Του Γιώργου Κατσίγιαννη - Εφημερίδα Παραπολιτικά

Μια ιδιότυπη πολιτική συμμαχία με κοινό σημείο αναφοράς την αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα και την αξιολόγηση των στελεχών των πιστωτικών ιδρυμάτων, έχουν συνάψει εδώ και καιρό ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης και ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας, παρά το γεγονός ότι ο τελευταίος ήταν για μια μακρά περίοδο «κόκκινο πανί» για τον ΣΥΡΙΖΑ και το Μέγαρο Μαξίμου. Τα αποτελέσματα αυτής της αγαστής συνεργασίας, που οικοδομήθηκε κάτω από αντίξοες συνθήκες, δεδομένου ότι η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ όταν ανήλθε στην εξουσία ήταν η «εκπαραθύρωση» του Γ. Στουρνάρα από τη θέση του κεντρικού τραπεζίτη, αποτυπώνονται περίτρανα στις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο των τραπεζών.

Η σύμπλευση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης με τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος επιβεβαιώθηκε ουκ ολίγες φορές τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, όχι μόνο σε στρατηγικής σημασίας ζητήματα που αφορούσαν τις τράπεζες, όπως στην περίπτωση της τελευταίας ανακεφαλαιοποίησής τους, αλλά απέναντι και σε κρίσιμα πολιτικά διλήμματα που βρέθηκαν στο επίκεντρο του εθνικού ενδιαφέροντος, εξ αιτίας της πρώτης περιόδου της διακυβέρνησης της Αριστεράς, όπου υπουργός Οικονομικών ήταν ο Γιάνης Βαρουφάκης και το Μέγαρο Μαξίμου προέβαλλε τη γραμμή της ρήξης με τους δανειστές.

«ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ»

Ειδικά την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, όπου το Μέγαρο Μαξίμου είχε «απομονώσει» από τις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης ήταν ο κύριος συνομιλητής του, αλλά και ο άνθρωπος που εμπιστεύονταν ως τη φωνή της λογικής οι εταίροι και κυρίως ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι. Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι όσες φορές η ελληνική κυβέρνηση χρειάστηκε να συνεργαστεί με τον Μ. Ντράγκι, ο τελευταίος -σε συνεννόηση πάντα με τον Γ. Στουρνάρα- απέφευγε να δει τον Γ. Βαρουφάκη και τον μόνο που δεχόταν στο γραφείο του στην Φρανφκούρτη ήταν τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης. Στο σημείο αυτό, να υπενθυμίσουμε ότι ο «σκληρός» πυρήνας του Μεγάρου Μαξίμου που είχε σχέδιο ρήξης με τους δανειστές, ακόμη και αυτή τη γραμμή ισορροπίας που προσπαθούσε να κρατήσει ο Γ. Δραγασάκης όταν έπρεπε να βρεθεί λύση στα ζητήματα ρευστότητας, οι «θιασώτες» της σύγκρουσης προσπάθησαν να την τινάξουν στον αέρα. Είναι γνωστό το επεισόδιο τον Μάιο του 2015, όταν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης επισκέφτηκε την Φρανκφούρτη και την ώρα που έμπαινε στο γραφείο του Μάριο Ντράγκι μαζί με τον Ε. Τσακαλώτο, από το Μέγαρο Μαξίμου είχε εκδοθεί ένα απειλητικό non paper που έκανε λόγο για ρήξη με τους δανειστές. Μάλιστα, τότε, ο Γ. Δραγασάκης, θεωρώντας ότι υπονομεύτηκε το ταξίδι του από την Αθήνα, εμφανιζόταν έτοιμος να υποβάλει την παραίτησή του.

«ΥΠΟΝΟΜΕΥΤΗΣ»

Ηταν τις ίδιες ημέρες που η εφημερίδα «Αυγή» με πρωτοσέλιδα εξαπέλυε επιθέσεις εναντίον του Γ. Στουρνάρα με τίτλο «Υπόλογος ο Στουρνάρας», υποστηρίζοντας ότι ο κεντρικός τραπεζίτης της χώρας «υπονομεύει» τη διαπραγμάτευση επειδή σε σημείωμά του δεν έκανε τίποτα άλλο από το να προβλέπει την αρνητική τροχιά που είχαν πάρει τα πράγματα στην οικονομία. Φυσικά, το πνεύμα συναντίληψης που υπήρχε στη σχέση του Γ. Δραγασάκη με τον Γ. Στουρνάρα επιβεβαιώθηκε και στην ιστορία του δημοψηφίσματος, όπου και οι δύο είχαν διαφορετική άποψη από αυτή που τελικά κυριάρχησε στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ανήκε επίσης σε αυτούς που δεν υιοθέτησαν ή τουλάχιστον απέφυγε να υπερασπιστεί δημοσίως τη θέση ότι για την επιβολή των capital controls στις τράπεζες την απόλυτη ευθύνη την είχαν οι ξένοι και συγκεκριμένα ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μ. Ντράγκι.

Η στήριξη κόντρα στη Ζωή

Ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος είχε τη διακριτική στήριξη του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και την περίοδο του περσινού καλοκαιριού, όταν η τότε πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου εξαπέλυε επιθέσεις εναντίον του. Μάλιστα είχε απειλήσει με βίαιη προσαγωγή του στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας προκειμένου να δώσει εξηγήσεις για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό του Ελληνικού Δημοσίου με τη Siemens. Εκ των υστέρων και μετά την ψήφιση του μνημονίου από την κυβέρνηση της Αριστεράς, αποδείχτηκε ότι οι μόνοι που δεν έτρεφαν «αυταπάτες» για το τι πραγματικά θα συνέβαινε στη χώρα ήταν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος. Η θεαματική στροφή του Μεγάρου Μαξίμου προς τον ρεαλισμό οδήγησε σταδιακά και στην αποκατάσταση των σχέσεων της κυβέρνησης με τον διοικητή της ΤτΕ. Το ενδιαφέρον στην ιστορία αυτής της ιδιότυπης πολιτικής συμμαχίας Στουρνάρα - Δραγασάκη εστιάζεται και σε σειρά σεναρίων που χτίστηκαν γύρω από τα ονόματά τους. Αμφότεροι προβλήθηκαν ως «εφεδρείες» σε περίπτωση που η χώρα απαιτούσε οικουμενικού χαρακτήρα λύσεις για τη διακυβέρνησή της. Το μέλλον θα δείξει εάν στο τέλος θα επαληθευτούν ή θα διαψευστούν.