορολογικό τσουνάμι που επιβάλλει και να εξασφαλίσει ρόλο στις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις. Ελπίζω ότι, όπως πριν από έναν χρόνο αποφεύχθηκε η έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη, έτσι και σήμερα δεν θα βρεθούν 200 βουλευτές να προσυπογραψουν την καταδίκη της χώρας σε ακυβερνησία, που μοιραία θα οδηγήσει σε χρεοκοπία.
 
Κατά τη γνώμη σας αυτό είναι το ιδανικό μοντέλο εκλογικού νόμου που χρειάζεται η χώρα?
 
Οι πάντες συνομολογόυν ότι το μείζον πρόβλημα της χώρας είναι πολιτικό. Το μέγεθος της πολιτικής ηγεσίας του τόπου ειναι δραματικά κατώτερο από το μέγεθος των προβλημάτων που καλείται να αντιμετωπίσει. Τρία ειναι τα συμπτώματα της πολιτικής παθογένειας. Η ποιότητα των πολιτικών προσώπων. Η διαπλοκή με οικονομικά και συντεχνιακά συμφέροντα. Η εκτεταμένη διαφθορά. Και τα τρία αυτά συμπτώματα έχουν τη ρίζα τους στο κομματικό σύστημα και τον εκλογικό νόμο. Τα κόμματα αποτελούν στην πράξη πελατειακά δίκτυα με στόχο τη νομή της εξουσίας. Ο σταυρός προτίμησης, με την οριζόντια επικράτηση του λαίκισμού και την κακοποιό επιρροή των μίντια, εξωστράκισαν από την πολιτική σκηνή κάθε σοβαρό και υπεύθυνο πολιτικό. Για να την παραδώσουν σε διασκεδαστές και τσαρλατάνους. Εδώ και χρόνια νηφάλιες φωνές απ’ όλο το πολιτικό φάσμα, επιχειρηματολογούμε για την αναγκαιότητα εφαρμογής του λεγόμενου Γερμανικού εκλογικού συστήματος. Διακόσιοι βουλευτές να εκλέγονται σε μονοεδρικές περιφέρειες σε δυο γύρους και 50 με λίστα και απλή αναλογική. Μόνο έτσι οι υποψήφιοι θα επιλέγονται από τα κόμματα με κριτήρια αξιοκρατίας. Μόνο έτσι θα απομειωθεί η εξάρτηση από τα μίντια και το πολιτικό χρήμα. Είναι εντυπωσιακό ότι κανείς ηγέτης δεν προτείνει το μόνο τρόπο εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος.
 
Η Ελλάδα εδώ και έξι χρόνια δεν έχει καταφέρει να απεγκλωβιστεί από τα δεσμά του μνημονίου. Γιατί συμβαίνει αυτό και ποια είναι η λύση που προτείνετε?
 
Η διακυβέρνηση της χώρας προϋποθέτει ιεράρχηση των προβλημάτων, σχέδιο επίλυσης τους, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής πραγματικότητας, ηγετική ομάφα με ικανότητα και θέληση για την εφαρμογή του. Όλες οι πολιτικές ηγεσίες μετά το 2004, πολιτεύτηκαν με μοναδικό κίνητρο την κατάκτηση της εξουσίας. Χωρίς καμιά προετοιμασία για την διακυβέρνηση της χώρας. Αντιμετώπισαν την κρίση όχι ως μείζον εθνικό πρόβλημα, που απαιτεί συναινέσεις και συνεργασίες. Αλλά ως ευκαιρία για ρεσαλτο στην εξουσία. Αποτέλεσμα και οι τρεις παρατάξεις που κατέκτησαν την εξουσία, κεντροαριστερά, κεντροδεξιά, αριστερά, φόρτωσαν στον ελληνικό λαό από ένα μνημόνιο. Και οι τρεις χώρες Ιρλανδία, Πορτογαλία Κύπρος που μπήκαν μετά την Ελλάδα σε μνημόνιο δεν χρειάστηκαν παρά μόνο ένα μνημόνιο και τρία χρ΄’ονια για να ξεπεράσουν την κρίση. Η εξήγηση είναι απλή. 1. Αποδέχτηκαν την ιδιοκτησία των μνημονίων. 2. Τα εφάρμοσαν σε κλίμα πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης. 3. Αναγνώρισαν τις ευθύνες τους για την κρίση και δεν τις μετέθεσαν στους «ξένους». 4. Μείωσαν τις δαπάνες και έκαναν μεταρρυθμίσεις αντί για αύξηση φόρων. Εμείς κάναμε ακριβώς τα αντίθετα.   
 
 Οι διεργασίες στο χώρο της κεντροαριστεράς μετά και τις πρωτοβουλίες που έχουν αναλάβει από κοινού οι ηγεσίες του χώρου πιστεύετε ότι θα οδηγήσουν σε ένα αξιόπιστο αποτέλεσμα ή χρειάζεται κάτι άλλο?
 
Έπειτα από οκτώ χρόνια ύφεσης και έξι χρόνια μνημονιακής μέγγενης, ουδείς συγκινείται από ιδεολογήματα, όπως αυτά της σοσιαλδημοκρατίας ή της κεντροαριστεράς. Η κοινωνία απαιτεί αποτελέσματα. Θέλει ψωμί, δουλειά, αξιοκρατία εντιμότητα. Όχι παντεσπάνι. Ο κατακερματισμός του μεσαίου χώρου αποτελεί ένα ακόμα δείγμα πολιτικής παρακμής. Ελλειμματικές ηγεσίες και κατά φαντασία ή κατά δήλωση τους νεόκοποι αρχηγοί αδυνατούν να παρέμβουν ουσιαστικά στις πολιτικές εξελίξεις. Κυρίως αδυνατούν να εμπνεύσουν και να πείσουν το 1.5 εκατομμύρια απογοητευμένους πολίτες και ιδίως τους νέους, που απέχουν από το πολιτικό γίγνεσθαι. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η ανασυγκρότηση του μεσαίου χώρου, με την δημιουργία νέου πολιτικού φορέα με καθαρό μεταρρυθμιστικό στίγμα αποτελεί μονόδρομο και εθνική αναγκαιότητα.

Σας ρωτώ διότι προ ημερών στην οικία σας πραγματοποιήθηκε μια ενδιαφέρουσα συνάντηση με την συμμετοχή κορυφαίων παραγόντων του δημοσίου βίου με βασικό αντικείμενο συζήτησης τα πρόσωπα που μπορεί να αναλάβουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. Τι ακριβώς συνέβη σε αυτή την συνάντηση?
 
Δεν ήταν ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία συνάντηση ανάμεσα σε πολιτικά και μη στελέχη, με φορτία κύρους, αξιοπιστίας και προσφοράς στον τόπο και την κοινωνία, που αγωνιούν. Για την πορεία της χώρας, παγιδευμένης στην μέγγενη της οικονομικής και προσφυγικής κρίσης, την πτώχευση της δημοκρατίας. Την απαξίωση της πολιτικής. Τον εθισμό της κοινωνίας στο όπιο του λαϊκισμού. Κοινή διαπίστωση η αδυναμία των σημερινών κομματικών ηγεσιών να διαμορφώσουν συνθήκες συναίνεσης και συνεννόησης και συνεργασίας. Προϋποθεσεις για την έξοδο από την κρίση. Κοινό συμπέρασμα? Κανένα κόμμα δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος υπέρβασης της κρίσης. Αποτελεί επιτακτική ανάγκη η συγκρότηση νέου φορέα που θα καλύψει το κενό μεταξύ Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ. Θα ενσωματώσει όλες τις πολιτικές δυνάμεις που διαθέτουν αποδεδειγμένα την ικανότητα και τη θέληση να συγκρουστούν με όλες τις παθογένειες, που οδήγησαν στην κρίση και τα φαινόμενα παρακμής, να συμβάλλουν στην ανασυγκρότηση της χώρας και την επανατοποθέτηση της στις ράγες της ευρωπαϊκής κανονικότητας.
 
 Κατά τη γνώμη σας ο Γ. Στουρνάρας έχει τα προσόντα να ηγηθεί μιας προσπάθειας ανασυγκρότησης των εκσυγχρονιστικών και μεταρρυθμιστικών δυνάμεων της χώρας?
 
Ο σημερινός διοικητής της ΤτΕ αποτελεί υπόδειγμα για το από που η πολιτική πρέπει να αντλεί ηγετικά στελέχη. Οφείλει να αναζητά τους επιτυχημένους στην κοινωνία. Και όχι στους αρουραίους των κομματικών υπογείων. Ο Γ. Στουρνάρας έχει αποδεδειγμένη τεχνοκρατική επάρκεια. Έχει ασκήσει διοίκηση σε σημαντικούς φορείς. Έχει γνώση του ιδιωτικού τομέα, ως προεδρος του ΙΟΒΕ. Έχει εμπειρία διαπραγμάτευσης με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Έχει τέλος επιτυχημένη κυβερνητική θητεία. Με αυτά τα εχέγγυα ασφαλώς προορίζεται να διαδραματίσει ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. Ο ίδιος θα κρίνει το σωστό για τη χώρα ταϊμινγκ. Ωστόσο η πολιτική σκηνή και η κοινωνία διαθέτει ευτυχώς περισσότερες από μία προσωπικότητες, ικανές να παίξουν ηγετικό ρόλο.